அட! இப்படியும் எழுதலாமா?

தேர்வினைக் கண்காணித்தல் என்பது சற்றுச் சுமையான அனுபவம்தான். மூன்று மணி நேரம் போவது மாணவர்க்குத் தெரியாது. ஆனால், கண்காணிப்புப் பணியில் ஈடுபட்டிருக்கும் ஆசிரியருக்கு மூன்றுமணி நேரம் நின்று கொண்டும் நடந்து கொண்டும் இருப்பது சற்றுச் சிரமமான பணிதான்.

ஒவ்வொருவரும் இந்த நேரத்தை எப்படிச் செலவிடுகிறார்கள் என்பது தெரியாது. என் பாணி நடந்து கொண்டே, மாணவர்கள் என்ன எழுதுகிறார்கள் என்பதைப் பார்த்துக் கொண்டே போவது.

அவர்கள் எழுதுவதைப் பார்க்கப்பார்க்க, நகையும் அவலமும் உவகையும் என மாறிமாறி  என் முகத்தில் தோன்றும் பலவிதமான மெய்ப்பாடுகளை என்னாலேயே உணர முடியும்.

இருமாதங்களுக்கு முன் இத்தகையதொரு பணியில் ஈடுபட்டிருந்த போது என் கண்களையே என்னால் நம்ப முடியவில்லை.

தமிழ்த்தேர்வில்,, குறள் ஒன்றை நேர் நிரை எனப் பிரித்துக் கொண்டிருந்த மாணவன், அதற்கு நம்முடைய உத்தியைப் பயன்படுத்திக் கொண்டிருந்தான். வெண்பா எழுத அனாவும் ஆவன்னாவும் ஒன்றும் இரண்டும் மட்டும் தெரிந்திருந்தால் போதும் என ஒரு பதிவெழுதி அதை நிரூபித்தும் காட்டியிருக்கிறோம் என்பது அப்பதிவினைப் படித்தவர்களுக்கு நினைவிருக்கலாம்.

படிக்காதவர்கள் இங்கே சொடுக்குக யாப்புச்சூக்குமம் 

அதைப்போலவே, கடகடவென மெய்யெழுத்துகளுக்கு அருகில் கோடிடத்தொடங்கினான்.

நெடிலைப் பிரித்தான். குறிலை இணைத்து முடித்தான்.

ஒன்று இரண்டு என்று எழுத்தினை எண்ணி நேர் நிரை என வகைப்படுத்தத் தொடங்கினான்.

நான் என்னவென்று சொல்லமுடியாத உணர்வில் அவன் எழுதுவதையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன். அவனுக்குத் தமிழ்சொல்லிக் கொடுக்கும் ஆசிரியரை நான் நன்கு அறிவேன். எனக்கு அப்போது ஏற்பட்ட திகைப்பிற்கு அளவில்லை. அவர் நம் பதிவைப் பார்த்தாரா அல்லது யாராவது அவருக்கு நம்முறையை அறிமுகப்படுத்தினார்களா? ஆர்வம் தாளவில்லை.

தேர்வு முடிந்தது.

எனக்கோ பொறுமையில்லை.

அம்மாணவனிடமே கேட்டேன். “ இப்படிப் பிரிக்க எப்படிக் கற்றுக் கொண்டாய்? யார் சொல்லிக் கொடுத்தது?”

அவன் பதிலைக் கேட்டதும்தான் எனக்கு  மூச்சே வந்தது.. இதைச் சொல்லிக் கொடுத்தவர் அவனது தமிழாசிரியர் இல்லையாம். அவன் கணிதத்திற்குத் தனிப்பயிற்சிக்குச் செல்லும் இடத்தில் அவனது கணித ஆசிரியர் இம்முறையைக் கற்றுக் கொடுத்திருக்கிறார். திருவள்ளுவரைப் பற்றிப் பரிமேலழகர் கூறும்போது “எல்லா நூல்களிலும் நல்லன எடுத்து எல்லார்க்கும் பொதுப்படக் கூறுதல் இவர்க்கு இயல்பு” என்பார். அவர் குறிப்பிடுவதைப் போல அந்தக் கணித ஆசிரியரும் இருக்கிறார் போலும் என நினைத்துக் கொண்டேன்.

வாழ்க தமிழ்!

பதிவின் தலைப்பிற்கு வருகிறேன்.

அந்த யாப்புச்சூக்குமம் என்னும் பதிவினை ஒட்டி எத்தனைபேர்  வெண்பா எழுதத் தொடங்கினார்களோ தொடர்ந்தார்களோ என்பது தெரியவில்லை. ஆனால் ஆகச்சுலபமான மரபு வடிவம் அது  என்பதை முயன்ற அனைவரும் உணர்ந்தே இருப்பார்கள் என்பது என் எண்ணம்.

வெண்பா எழுதப் பழகுபவர்கள்  முதலில் அதன் வடிவம் சிதையாமல் இருக்கவே அதிக அக்கறை செலுத்த வேண்டும்.

அதனை எப்படியும் எழுதலாம் என்பதற்கான சான்றுகள்தான் இவை.

பெயர்களை மட்டும் கொண்டு ஒரு வெண்பா

நெல்லையப்ப பிள்ளை பழனிக்கு மாருபிள்ளை

நல்லசிவன் பிள்ளைகுரு நாதபிள்ளை – செல்லப்

பெருமாள்பிள் ளைநயினா பிள்ளைமுத்துப் பிள்ளை

அருணகிரி நாதபிள் ளை!

( பிள்ளையை விடுங்கள். வருங்காலங்களில் இது போன்ற பெயர்கள் தமிழில் இருக்குமா என்று சற்று நினைத்துப் பாருங்கள்.)

இராகங்களின் பெயர்களால் ஒரு வெண்பா.

தன்யாசி காம்போதி சாவேரி யட்டாணா

கன்னடா நாட்டை கலியாணி – புன்னா

கவராளி சௌராஷ்ட கம்பூபா ளம்பந்

துவராளி தோடி பரசு!

விலங்குகளின் பெயர்களால் ஒரு வெண்பா

நாய்நரிசிங் கம்மாடா னைமிளா பன்றிகடு

வாய்கு திரைக வரிமான்புல் – வாயொட்

டகங்கழுதை யாட்டுக்க டாபுலிகாண் டாமி

ருகங் கரடியெரு மை!

( நாய், நரி, சிங்கம், மாடு, யானை, மிளா, பன்றி, கடுவாய், குதிரை, கவரிமான், புல்வாய், ஒட்டகம், கழுதை, ஆட்டுக்கடா, புலி, காண்டாமிருகம் கரடி எருமை )

பறவைகளின் பெயர்களால் ஒரு வெண்பா.

சக்கரவா  கங்கிளியாந் தைநாரை யன்னங்க

ரிக்குருவி கௌதாரி காடையன்றில் – கொக்குக்

குயில்கருடன் காக்கைபுறா கோழியிரா சாளி

மயில்கழுகு கோட்டான்வவ் வால்!

இவை அனைத்தும் அழகிய சொக்கநாதப்பிள்ளை எனும் புலவர் எழுதியது.

ஊர்ப்பெயர்கள், பழங்களின் பெயர்கள் என நமக்குத் தெரிந்த பெயர்களை எடுத்துக் கொண்டு இப்படி வெண்பாச் சட்டத்தில் மாட்டவேண்டியதுதான். எளிதெனத் தோன்றும். ஆனால்,எதுகையும் மோனையும் முட்டும்பொழுது மேலே புலவன் பட்ட பாடு புரியும். :)

பார்ப்போம்.

தொடர்வோம்.

படஉதவி/நன்றி/-http://tamil.thehindu.com/multimedia/dynamic/02495/masala_2495404f.jpg