பழந்தமிழகத்தில் நடைபெற்ற சில ஜல்லிக்கட்டுக் காட்சிகள் ; பகுதி 1

அவள் இடையர் குலத்தைச் சார்ந்தவள். அதென்ன இடையர் குலம்? தமிழ் நிலங்கள் குறிஞ்சி முல்லை மருதம் நெய்தல் எனப் பிரிக்கப்பட்ட போது, குறிஞ்சி நிலமாகிய காட்டிற்கும் மருதநிலமான வயல்வெளிக்கும் இடைப்பட்டிருந்த காடுகளால் ஆன நிலமான முல்லை இடைநிலம் என அழைக்கப்பட்டது. அந்த இடைநிலத்தில் வாழ்ந்ததனால் அவர் குலம் இடையர் குலம் எனப்பட்டது.

அவள் ஒருவனை விரும்புகிறாள்.

அவர்கள் குல மரபுப்படி அவளை மணம் புரிய வேண்டுமானால் ஊர்மக்கள் மத்தியில் அவர்கள் வளர்க்கும் காளைகளில் ஒன்றை அடக்கியாக வேண்டும்.

அதற்குரிய நேரம் வந்துவிட்டது.

கோடைகாலம் முடிந்து மழை காலம் தொடங்கியதன் அறிகுறியாக வறண்ட நிலங்களின் மேல் நீர் தெளித்துப் போகின்றன மேகங்கள்.

ஏறு தழுவலுக்கான தொழு ( ஏறு தழுவல் நடைபெறும் களத்திற்குத்தான் தொழு என்று பெயர். ) ஆயத்தமாக்கப்படுகிறது.

தம் வலிமைமிக்கக் காளைகளோடு, அதைத் தழுவி அடக்கும் வீரனுக்குத் தம் மகளைக் கொடுப்பதற்குத் திரண்டிருந்த ஆயர் கூட்டத்தில், அவளது பெற்றோர் மற்றும் உறவினர்களோடு அவளும் நிற்கிறாள்.

ஏறுதழுவும் வீரர்க் கூட்டத்தினிடையே அவன் எங்கிருக்கிறான் என அவள் கண்கள் தேடித் தவிக்கின்றன.

அங்கே தங்கள் வீரத்தைக் காட்டித் தம் மனம் கவர் பெண்களை மணம் முடிக்க விரும்புகின்ற வீரர் கூட்டம்.

அவர்கள், ஏறு தழுவும் முன்பாகத் தங்கள் எண்ணம் நிறைவேற வேண்டுமென ஆல மரத்தின் கீழும், மரா மரத்தின் கீழும், நீர்த்துறையின் கீழும் வீற்றிருக்கும் சிறு தெய்வங்களை வணங்கி வந்திருக்கிறார்கள்.

அவர்களுள் சிலர் வெண்மை நிறமுடைய பிடவ மலர்களால் ஆன மாலையைக்  கழுத்தில் அணிந்துள்ளனர்.

சிலர்   நீல நிறமுடைய காயாம்பூக்களால் ஆன மாலையை அணிந்துள்ளனர்.

சிலர் சிவந்த நிறமுடைய காந்தள் பூக்களால் ஆன மாலையை அணிந்துள்ளனர்.

பாதுகாப்பான பரண்களின் மேலே இந்த ஏறுதழுவுதலைப் பார்க்க ஒரு கூட்டம் நின்று கொண்டிருக்கிறது.

விளையாட்டுத் தொடங்குவதற்கு அறிகுறியாகப் பறை ஒலி முழங்குகிறது.

மாடுகளுக்கு இடப்படும் நறுமணப்புகை களமெங்கும் பரவுகிறது.

“இதோ ஏறுகளைத் தொழுவில் இறக்கிவிடப் போகிறார்கள் !” என்கிறாள் தோழி.

“இவளுக்கு உரிய  காளை இது. இதனை அடக்க விரும்புபவர்கள் வருக.

இவளுக்கு உரிய காளை இது. இதனை அடக்க விரும்புபவர்கள் ஆயத்தமாகுக.”

என் வர்ணனைகள் கேட்கின்றன.

அக்காளைகளின் அருகில் அக்காளைகளை அடக்கும் வீரனை மணமுடிக்கக் காத்திருக்கும் பெண்கள் நிற்கிறார்கள்.

பிறர் முன்னே நின்று  வெல்ல முடியாத சிவனின் குந்தாலிப் படைபோலக் கூரிய கொம்புகளை உடைய காளை ஒன்று  தொழுவில் பாய்கிறது.

அங்கு, மழை முழக்கம் போலவும் இடியோசை போலவும் ஒலி எழுகிறது.

அவள் பார்வை தொழுவில் இறக்கிவிடப்படும் ஏற்றினை நோக்கித் திரும்புகிறது.

தன் கைகளில் மண்ணைப் பிசைந்தவாறு முன்னேறும் காளையை எதிர்கொள்ள அம்மைதானத்தின் நடுவே முன்னேறுகிறான் வீரனொருவன்…!

புகையோடு  காளை கட்டவிழ்த்து விடப்பட்டதால் எழுந்த மண்புழுதியும் களம் மறைத்து எழுகிறது.

அடுத்து என்ன நடக்கப் போகிறது……….?  
             

                               (தயவு செய்து கொஞ்சம் பொறுங்கள்.) 

 

கலித்தொகையின் முல்லைக் கலியின் முதற்பாடலின் தொடக்கத்தில் உள்ள சிறு பகுதி இது. கலித்தொகைப் பாடல்கள்  ஒவ்வொன்றும் ஒரு நாடகக் காட்சியினை ஒத்தவை.

பிற சங்கப் பாடல்களை ( எட்டுத்தொகை ) ஒப்பிட்டுப் பார்க்கும்போது மிக நீண்டவை.

அதே நேரம் மிகச் சுவையானவை. ஒவ்வொரு பாடலும் ஒவ்வோர் கதையினைச் சொல்லும். நகையும் அழுகையும், வியப்பும் வேதனையும் கொண்ட கதைகள்தான் ஒவ்வொன்றுமே.

அவற்றின் ஊடுசரடாகக் கவித்துவத்தின் கைவண்ணம்.

இது, இவ்வலைப்பூவில் இன்னும்  ஒரு தொடர்பதிவு.

இக்கலித்தொகை தொடர்பதிவின் ஒவ்வொரு பதிவையுமே மூன்று பகுதிகளாகப் பிரித்துக் கொள்ளத் திட்டமிட்டிருக்கிறேன்.  முதல் பகுதியை எல்லார்க்குமான பொதுவாசிப்பிற்கு உரியதாய் அமைக்க நினைக்கிறேன். நீங்கள் இப்பதிவின் தொடக்கத்தில் வாசித்தது அதன் ஒருபகுதிதான். அது பாடலை விரும்பிப் படிக்க உதவும் சற்றுக் கூடுதல் புனைவுகளுடன் விளக்குதல், பாடல் வரிகளைத் தருதல், அதன் சுருக்கமான பொருளைத் தருதல் என்ற வகையில் அமையும்.  இதன் தொடர்ச்சியாகப் பாடல்வரிகளும் அதன் பொருளும் தரப்பட்டிருப்பது இம்முதற்பகுதியொடு சேர்ந்ததே!

இரண்டாவது பகுதி,

பாடலின் நயங்கள் கவிதைக்குரிய கூறுகள் , படைப்பாளனின் நுட்பம்,  உரையாசிரியரின் உரை வன்மை போன்றவற்றை விளக்குவதாய் இருக்கும். சங்க இலக்கியங்களை அணுக நினைப்போர்க்கும், இன்றைய நவீன இலக்கியப் படைப்பாளிகளுக்கும் நம் மரபில் கையாளப்பட்ட உத்திகள், நடை, போன்றவற்றை அறிய உதவுவதாக இப்பகுதி அமையும்.

மூன்றாம் பகுதி,

பாடலில் உள்ள அருஞ்சொற்களின் பொருள், இதற்குள்ள பழைய உரையாகிய நச்சினார்க்கினியர் உரை. அது பற்றிய என் புரிதல், புரியாமை, மேலாய்விற்கான இடங்கள் என்பவை குறிப்பிடப்படும்.  அதனால் இப்பகுதியில் எனது கருத்தாகக் கூறப்படும் எவையும் முடிந்த முடிபல்ல என்பதும்,  என் புரிதலின் அடிப்படையிலேயே அமைந்தது என்பதும் மேலும் தெளிவுகள் வேண்டப்பெறும் இடத்து அது குறித்து அறிந்தவர்கள் அவை குறித்த செய்திகளைப் பகிர்ந்து உதவ வேண்டும் என்பதும் இப்பதிவோடு ஒட்டிய எனது வேண்டுதல்கள்.

நீண்ட பதிவொன்றில் அவரவர் வசதிக்கேற்ப அவ்வப்பகுதியைப் படித்துக் கொள்ளலாம் என்பதற்காகவே இப்படிப் பிரித்து அமைக்கிறேன். மற்றபடி முழுமையாய்த் தொடர்வீர்கள் என்றால் அதைவிட மகிழ்ச்சி வேறென்ன?

---------------------------------------------------------------------------------------------------

   I. பாடலும் பொருளும்

“தளி பெறு தண் புலத்துத் தலைப் பெயற்கு அரும்பு ஈன்று,

முளி முதல் பொதுளிய, முட் புறப் பிடவமும்;

களி பட்டான் நிலையே போல் தடவுபு துடுப்பு ஈன்று,

ஞெலிபு உடன் நிரைத்த ஞெகிழ் இதழ்க் கோடலும்;

மணி புரை உருவின காயாவும்; பிறவும்;

அணி கொள மலைந்த கண்ணியர் தொகுபு உடன்,

மாறு எதிர்கொண்ட தம் மைந்துடன் நிறுமார்,

சீறு அரு முன்பினோன் கணிச்சி போல் கோடு சீஇ,

ஏறு தொழூஉப் புகுத்தனர் இயைபுடன் ஒருங்கு

அவ்வழி,முழக்கு என, இடி என, முன் சமத்து ஆர்ப்ப

வழக்கு மாறு கொண்டு, வருபு வருபு ஈண்டி

நறையொடு துகள் எழ நல்லவர் அணி நிற்ப,

துறையும் ஆலமும் தொல் வலி மராஅமும்

முறையுளி பராஅய், பாய்ந்தனர், தொழூஉ“

=    கார் காலம் தோன்றுவதற்கு அறிகுறியாய்ப்பெய்த முதல் மழையால், மண் நனைந்து அதுவரை ஈரமின்மையால் வாடிய முட்புதற் செடியான பிடவத்தில் பூத்த பூக்களையும், நிமிர்ந்து நிற்கமுடியாமல் தள்ளாடும் கள்ளைப் பருகியவனைப்போல ஆடி, துடுப்புப் போன்ற உறுப்புடன், தீக்கடைக்கோலில் இருந்து புறப்படும் தீயைப் போல மலர்கின்ற இதழ்களை உடைய கொடியாகிய காந்தளின் பூக்களையும், மணிகளைப் போன்ற தோற்றமுடைய காயா மலர்களையும் பிற மலர்களையும் அணிந்து கொண்டு ஏறு தழுவும் வீரர்கள் காளைகளை எதிர்கொண்டு தம் வலிமையைக் காட்டுவதற்கு அத் தொழுவின் ஒரு புறத்தில் இருக்கின்றனர்.

காளையை அடக்க இருப்பவர்கள் வருக வருக என்ற அழைப்பினிடையே,

எவருமே எதிர்நிற்க முடியாத சிவபெருமானின் கணிச்சி என்னும் ஆயுதத்தைப் போலக் கொம்பு சீவி விடப்பட்ட ஏறொன்றினை ஆயர்கள் அவிழ்த்து விட்டனர்.

ஏறுகளுக்கு இடப்பட்ட நறுமணப் புகையாலும், ஏற்றின் பாய்ச்சலால் ஏற்பட்ட மண் புழுதியாலும் களம் மறைகிறது.

அங்கு, மழையின் ஓசை போன்ற ஆரவாரம் எழுந்தது . இடியின் முழக்கம் போன்ற ஓசை கேட்டது. வருகின்ற ஏற்றினை எதிர்கொள்வதற்காக, நீர்த்துறையின் கீழும், ஆலமரத்தின் கீழும், மராமரத்தின் கீழும் உள்ள தெய்வங்களை வணங்கி வந்த வீரர்கள் நிற்கின்றனர்.

மனம் பதைத்த பெண்கள் கூடி இருக்கின்றனர்.  வீரருள் ஒருவன் சீற்றத்துடன் வரும் காளையை எதிர்கொள்ள முன்னேறுகிறான்.

II) நயங்கள்.

முதலில் இந்தப் படங்களைப் பார்த்துவிடுங்கள். வீரர்கள்  இந்தப் பூக்களால் ஆன மாலையைத்தான் அணிந்திருந்தனர்.

பிடவம்.

இந்தப் பிடவம் பூத்தல் என்பது கார் காலம் தோன்றுவதற்கான ஓர் அறிகுறி. இக்கருத்தினைத்தான்  இப்பாடலின் முதல் இரு அடிகள் சொல்கின்றன.

“முளிமுதற் பொதுளிய முட்புறப் பிடவம்”

என்பது இப்பிடவத்திற்கான அடை.

வெயிற்காலத்தில் காய்ந்து பின் மழை காலத்தில் தளிர்த்த முட்களை உடைய பிடவம் என்பது இதன் பொருள். இது முல்லை நிலத்திற்கு உரிய தாவரம்.

வானியல் அறிவு  மட்டுன்று. தாவரங்களைக் கொண்டும் பருவ நிலைகளைக் கணிக்கும் அறிவு பண்டைத் தமிழர்க்கு இருந்து என்பதற்கான சான்று இது. இதைப் போன்ற தாவரங்களில் ஏற்படும் மாற்றங்களைக் கொண்டு பருவ காலங்களைக் கணித்தலைப் பதிவு செய்திருக்கின்றன நம் சங்க இலக்கியங்கள்.

காந்தள்.

இம்மலரை உங்களில்  பலரும் பார்த்திருக்கலாம். இதற்குக் கொடுக்கப்பட்ட அடைமொழியைப் பாருங்கள்.

“களிபட்டான் நிலையே போல் தடவுபு துடுப்பீன்று

ஞெலிபுடன் நிரைத்த ஞெகிழிதழ்க் கொடல்”

‘நன்றாக மது அருந்தியவனைப் போலத் தடுமாறிக் கீழே விழுவதுபோல வளைகின்ற காந்தள்.’

இது இத்தாவரம்  பற்றிய அடை.

திருநெல்வேலி மாவட்டத்தில் சுவர்முட்டி என்கிற நாட்டுச்சாராய வகை உண்டு. குடித்தவர்களால் நகர முடியாது. அவர்கள் ஏதேனும் ஒரு சுவரைப் பற்றிப் பிடித்துக் கொண்டுதான் நிற்க வேண்டியிருக்கும். அதனால் அதனைச் சுவர் முட்டி என்கிறார்கள்.

காந்தள் கொடிக்குத் தண்டின் பலம் இல்லை.

எனவே சிறு காற்றிற்கும் அது தள்ளாடக்கூடியது.

சாயக்கூடியது.

அருகில் உள்ள மரங்களைப் பற்றிப்பிடித்து வளரும் நிலையுள்ளது.

கவிஞன் சுவர்முட்டி போல அன்று குடித்துவிட்டுத் தள்ளாடிச் சாய்ந்த குடிமகனைப் பார்த்த கண்களால் இக்காந்தளைப் பார்த்த போது, இதென்ன  மரமுட்டி என நினைத்திருப்பான் போலும்.

காந்தள் அவன் கண்களுக்குக் குடித்துத் தள்ளாடி வளைந்து மரத்தைப் பற்றி நிற்கும் குடிகாரனாய்த் தோன்றுகிறது.

காந்தளுக்கான உவமை இன்னும் முடியவில்லை.

அடுத்து மொட்டு.

அது முதலில் துடுப்பைப் போல இருக்கிறது. ( படத்தில் , மலருக்குக் கீழே இருக்கிறது பாருங்கள்.)

பின்பு, தீயைக் கடைகின்ற ஞெலிகோலாய் (தீ உண்டாக்கக் கடையும் கோல்) மாறுகிறது. 

ஞெலிகோல்கள் கடையத் தீ சிறுகத் திரண்டு பின் பரவி மேலெழுகிறது.

முதலில் மஞ்சள். பின் மஞ்சள் கலந்த செம்மை. பின் கருஞ்செம்மை.

இதோ காந்தள் பூத்துவிட்டது.

“ஞெலிபுடன் நிரைத்த ஞெகிழிதழ்க் கொடல்”

என்கிறான் கவிஞன்.

என்ன ஒரு கற்பனை.?!

அடுத்த மலர்,

காயா.

படத்தைப் பாருங்கள்.

இதற்குக் கொடுக்கப்பட்ட அடை,

“மணிபுரை உருவின காயா.”

நச்சினார்க்கினியர் “நீல மணியை ஒக்கும் நிறத்தினை உடைய காயாம்பூக்களும்” என்பார்.

காயா என்னும் பெயர் காரணப்பெயர். இம்மரம் காய்ப்பது இல்லை. எனவே இதனைக் காயா என்கின்றனர். முல்லை நிலத்திற்குச் சிறப்புப் பெற்ற மலர் இதனுடையது. இம்மலரின் நிறம் முல்லை தெய்வமாகிய திருமாலின் நிறத்திற்கு ஒப்பிடப்படும் சிறப்புடையது.

முல்லையில் வேறு பல மலர்களும் பூக்கும் எனினும் இம்மூன்று மலர்களையும், இப்புலவர் தேர்ந்து கொண்டமைக்கு ஏதேனும் சிறப்புக் காரணங்கள் இருக்கிறதா?

கொஞ்சம் யோசியுங்கள்.

புலப்பட்டால் பின்னூட்டத்தில் அறியத்தாருங்கள்.!

என் கருத்தை நாளை இப்பதிவின் தொடர்ச்சியாகச் சேர்க்கிறேன்.

இன்னும் ஒரு நாள் பொறுங்கள் நண்பர்களே!

தமிழார்வலர்களின் கருத்திற்கான காத்திருப்பு.

இதே பதிவில் இன்னும் கூடுதல் செய்திகள் இதன் தொடர்ச்சியாக நாளை வெளிவரும்.

இதுதான் நான் சொன்ன நுட்பம்.

இம்மூன்று மலர்களையும் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டதில் ஒரு நுட்பம் இருப்பதாக வாசிப்பில் பட்டது. இது என் பார்வைதான். உரையாசிரியர்கள் எவரும் இது குறித்துக் குறிப்பிடவில்லை.

இங்குக் குறிப்பிடப்படும் பிடவம் என்பது புதர்வகையைச் சேர்ந்த செடி. 

(முட்புதற் பிடவம்)

காந்தள் என்பது கொடி வகையைச் சார்ந்தது.

காயா என்பது மரவகையைச் சார்ந்தது.

ஆகவே அங்கு ஏறுதழுவ நின்ற வீரர்கள், தம் சூழலின் எல்லா வகையான தாவரங்களில் இருந்தும்  பூக்களைத் தேர்ந்தெடுத்து அணிந்திருக்கிறார்கள். புலவன் வகைக்கொன்றாக அதை எடுத்து நமக்களிக்கிறான்.

அந்த வரிசை கூட, செடி, கொடி , மரம் என்று அமைந்திருப்பதைப் பாருங்கள்.

ஒவ்வொரு  மலரும், குறிப்பிட்ட குடியின், இனக்குழுவின் தனித்த அடையாளமாகக் கொள்ளப்பட்டிருக்கலாம். ஆயர் என்பது பொதுவாக முல்லை நிலத்தில் வாழும் அனைவரையும் குறித்தாலும் அவர்களுக்குள்ளும்  வேறுபாடும் உயர்வு தாழ்வும் இருந்திருக்கின்றது. அவை பற்றி இத் தொடர் பதிவினூடாக நாம் பார்க்க இருக்கிறோம். அப்பிரிவுகளுக்கு அடையாளமாகக்கூட அவர்கள் தனித்த மாலையைச் சூடி இருக்கலாம். இது பற்றி இன்னும் விரிவாக ஆராயப்பட வேண்டும்.

அடுத்து,

காளை அவிழ்த்துவிடப் படும்போது இருவிதமான ஓசைகள் எழும்புகின்றன.

ஒன்று முழக்கம். இரண்டாவது இடியோசை.

பாடல் இதனை,

“அவ்வழி,முழக்கு என, இடி என,”

எனக் குறிப்பிடுகிறது.

இதில் முழக்கம் என்பது, பார்வையாளர்களிடம் இருந்து கிளம்பும் ஓசைக்கும் இடியோசை என்பது, களமிறங்கிய காளையின் ஓட்டத்தினால் ஏற்படும் ஓசைக்கும் பொருத்தமானதாகக் கொள்ளலாம். இதுவும் என்பார்வையே. உரையில் சொல்லப்பட்டதன்று.

இத்துடன் நீளம் கருதி, இந்தத் தொடர்பதிவின் முதற்பகுதியை நிறைவு செய்கிறேன்.

இப்பகுதிக்குரிய நச்சினார்க்கினியரின் உரை, அதற்கான விளக்கம், சொற்பொருள் ஆராய்ச்சி, கலித்தொகை பற்றி நாம் அறிந்திருக்க வேண்டிய அத்தியாவசியமான சில குறிப்புகள், திருமண வகைகள் பற்றி அடுத்த பதிவில்.

இணைந்திருங்கள்.

பட உதவி.

நன்றி.

1) http://i1189.photobucket.com/albums/z437/nisha153/70358132.jpg

2) https://images-blogger-opensocial.googleusercontent.com/

3) https://upload.wikimedia.org/wikipedia/  

4) https://encrypted-tbn2.gstatic.com/images