எப்படி இருந்த நான் இப்படி ஆயிட்டேன்?

“ கண்ணைத் திறந்து கொண்டே யாராவது குழியில் விழுவார்களா?” தன் மனக்குமுறலைக் கொட்டிய அவனிடம் நண்பன் கேட்ட கேள்வி இது.

”கண் என்று ஒன்று இருந்ததால்தான் எனக்கு இப்படி ஆனது! அது இல்லாமல் இருந்திருந்தால் எவ்வளவோ நன்றாயிருக்கும்” எனப் பதிலளிக்கிறான் அவன்.

“யாரோ ஒருத்தியைப் பார்த்தேன். பார்த்த உடனே அவள்மேல் காதல் வயப்பட்டேன் என்கிறாயே..! உன்னுடைய அறிவு எங்கே போயிற்று?

கண்போகிற இடத்தில் எல்லாம் போக விடாமல் அதைத் தடுத்து, நன்மை எதுவோ அந்த வழியில் போகச் செய்யத்தானே அறிவு?

சென்ற இடத்தால் செலவிடாது தீதொரீஇ

நன்றின்பால் உய்ப்பது அறிவு

என்பதைப் படித்தால் மட்டும் போதாது. இது போன்ற தருணங்களில் கற்றதன்படி நிற்கவும் வேண்டும் ” என்கிறான் நண்பன்.

“ உலகத்தில் அறிவுரை சொல்வதுதானே மிக எளிதானது. தலைவலியும் காய்ச்சலும் தனக்கு வந்தால்தான் தெரியும். உன்னிடம் அறிவுரை கேட்க வந்தேன் பார். என் புத்தியை……” என இன்னும் புலம்புகிறான் பாதிக்கப்பட்டவன்.

“ சரி சரி ..

அந்த அருவியைப் பார்!

எவ்வளவு உயரத்தில் பெருமிதத்தோடு வந்தது சரிவைப் பார்க்காமல் ஓடி ஓலமிட்டு விழுவதைப் பார்த்தாயா?

காதல் என்று அந்தப் பெண் பின்னால் அலைந்தால் உன் மதிப்பு இது போல உயரத்தில் இருந்து பாதாளத்தில் வீழ்ந்துவிடும்.

அந்த இரைச்சலை கவனித்தாயா?

எப்படி இருந்தவன் இப்படி ஆகிவிட்டானே என உன்னை மதித்த பெரியவர்கள் அனைவரும் ஊர் முழுவதும் உன் நிலைமை பற்றித் தமுக்கடித்துவிட மாட்டார்களா?”

என்கிறான் நண்பன்.

காதலிப்பது அவ்வளவு பெரிய தவறா? என்று கேட்கிறான் அவன்.

ஆமாம் அப்பனே…!

அதுதான் எப்படிப்பட்ட அறிவாளியையும் முட்டாளாக்கிவிடுகிறதே! உன் இந்த நிலையைப் பார்த்தாலே அது தெரியவில்லையா ? அதனால் நீ தலையில் தூக்கிக் கொண்டாடிக் கொண்டிருப்பதை விட்டுத்தொலை. அது முட்டாள்தனமானது என்கிறான் அவன் நண்பன்.

நண்பன் சொல்வதில் ஏதோ நியாங்கள் இருப்பது போலத்தான் தெரிகிறது. அதற்காக இதை அப்படியே விட்டுவிட முடியுமா என்ன…?!!!

இனிப் பாடல்,

பெருவரை மிசையது நெடுவெள் அருவி 

   

முதுவாய்க் கோடியர் முழவின் ததும்பிச் 

   

சிலம்பின் இழிதரும் இலங்குமலை வெற்ப

   

நோதக் கன்றே காமம் யாவதும்

           

நன்றென உணரார் மாட்டும்

   

சென்றே நிற்கும் பெரும்பே தைமைத்தே.

 நக்கீரர்
குறுந்தொகை - 78

                                                                                                                                                                   

( பெரிய மலையின் பெருமிதத்தில் இருந்து திடீர் சரிவில் சிக்கி ஓலமிடுகின்றது அருவி.

அதன் இரைச்சல் அறிவுரைகளைக் கூறும் பெரியவர்களின் தம்பட்ட ஒலியைப் போலத் தோன்றும்.

அத்தகைய அருவிகள் உள்ள நாட்டை உடையவனே!

நீ கொண்ட காதல்,

எப்படிப்பட்ட அறிவாளியையும் முட்டாளாக்கி விடக் கூடியது.

அதனால்தான் அறிவுடையவர்களால் அது வெறுக்கப்படுகிறது.

எனவே இக்காதல் உனக்கு வேண்டாம்.  )

இனிக் கொஞ்சம் சொல்பொருள் ஆராய்ச்சி

பெரு வரை மிசையது – பெரிய மலையின் உச்சியில் இருக்கும்

நெடு வெள் அருவி  –  நீண்ட வெண்ணிற அருவியானது

முது வாய் கோடியர் – அறிவுரை கூறும் தகுதியை உடைய கூத்தர்களின்,

முழவின் -  தம்பட்டத்தைப் போல

ததும்பி - ஒலித்து

சிலம்பின் இழிதரும் – சரிந்து வீழும்

இலங்கு மலைவெற்ப - விளங்குகின்ற மலைகளையுடைய நாடனே!

 காமம் - காதலானது

யாவதும் - கொஞ்சம் கூட

நன்றென உணரார் மாட்டும் - இது நன்மையென உணராதவர்களிடத்தும்

சென்று நிற்கும் - சென்று தங்குகின்ற,

பெரும் பேதைமைத்து -பெரிய அறிவின்மையை உடையது

நோதக்கன்று - வெறுக்கத்தக்கது.

இங்கு இந்தக் காதல் நன்று தீது எனப் பிரித்தறியாத அறிவில்லாரிடத்தும் இருக்கிறது என்பதால், அதைப் பிரித்துணரும் அறிவு பெற்ற உன்னிடத்தும் இருக்கிறது என்று வலிந்து பொருள் கொள்ள நேர்கிறது.

ஆனால் இந்த இடத்தில், உணரார் மாட்டும் என்றிருப்பது, உணர்வார் மாட்டும் என்று இருந்தால் பொருள் இன்னமும் வலிமை பெறும். இப்பாடலுக்கு ஏற்பப் பொருத்தமுடையதாக இருக்கும்.

ஆனால் நம் விருப்பப்படியெல்லாம் அப்படிப் பொருளுக்காகச் சொல்லை மாற்ற முடியாதே..?

மனம் சொல்கிறது அப்படிக் கொள்வதே சிறப்பு என்று. அதனால் மட்டுமே இதைச் சொல்லிப் போகிறேன்.

அடுத்து,

பேதைமை,

என்னும் சொல், “செய்யவேண்டியதையும் தவிர்க்க வேண்டியதையும் அறியாமல் இருத்தல்” என்பதைக் குறிக்கிறது.

திருவள்ளுவர் இதனை, துன்பம் விளைவிப்பதை ஏற்றுக் கொண்டு இன்பம் தருவதை இழத்தல் என்கிறார்.

“பேதைமை என்பதொன்று யாதெனின் ஏதங்கொண்டு

ஊதியம் போக விடல் ” (  குறள்- 831 )

பெரும் பேதைமை என்று ஏதேனும் இருக்கிறதா என்று அவரிடம் கேட்டால், இருக்கிறது.. அது தன் நலனுக்கு ஆகாத ஒன்றை மிகவும் விரும்பி மேலும் மேலும் செய்தல் என்று கூடுதல் விளக்கம் அளிக்கிறார்.

பேதைமையுள் எல்லாம் பேதைமை காதன்மை

கையல்ல தன்கட் செயல்.  ( குறள் – 832 )

இங்கு நண்பன் கூறிய பேதைமை .. பெரும்பேதைமை இரண்டும் காதலுக்குப் பொருந்துகிறதா…?

இதையெல்லாம் கேட்டுக்கொண்டிருக்கும் அவன் என்ன மறுமொழி கூறப்போகிறான்..?

பார்ப்போம்.

( சங்க இலக்கியப் பதிவுகளின் தொடர்ச்சி )

படங்கள் - நன்றி -https://encrypted-tbn3.gstatic.com/

Tweet

பதிவுகளை உடனுக்குடன் மின்னஞ்சலில் பெற...