அவன் - அவள் - ‘ அது ‘ -- இது சங்க காலம்.

அவள் பின்னே பலமுறை அலைந்தவன் அவன்.

அவள் அன்பைப் பெறுவதற்காகப் பலநாள் காத்திருந்தவன்.

நாளடைவில் அவள் மனம் கனிகிறது.

அவளும் அவன்மேல் அன்பு கொள்கிறாள்.

சாட்சிகள் எவரும் இன்றி யாருமற்ற தனிமையில் அவளை அவன் திருமணம் செய்து கொள்கிறான்.

“இதேபோல் ஒருநாள் உன்னைப் பெண்கேட்டு வந்து உன் உற்றாரும்  பெற்றோரும் சூழத் திருமணம்செய்து கொள்வேன்“ என்று உறுதி கூறுகிறான் .

யாருக்கும் தெரியாமல் அவர்களுடைய உறவு தொடர்கிறது.

அந்த உறவை மட்டுமே விரும்பி வரும் அவனை ஒரு கட்டத்தில் அவள்  தன் வீட்டில் வந்து பெண்கேட்குமாறு வற்புறுத்தத் தொடங்குகிறாள்.

சரி என்று சொல்லிப்போன அவனை அதன் பின் அவளால் காணவே முடியவில்லை.

இவளுடைய வீட்டிலோ  திருமண ஏற்பாடுகளைச் செய்ய ஆரம்பித்துவிட்டார்கள். ஒருவனை மணந்து பின் இன்னொருவனுடன் எப்படி வாழ்வது?

இனியும் பொறுப்பதற்கில்லை. அவள் தோழியிடம் போட்டு உடைக்கிறாள். “ எல்லாவற்றையும் நிறுத்தியாக வேண்டுமடி! எனக்கு ஏற்கனவே திருமணம் ஆகிவிட்டது “

தோழி திடுக்கிடுகிறாள். எப்பொழுதும் தன்னுடனேயே இருக்கும் இவள் எப்பொழுது ஒருவனைப் பார்த்தாள்? பழகினாள்? தானறியாமல் அப்படி ஒரு திருமணம் எப்படி நடைபெற்றிருக்க முடியும்?

“நீ பொய் சொல்கிறாய்..! நானறியாமல் எதுவும் நடைபெற வாய்ப்பே இல்லை! அப்படி இருக்க உன் மனதைக் கவர்ந்து மணம் புரியும் அளவிற்கு யார் போயிருக்க முடியும்?“

அவள் சொல்கிறாள், “அவன் ஒரு திருடன். திருடன் எங்காவது எல்லாரும் பார்க்கத் திருடுவானா?“ இன்னும் சொல்லப்போனால் நானே அறியாமல் என்னை இழந்த திருட்டு அது!“

“எங்கு நடந்தது?“

“நீர்த்துறை அருகில்!“

தோழியால் இன்னும் நம்ப முடியவில்லை.

தன்னுடன் விளையாடுகிறாளோ?

தன்னை ஏமாற்றுகிறாளோ..?

“உனக்குத் திருமணம் நடந்ததாகச் சொல்லும்பொழுது உன்னுடன் யார் இருந்தார்கள்?“

 “ என்னுடன் யாரும் இல்லை “

“யாரும் இல்லை என்றால் நீயே உன்னைத் திருமணம் செய்து கொண்டாயா? அவன் இருந்தானல்லவா? அவன் யார் என்று சொல்! அவனிடமே இது உண்மையா என்று கேட்டுவிடுகிறேன்!“ என்கிறாள்

அவள் சொல்கிறாள் “ அவன் ஒரு திருடன் . சொன்னபடி நடவாதவன். தனிமையில் என்னைத் திருமணம் செய்தபோது, “ இதே போல் ஊரறிய உன்னைத் திருமணம் செய்து கொள்வேன் “ என்று சொன்னவன்தான். ஆனால் என்னைப் பெண்பார்க்கிறார்கள் .. நீ விரைந்து வந்து என் பெற்றோரிடம் பேசி என்னைத் திருமணம் செய்துகொள் என்று சொன்னதற்குப்பின் அவன் என்னைப் பார்க்க வருவதே இல்லை. இப்பொழுது நீ அவனிடம்போய்ப் பேசினால், என்னைச் சந்திக்கவே இல்லை. அவளுக்கு அப்படி ஒரு வாக்குறுதி கொடுக்கவே இல்லை என்று சொன்னாலும் சொல்லுவான். அப்படிச் சொன்னால்  நான் என்ன செய்வேன்?  நீயாவது நான் சொல்வதை நம்புவாயா மாட்டாயா?“

தோழி கேட்கிறாள்.  “ அப்படிச் சொல்லிவிடுவானா அவன்? நீ பார்த்தாய் என்கிறாய்….. பழகினேன் என்கிறாய்……திருமணம் செய்தேன் என்கிறாய்…….இதை எல்லாம் பார்த்ததற்கு ஒரு சாட்சி கூடவா இல்லை.“

அவள் கலங்குகிறாள். அது இழக்கக் கூடாததை இழந்து விட்டோமோ என்பதனால் வந்த கலக்கம். தான் ஏமாற்றப்பட்டோமோ என்று நினைந்ததால் வந்த  கலக்கம். தன்னுடைய அன்பை அறியாமை எனக் கருதி இவள் பழிப்பாளோ என்ற அச்சத்தால் வந்த  கலக்கம்.

 அவளை அவன் திருமணம் செய்த போது இருந்த இடத்திற்கு அவளது எண்ணம் தாவுகிறது. 

யாராவது இருந்தார்களா?

யாராவது இருந்தார்களா?

யாராவது இருந்தார்களா?

 நினைவின் படலங்களை ஊடுருவிக் கொண்டே  வலியுடன் உள் துழாவுகிறது கடினத்தின் கத்தியொன்று.

கலங்கலாக ஒரு காட்சி தோன்றி மெல்லத் தெளிகிறது.

அந்தப் புலம் நினைவில் திரள்கிறது.

அங்குச் சலசலக்கும் நீரோடையொலி கேட்கிறது.

தினை தாள்

அதில், தினையின் அடிப்பகுதிபோலத் தோற்றமளிக்கும் தன் கால்களை ஊன்றி அதை நாடி வரும் ஆரல் மீன் வரவினைப் பார்த்தவாறு

அதோ அதோ…….குருகொன்று……!

ஆஹா! ஆஹா!! இதோ இங்கு நான் தேடிய அந்தச்

சாட்சி கிடைத்துவிட்டது.

எங்களைப் பார்த்த சாட்சியாய் அந்தக் குருகிருந்தது..... குருகிருந்தது…… எனத் தன்னை மறந்து கூவ முற்படுகிறாள்   அவள். அவசரத்தில் ஆராயாமல் நிகழ இருந்த பேதைமை.

அறிவு சட்டென விழித்துக் கொள்கிறது.

அட! குருகைப் போய்ச் சாட்சி  என்றால் யாராவது ஏற்பார்களா? அல்லது  குருகுதான் வந்து சாட்சி சொல்லுமா?

அது தன் வேலையை முடித்துவிட்டு இப்போது எங்கே இருக்கிறதோ….?

நினைவுகளை மீட்டெடுத்த போதும் அவநம்பிக்கை தந்த  ஆயாசத்தில் அவளை அறியாமலேயே  அவள் கண்கள் அந்தச் சாட்சியின் மேல் உறைகின்றன.

அவளுக்கே கேட்காத குரலில் அவள் வாய் முணுமுணுக்கிறது.

நான் அவனை மணந்த போது குருகும் இருந்தது.

அவள் மனக்கண்களில் அன்று சரியாகக் கவனிக்காது விட்ட குருகின் பிம்பம் நெருங்கித் திரள்கிறது. அது திடீரெனக் குனிந்து பின் தலையை உயர்த்திக் காட்டுகிறது.

அதன் அலகில் அது எதிர்பார்த்துக் காத்திருந்த ஆரல் மீன்.

உடலின் நடுவைக் கொடுத்துத் தலையும் வாலும் திமிறி உயிர் அடங்கும் கணங்களின் தரிசனம்.

ஒற்றை உதறலில் அத்திமிறலை அடக்கிவிடுகிறது குருகு.

அவள் கண்கள் மெல்ல மூடுகின்றன.

கண்ணீர்த் திரை பொதிந்த இமையில் உருக்கொள்கிறது அக்குருகின் முகம்.

எரிந்தடங்கும் ஓலைபோல் முற்றிலும் மாறி நிகழத் தொடங்கிவிட்ட  உருமாற்றம்.

அவளது மூடிய கண்கள் இன்னும் சுருங்குகின்றன.

அவள் உள்ளம் ஒருகணம் விம்மித்தணிகிறது.

அய்யோ அது.....அது......... குருகில்லை…

தனக்காகக் காத்திருந்த அவனல்லவா இது?

ஆம் அவனே தான்..!!!

சரி, அதென்ன அதன் அலகின் இடையே..? 

பார்வைக்கு அது ஆரல் மீனாய்த் தெரியவில்லையே...!

இமைகள் இன்னும் இறுக மூடுகின்றன.

அது …..அது…… நானல்லவா……………………………………………………?

கண்ட காட்சியை விரி்த்துரைக்கும் வழியற்று, மௌனம் பூசிய  எரிச்சலால்  கண்ணீராய் வழிகின்றன சொற்கள். நிராதரவாய் நிற்கும் அவளது கண்களில் இருந்து திரள்கிறது கால காலம் கடந்தும் பெருகி உலராது சலசலத்தோடி ஒழுகும் நீர்.

அதில்  இன்னும் கவலையற்றுத் திரியும் கணக்கற்ற மீன்களைக் காலூன்றிக் காத்திருந்து, கவர்ந்து கொத்த இன்றும்  நின்று கொண்டிருக்கின்றன  குருகுகள்.


அந்தக் குறுந்தொகைப் பாடல் இதுதான்,

“யாரும் இல்லைத் தானே கள்வன்;

தான் அது பொய்ப்பின், யான் எவன் செய்கோ?

தினை தாள் அன்ன சிறு பசுங் காஅல

ஒழுகு நீர் ஆரல் பார்க்கும்

குருகும் உண்டு, தான் மணந்த ஞான்றே!

பாடல் 25.

திணை – குறிஞ்சி

கூற்று – வரைவு நீட்டித்த இடத்து தலைவி தோழிக்குச் சொல்லியது.

பாடியவர் – கபிலர்.

பொருள் கொள்ள வசதியாய்ப் பாடலை முதலில் இப்படி அமைக்கலாம்.

தான் மணந்த ஞான்று தானே கள்வன். ( அவன் என்னை மணந்தபோது அவனது உள்ளத்தில்தான் கள்ளம் இருந்தது. என்னுடைய அன்பு போலியானதன்று. அது உண்மையானது. எனவே அவனே கள்வன்.)

தான் அது பொய்ப்பின் யான் எவன் செய்கோ? ( அதனால் அவன், தான் சொன்ன உறுதிமொழிகளைக் காப்பாற்றாது ஏமாற்றினால் நான் என்ன செய்ய முடியும். நான் அவனை நம்பினேன் )

தினைதாள் அன்ன சிறுபசுங் கால ( தினையினது அடியைப்போன்ற பச்சை நிறக் கால்களை உடைய )

குருகும் உண்டு. ( குருகுதான் உள்ளது அவனுக்கும் எனக்கும் உள்ள உறவை மெய்ப்பிக்கும்படியாக )

இனி இந்தப் பாடலை அணுகிய முறை.

அகப்பாடல்கள் என்றாலே மூன்று விடயங்களைப் பிரதானமாகக் கொள்ள வேண்டி இருக்கிறது.

ஒன்று

முதற்பொருள். -  அது நிலமும்பொழுதும் ( Time and Space )

குறிஞ்சி ….பாலை, என்று ஐந்தாக நிலத்தையும் சிறு பொழுது பெரும் பொழுது என்றெல்லாம் பொழுதையும் பாகுபடுத்துவது இதற்குள் அடங்கும்.

இரண்டு

கருப்பொருள் – ( அதற்குப் பெரிய பட்டியல் இருக்கிறது பிறகு பார்ப்போம் )  ஆங்கிலத்தில் Background என்று வைத்துக் கொள்ளலாம்.

மூன்றாவது 

உரிப்பொருள் என்கிறார்கள். இதைத் Theme என்று சொல்லலாம்.

சங்கப்பாடல்களை அணுகுவதற்கு இவற்றின் துணை இன்றியமையாதது.

சங்கப்பாடல்களில் ஒவ்வொரு பாடலின் சூழலும் மிக முக்கியமானவை. சிக்கலை எளிதில் அவிழ்க்க உதவும் முதல் பிரி அதுதான். அதைப் புரிந்து கொள்ளும் விதமாகத்தான்  குறிப்பிட்ட ஒரு பாடலை யார் எதற்காகச் சொல்கிறார்கள் (கூற்று) என்று அகப்பாடல்களில் குறிப்பிடுகிறார்கள்.

இந்தப் பாடலை எடுத்துக் கொண்டால் இது குறிஞ்சித் திணையைச் சார்ந்ததாகக் குறிப்பிடப்படுகிறது. 

புணர்தல் மற்றும் புணர்ச்சிக்கான காரணங்களை உட்பொருளாகக் கொண்டது இதனுடைய உரிப்பொருள் ( THEME)

இங்கு புணர்ச்சி நிகழந்தது. ஆனால் அது திருமணத்தில் முடியவேண்டும். அது நிகழவில்லை.

இப்பாடல் தலைவன் திருமணம் செய்யாமல் காலத்தை நீட்டித்துக் கொண்டிருந்த நிலையில் தலைவி அந்த உண்மையைத் தோழிக்குச் சொல்லியது  எனக் குறிப்பிடப்படுகிறது.

இதல்லாமல் இன்னொரு வாய்ப்பையும் பார்ப்போமே...!

வருவேன் என்றவன் வரவில்லையே என்று எண்ணியபடி காத்திருக்கும் அவள், தனக்குத்தானே மனதோடு புலம்புவதாகக் கூட இப்பாடல் இருக்கக் கூடாதா என்ன? 

சங்கப் பாடல் மரபில் அதற்கும் இடமிருக்கிறது.

இன்னொரு முறையிலும் இப்பாடலைக் காணமுடியுமா என்று பார்ப்போம்..

திருமண ஏற்பாட்டைத் தடுத்து நிறுத்தும் நோக்கத்தோடு தனது களவை ( அவனுடனான உறவை ) அவள் தோழிக்கு வெளிப்படுத்துகிறாள்.

இப்படி வெளிப்படுத்துவதை  அறத்தொடு நிற்றல் என்கிறார்கள்.

அப்படியானால் இது தலைவி தோழிக்கு அறத்தொடு நின்றது.

தோழி தன் தாயிடம் ( செவிலி) இதைக் கூறி தலைவியுடைய தாயிடம் தெரிவிக்குமாறு சொல்கிறாள்.

தோழியின் தாய் என்பவள் தலைவிக்குச் செவிலியாவாள்.

இது செவிலி நற்றாய்க்கு அறத்தொடு நின்றது.

அவளது தாய் தன் கணவனிடமும் மக்களிடமும் இதனைத் தெரிவிக்கிறாள்.

இது நற்றாய் தன் ஐயர்க்கு அறத்தொடு நின்றது.

அவர்கள் அவளிடம்  இந்தக் கேள்வியை எழுப்புகின்றனர்.

அதற்கு அவள் கூறும் பதிலே இந்தப் பாடல்.

இப்படி ஒரு வாய்ப்பினை நாம் கொள்ள முடியுமா என்றால் கொள்ள முடியாது….!

ஏன் …..?

அதற்கான காரணத்தை அறிய வேண்டுமானால் நாம் முதலில் சங்கப் பாடல்கள் அவற்றின் மரபு பற்றிய அடிப்படைகளைப் புரிந்து கொள்ள வேண்டி இருக்கிறது.

இந்தப் பாடல் தலைவியின் உறவுகள் கேட்பதற்குத் தலைவி கூறிய பதிலாக ஏன் இருக்க முடியாது என்பதற்கான காரணங்களை  யோசித்துக் கொண்டிருங்கள். அறிந்தால் அறியத் தாருங்கள்.

குருடன் கண்ட யானையாக,

சங்கப் பாடலுக்கான எங்க பாடல்.....,

என்னைத் திருடினான்!

ஊரறிய உன்னை மணக்கிறேன் என்று அன்று சொன்னதை மறந்து

நமக்குள் உறவொன்றுமில்லை

என்றந்தக் கள்வன் சொன்னால்

அதன் பின் நான் என்ன செய்வேன்?

அவன் வாக்களித்த 

அந்நாளில்,

அவ்விடத்தில்

ஓடும் நீரில்,

காலூன்றி
அதைத் தினையின் அடியினைப் போல
காட்டி ஏமாற்றி

அதன் அருகே நெருங்கும் ஆரல் மீனை,

உண்ணக் காத்திருந்து  அந்தக் குருகு..!

ஆம் பசியன்றி வேறறியாத அந்தக் குருகும் 

சாட்சியாய்  இருந்தது

அவன் என்னை மணந்த போது

                    ………………………………………………………………..தொடர்வோம்

படங்கள்

நன்றி - orientalbirdimages.org   (குருகு)
               moore123.com ( திணைதாள்)

Tweet

பதிவுகளை உடனுக்குடன் மின்னஞ்சலில் பெற...