உன் பணம் பணம் என் பணம்.

ஊரிலேயே பெரிய பணக்காரன் அவன். பொன்னும் முத்தும் வைர வைடூரியங்களும் கொட்டிக் கிடக்கின்ற கருவூலம் அவன் வீட்டில் இருந்தது. ஆனால், சேர்த்த செல்வத்தைக் கொண்டு சுகமாக வாழ்வோம் என்ற எண்ணமோ, அது தேவைப்படுவோர்க்குக் கொடுத்து உதவுவோம் என்ற எண்ணமோ அவனிடம் ஒரு சிறிதும் இல்லை. தன் சேமிப்பைப் பார்த்து, ‘இவ்வளவு செல்வமும் என்னுடையது என்னுடையது’ என்று எண்ணிக்கொண்டிருப்பதில் அலாதி மகிழ்ச்சி அவனுக்கு.

ஒரு நாள் அவன் வீட்டுத் திண்ணையில் பரதேசி ஒருவன் வந்து அமர்கிறான். வெளியில் வந்து பார்த்து விரட்ட முயற்சிக்கும் அந்தப் பணக்காரனைப் பார்த்து, “என்னையா விரட்டுகிறாய்…..? இந்த வீட்டின் கருவூலத்தில் இருப்பதெல்லாம் என்னுடையது” என்கிறான்.

பணக்காரனுக்கோ மயக்கம் வராத குறைதான்.

“ என்ன…. என்ன..?  நான் பாடுபட்டுச் சேர்த்துவைத்திருக்கும் பணமெல்லாம் உன்னுடையதா?“ என்கிறான் திடுக்கிடலுடன்.

“ஆமாம். அது என் பணம்தான்!” என்கிறான் அந்தப் பரதேசி.

மிகுந்த கோபத்துடன் அவனைப் பிடித்து இழுத்துக் கொண்டுபோய்ப் பஞ்சாயத்தின்முன் நிறுத்துகிறான் அந்தப் பணக்காரன்.

பஞ்சாயத்தார்  அந்தப் பரதேசியிடம் கேட்கின்றனர்.

“ அவர் வீட்டில் இருக்கின்ற பணத்தை எப்படி உன்னுடையது என்கிறாய்?“

பரதேசி புன்முறுவலுடன் சொல்கிறான்.

“ அவர் வீட்டில் குவிந்திருக்கும் செல்வத்தை அவர் அனுபவிப்பதில்லை. இல்லாத பிறர்க்குக் கொடுத்தும் உதவுவதில்லை. அதை, ‘என்னுடையது என்னுடையது’ என்று சொல்வதில் மட்டும் இன்பம் காண்கிறார்.

அதைப்போலவே, நானும் அவருடைய செல்வத்தை அனுபவிக்கப்போவதில்லை. அதை எடுத்துப் பிறருக்கும் கொடுக்கப்போவதில்லை. அவர் சொல்வதுபோல நானும் அதை ‘என்னுடையது’ என்று சொல்லித் திரிவதில் இவருக்கோ இவர் சேர்த்து வைத்திருக்கும் பொருளுக்கோ என்ன நட்டம்?”

நாலடியார் பாடல் ஒன்று சுவைபட இக்கருத்தை இப்படி விளக்குகிறது.

“எனதென தென்றிருக்கும் ஏழை பொருளை

எனதென தென்றிருப்பன் யானும்- தனதாயின்

தானும் அதனை வழங்கான் பயன்துவ்வான்

யானும் அதனை அது ”                         ( 276, நாலடியார்)

எனது எனது என்று பொருளைச் சேர்த்துவைத்து அதன் பயனை அறியாத கருமியின் செல்வத்தை, நானும் ‘என்னுடையது என்னுடையது’ என்று சொல்லிக்கொண்டிருப்பேன்.

அவனுடையது என்றால், தன் செல்வத்தைக் கொண்டு அவன் பிறருக்கு உதவி இருக்கவேண்டும். இவன் உதவவில்லை.

சரி….அவனாவது அனுபவிக்க வேண்டும். அவனும் அனுபவிக்கவில்லை.

நானும் ஒருபோதும், அவன் செல்வத்தை எடுத்துப் பிறருக்கு உதவி செய்யப்போவதில்லை.

அதை அனுபவிக்கப்போவதுமில்லை.

அதனால், அவன் சொல்வதுபோலவே அதனை ‘என்னுடையது’ என்று நானும் சொல்வதில் என்ன தவறு?

கேள்வி நியாயம் தானே?

பட உதவி - நன்றி ; https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images