உயிர்கள் உதிரும் களம் – பழந்தமிழக ஜல்லிக்கட்டுக் காட்சிகள் – 1. 2

ஏறுதழுவுதல் தொடங்கிவிட்டது. வேகமாகச் சீறிப்பாயும் காளையை அடக்க வீரன் ஒருவன் களமிறங்கிவிட்டான். அது தொழுவில் இறங்கி நிதானமாக நின்று தன்முன் சிறுபதரென நிற்கும் அவனையே ஊன்றிப் பார்க்கிறது.

தோழி தலைவிக்கு அதைக் காட்டிச் சொல்கிறாள்.

“கூட்டுள் இருந்து வெளிவந்த சிறு பட்டுப்பூச்சி போலச் சிறிய கண்களால் அவனை உற்று நோக்கும் அந்த ஏற்றின் பார்வையைப் பார்!

அவனோ அதற்கு ஒருசிறிதும் அச்சம் அடையவில்லை.

இதோ அதன்மேல் பாய்கிறான்.

ஐயோ! அவன் பிடிக்கு விலகித் தன் தலையால்  அவன் மார்பை முட்டிவிட்டது அந்தக் காளை.

அவன் கதையை முடித்தே விட வேண்டும் என்கிற ஆவேசத்தில் அதன் கொம்புகள் அவன் நெஞ்சைக் குத்தி உள்ளிறங்குகின்றன.

இரத்தம் நனையும் நிலம்.

ஒருமுறை சிலிர்த்தடங்கிய உடலினின்று கடைசியாய் உதிர்ந்தது அவன் உயிர்.

இந்தக் காளை,

கௌரவர்கள் அவை நடுவே,

சூதில் பணயமாய் வைத்து இழந்த 

திரௌபதியின் கூந்தலைப் பற்றத்

தன் கையை நீட்டினானே துச்சாதனன்,

அவனைக் கொல்ல உறுதி பூண்டு,

எதிரிகள் முன்னிலையிலேயே

அவன் மார்பைப் பிளந்து,

தன் சபதத்தை

நிறைவேற்றிக் காட்டிய

பீமசேனனைப்  போலல்லவா தோன்றுகிறது?

“மேற்பாட் டுலண்டின் நிறனொக்கும் புன்குருக்கண்

நோக்கஞ்சான் பாய்ந்த பொதுவனைச் சாக்குத்திக்

கோட்டிடைக் கொண்டு குலைப்பதன் தோற்றங்காண்!

அஞ்சீ ரசையில்  கூந்தற்கை நீட்டியான்

நெஞ்சம் பிளந்திட்டு நேரார் நடுவண்தன்

வஞ்சினம் வாய்த்தானும் போன்ம். ”

தோழி மேலும் தொடர்கிறாள்.

இதோ,

அடுத்த காளை களத்தில் இறக்கிவிடப்படுகின்றதைப்  பார்!

காரிருளில் எழுந்த பிறை போலக்

கரிய உடல் கொண்ட அதன் நெற்றியில்

தோன்றுகிறது அந்த வெள்ளைச் சுழி!

ஒருவனின் மரணத்தைக் கண்டபின்பும்,

இதனை அடக்க அந்த வீரர் கூட்டத்தில் இருந்து யார் வரப் போகிறார்கள்?

அதோ….!

மலையில் பூக்கும் அழகிய மாலையை அணிந்த ஒருவன் தொழுவில் இறங்கி அந்தக் காரிக் காளையை நோக்கி முன்னேறுகிறான்.

அதுவும் அவனை நோக்கி வேகமாகப் பாய்கிறது.

ஐயோ!

இதென்ன..?

தழுவ முயன்ற அவன் வயிற்றைக் கிழித்திறங்கி விட்டனவே

அதன் கூரிய கொம்புகள்!

வயிறு கிழிந்து அவனது குடல் வெளியே தோன்றுவதைப் பார்!

உலகம் முடியும் காலத்து அனைத்து உயிர்களையும் அழிக்கும் உமையொருபாகனான சிவபெருமான், இறுதியில், எருமையை வாகனமாகக் கொண்ட கூற்றுவனுக்கு அதற்குப்பின் உயிர் வாங்கும் வேலையின்மையால், அவனையும் அழித்து அவன் குடலை உருவிக் கூளியின் பசிக்கு உண்ணக் கொடுக்கின்றதைப் போன்றல்லவா இருக்கிறது வீரனின் குடலை உருவிய இந்தக் காளையின் கோபம்?

“ சுடர்விரிந் தன்ன சுரிநெற்றிக் காரி

விடரியங் கண்ணிப் பொதுவனைச் சாடிக்

குடர்சொரியக் குத்திக் குலைப்பபதன்  தோற்றங்காண்!

படரணி யந்திப் பசுங்கட் கடவுள்

இடரிய ஏற்றெருமை நெஞ்சிடந் திட்டுக்

குடர்கூளிக் கார்த்துவான் போன்ம். ”

தோழி தொடர்கிறாள்.....,

“ காதுகளின் பின்புறம் சிவந்த புள்ளிகளை உடைய எருது இறக்கிவிடப்படுவதைப் பார்! மிகுந்த ஆவேசத்தோடு சீறிப்பாய்ந்து வருகின்ற இதன் முன் யாராவது நிற்க முடியுமா?

இதோ, அதன் கோபத்தைக் கண்டு சிறிதும் அஞ்சாமல் அதன் கொம்புகளைப் பற்றப் பாய்கிறான் வீரனொருவன்.

காளை அதற்கு இடம் கொடுக்காமல், தன் தலையைத் திருப்பி, தன் கொம்புகளால் அவ்வீரனின் தலையைக் குத்தி மண்ணில் சாய்த்தபின்னும் கோபம் அடங்காமல் அவன் முகத்தைச் சிதைக்கிறது!

இது,

துரோணாச்சாரியாரைக் கொன்ற  திட்டத்துய்மனின் தலையைத் திருகிக் கொன்ற அஸ்வத்தாமனின் செயலினைப் போன்றல்லவா தோன்றுகிறது?

“ செவிமறை நேர்மின்னு நுண்பொறி வெள்ளைக்

கதனஞ்சான் பாய்ந்த பொதுவனைச் சாடி

நுதிநுனைக் கோட்டாற் குலைப்பதன் றோற்றங்கா

ணாரிரு ளென்னா னருங்கங்குல் வந்துதன்

றாளிற் கடந்தட்டுத் தந்தையைக் கொன்றானைத்

தோளிற் றிருகுவான் போன்ம் ”

இப்பொழுது,

தலைவிக்குக் ‘காளையை அடக்கப் புகுகின்ற நம் காதலனுக்கும் இக்கதி ஏற்படுமோ?’ என்ற கலக்கம் வருகிறது. தோழியின் மனம் அவள் கலக்கத்தை உணர்ந்து கொள்கிறது. அந்த நேரம் பார்த்து, ஆயர் தம் குழலினை ஊதுகின்றனர். இதைத் தோழி அவள் கலக்கத்தை விரட்டப் பயன்படுத்துகிறாள்.

“ இதோ ஆயர்கள் மங்கலகரமான தம் குழலை ஊதுகின்றனர். இது நல்ல நிமித்தம்.

எனவே நீ அஞ்சாதே!

நிச்சயமாய்க் காளையை அடக்கி  அவன் உன்னை மணந்து கொள்வான்!”

“ எனவாங்கு;

அணிமாலைக் கேள்வற் றரூஉமா ராயர்

மணிமாலை யூதுங் குழல்”

தோழி இப்படிச் சொல்லிவிட்டாளே தவிர, அவளது மனதிலும் தலைவனைக் குறித்த அச்சமும் கலக்கமும் இருக்கிறது.

அவள் நேரே வீரர் கூட்டத்திடையே நின்று கொண்டிருக்கும் தலைவியின் காதலனை நோக்கிச் செல்கிறாள்.

எதற்காக அவனை நோக்கிப் போகிறாள்?

தொடர்வோம்........

நயங்கள்.

1) இந்தப் பகுதியின் முதலில் வரும் காளையின் தோற்றத்திற்கு உவமை கூறப்படுவது  “மேற்பாட்டு உலண்டு” இதற்கு “உயர்ந்த கொம்பினில் வைத்த உலண்டின் நிறம் போல” என்றே நச்சினார்க்கினியரும் உரைக்குறிப்புகளை எழுதிய பிற ஆசிரியர்களும் குறிப்பிடுவர். அதாவது இதன் நிறம் காளையின் நிறத்திற்கு உவமம்.

உலண்டு என்பது பட்டுப் பூச்சி.

நிறம் என்பதற்கு வண்ணம் என்று மட்டும் அல்லாமல் உடல் என்ற பொருளும் உண்டு.

கூட்டிலிருந்து வெளிப்பட்டுத்தோன்றும் பட்டுப் பூச்சியின் தோற்றம் போல என எருதின் தோற்றத்திற்கும் நிறத்திற்கும் ஒருசேர  இதன் பொருள் இருப்பின் இந்த உவமை இன்னும் துல்லியமாக இருக்கும் என்று எனக்குத் தோன்றுகிறது.

இதோ உலண்டின் படத்தைப் பாருங்கள்.

”மேற்பாட்டுலண்டின் நிறனொக்கும் தோற்றம் காண்”

வடிவத்திற்கும் நிறத்திற்கும் மட்டுமன்றிச் சிறகுகளைக் காளையின் பாய்ச்சலுக்கான வினை உவமாகவும் கொண்டால்  இந்த உலண்டு காளையின் தோற்றத்திற்கு எவ்வளவு பொருத்தமான உவமை?

2) திரௌபதியின் கூந்தலுக்குக்  கொடுக்கப்படும் அடைமொழியைப் பாருங்கள்.

அஞ்செஞ்சீரசையியல் கூந்தல் =  அம் + செம் + சீர் + அசை + இயல் + கூந்தல்.

இதற்கு நச்சினார்க்கினியர்,

‘அழகிய தலைமையினை உடைய மனமசைந்த இயல்பினை உடையோளாகிய திரௌபதையின் கூந்தல்’ என உரையமைப்பார்.

பொதுவாகவே இதுபோன்ற சொற்களைச் சேர்த்தமைத்தல் இக்காலக் கவிஞர்கள் பயன்படுத்துகின்ற, அவர்களுக்கு மிகப் பயன்படும் நல்ல உத்தி.

3) “குடர் கூளிக்கார்த்துதல்” “குடலை உருவி மாலையாக இடல்” போன்றன தொல்குடிகளின் வழிபாட்டினோடு தொடர்புடைய இன்றும் வழக்கில் இருக்கும் தன்னளவில் பொருள் நீர்த்த சொல்லாடல்கள்.

4) இப்பாடலில் இப்பதிவில் நாம் பார்த்த பகுதியில், மூன்று விதமான தோற்றமுடைய காளைகள் களமாடின.

1) உலண்டின் தோற்றமும் நிறமும் உடைய காளை.

2) நெற்றியில் வெள்ளையை உடைய கரிய காளை.

3) காதுகளில் சிவப்புப் புள்ளிகளை உடைய காளை.

மூன்றுவிதமான புராணச் செய்திகள் காளையின் செயல்களோடு தொடர்பு படுத்தப்பட்டன.

1) துச்சாதனனின் மார்பினைப் பிளந்து கொண்ட பீமன்.

2) எருமையேறிய எமனை அழித்து அவனது குடலைக் கூளிக்களித்த சிவன்.

3) திட்டத்துய்மனின் தலையைத் திருகிக் கொன்ற அஸ்வத்தாமன்.

மூன்று வீரர்கள் மூன்று வெவ்வேறு முறைகளில் காளைகளால் தாக்கப்பட்டனர்.

முந்தைய பகுதியில் நாம் மூன்று மலர்களைப் பார்த்ததையும் இங்கே நினைவில் கொள்ளுங்கள். இவ்வாறு மும்மூன்றாக வருவதென்பது நாட்டார் வழக்காற்றியலோடு பெரிதும் தொடர்புடையது.

இந்த அளவுப் புராணச் செய்திகள் வேறெந்த சங்க இலக்கியத்திலும் இல்லை. கலித்தொகையில் இச்செய்திகள் பேரதிகம் காணப்படுவது என்பது சங்க கால நூல்களில் காலத்தால் பிற்பட்டது இந்நூல்  என்பதற்கான பல தரவுகளில் மிக முக்கியமானது.

5) ஏறுதழுவும்  காட்சியைக் காணும் தலைவியின் கலக்கத்திற்கான காரணம், வாசிப்பவரின் ஊகத்திற்கே விடப்படுகிறது.

பாடலில் அது பற்றி எந்தக் குறிப்பும் இல்லை.

உரையாசிரியர்,  ‘கொல்லப்பட்ட ஆயர்களுக்கு நேர்ந்த கதி தன் காதலனுக்கும் ஏற்படுமோ?’ என்ற தலைவியின் கலக்கம் கண்டு தோழி நன்னிமித்தம் காட்டுகிறாள்’ என்று  கூறுகிறார்.

இங்குத் தலைவி ஏன் கலங்குகிறாள் என்பதற்கான காரணம் இப்பாடலைப் படிக்கும் நாம் உய்த்துணர வேண்டியது. படைப்பிலக்கியத்தில், அது கவிதையானாலும் கதையானாலும் இதுபோல வாசகன் இட்டு நிரப்பிக் கொள்ள வேண்டிய வெற்றிடங்கள் மிகவும் முக்கியத்துவம் வாய்ந்தவை. வாசிப்பவனை அந்த இடத்தில் படைப்பாளியாக உரு மாற்றி அவனைச் சிந்திக்கச் செய்பவை. படைப்போடு அவனைத் ‘தான் கலக்கச்’ செய்பவை என்பதால் போற்றத்தக்கவை.

என் வாசிப்பில் தலைவியின் கலக்கத்திற்குப் பின்வரும்  காரணங்கள் தோன்றின.

1) வெல்லமுடியாத கொல்லும் வெறியுடைய காளைகளைத் தன் காதலன் அடக்கிவிடுவானா?

2) அவன் களத்தில் இறங்கும் முன் வேறுயாராவது களத்திறங்கி நம் காளையை அடக்கி நம்மை மணம்புரிந்து கொண்டு விடுவார்களா?

இவை முடிந்த முடிபல்ல. உங்களுக்கு வேறேதேனும் காரணம் தோன்றினால் பகிருங்கள்.

இப்பதிவு குறித்த உங்களின் கருத்துகளை வரவேற்கிறேன்.

பொருள் சொல்லும் முறையில் மாற்றம், சுருக்கமாகக் கூறுதல் அல்லது இப்பதிவின் புரிதலுக்கு உதவும் வேறேதேனும் அறிவுரை இப்பதிவு காணத் தோன்றினால் தெரிவிக்க வேண்டுகிறேன். 

மாற்றுக் கருத்துகளை மனம் திறந்து வரவேற்கிறேன்.

இத்தொடரின் முந்தைய பதிவிற்கான நச்சினார்க்கினியர் உரை சொற்பொருள் விளக்கம் போன்ற பகுதிகள் மற்றொரு தளத்தில் வெளியிடப்பட்டுள்ளன. இப்பகுதிக்குரிய அவரது உரையும் விளக்கமும் அங்கு இடம்பெறும்.

நாம் இங்குக் காணும் பாடற்பகுதிக்குரிய நச்சினார்கக்கினியரின் உரைக்கான விளக்கமும் சொற்பொருளுமாகவே அப்பதிவில் இதன் தொடர்ச்சி அமையும்.

படிக்க விரும்புபவர்கள் தொடர்வதற்கான சுட்டி மனம்கொண்டபுரம்

இத்தொடர்பதிவின் முதல் பகுதி.

பழந்தமிழகத்தில் நடைபெற்ற சில ஜல்லிக்கட்டுக் காட்சிகள். பகுதி - I

படங்கள் - நன்றி

1) https://encrypted-tbn1.gstatic.com/images

2) https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/e/e4/Bombyx_mori_antennen.jpg