நான்கே அடிகளில் இராமாயணம்

பெருங்கதைகளை மிகச் சுருக்கமாகச் சில வரிகளில் சொல்லிவிடும் தமிழ்ப்பாடல்கள் உண்டு. சிலப்பதிகாரக்கதையை ஒரு வெண்பாவில் சொல்லிப்போகும் பாடலை இதற்கு முன் பதிவொன்றில் கண்டிருக்கிறோம்.

இதைப்போன்றே இராமாயணக்கதையை நான்கு அடிகளில் ‘ ஏகவிருத்த ராமாயணம் ’ என்ற தலைப்பில் சுருக்கித்தந்திருந்த பாடல் ஒன்றைத் ‘தமிழ்ப்புலவர் சரித்திரம்’ என்ற நூலில் காண நேர்ந்தது. இந்நூல் யாழப்பாணத்துச் சுன்னாகம் அ. குமாரசாமிப்புலவரால் இயற்றப்பட்டது. கம்பரைப் பற்றிச் சொல்லுமிடத்து இந்தப் பாடலை எடுத்தாளும் இவர் “ ஒரு சுலோகத்தில் வடநூலார் கூறிய இராமாயணத்தையும் , ‘ஏக விருத்த ராமாயணம் ’ என மொழிபெயர்த்திருக்கிறோம்“ எனக் கூறுவதில் இருந்து, இவ்விருத்தம் இவரது மொழியாக்கமாக இருக்க வேண்டும் எனத் தோன்றுகிறது. ( பக் – 61 )

பாடல் இதுதான்,

தாதையார் சொலராமன் காடு போதல்

    சார்ந்துளபொன் மானெனுமா ரீசன் சாதல்

சீதையார் பிரிவெருவை மரணம் பானு

    சேயொடுநட் புக்கோடல் வாலி வீடல்

ஓதநீர்க் கடற்பரப்பை அநுமன் தாண்டல்

    உயரிலங்கை நகரெரியால் வேகக் காண்டல்

பாதகராம் அரக்கரெலாம் இறக்கத் தாக்கல்

    பாக்கிய ராமாயணச்சீர் காதை யீதே!

பாடலில் பொருள் எளிதுதான் என்பதால் இந்நூலுள் பாடல்மட்டுமே கொடுக்கப்பட்டுள்ளது.

பாடலின் பொருள் இருந்தால் நன்றாக இருக்கும் என்பவர்களுக்காக என் புரிதலின் அடிப்படையில்  இப்பாடலின் பொருளைக் கொடுக்கிறேன்.

தந்தை (தாதை) சொல்ல ராமன் காட்டிற்குப் போதல் – பொன்மானாக வரும் மாரீசன் கொல்லப்படுதல் – சீதை ( இராவணனால் ) இராமனைப் பிரிதல் – சீதையைக் கவர்ந்து செல்லும் இராவணனைத் தடுக்கும் முயற்சியில் தாக்கப்பட்ட கழுகான (எருவை) ஜடாயு, நடந்ததை இராமனிடம் சொல்லி மரணம் அடைதல் – சீதையை மீட்கும் முயற்சியில் இராமன், சூரியனின் ( பானுவின் ) மகனான சுக்ரீவனிடம் நட்பு கொள்ளுதல் – வாலியை அழித்தல் – அனுமன் கடலைத் தாண்டுதல் – இலங்கை நகரைத் தன் வாலின் நெருப்பால் அழித்தல் – சீதை இருக்குமிடத்தை அனுமன் கூறப் போரில் அரக்கர்களை  இராமன் அழித்தல்.

மிகச்சுருக்கமாக இராமயணம் இப்படிக் கூறப்பட்டுவிட்டது.

இதாவது பராவாயில்லை. பள்ளியில் படிக்கும் பொழுது, எங்கள் தமிழ் ஆசிரியர், இராமாயணமும் மகாபாரதமும் “வெறும் மயிரால் பிறந்த கதைகள்” என்றார்.

திடுக்கிடலுடன் பார்த்த எங்களிடம்,

தசரதன் கண்ணாடியில் தன் உருவத்தைப் பார்த்தபொழுது தலைமுடி நரைத்திருப்பதைக் கண்டு தனக்கு வயதாகிவிட்டதை உணர்ந்து, இராமனுக்குப் பட்டாபிடேகம் செய்ய நினைந்தானாம். அதற்கான முயற்சியில் அவன் ஈடுபடத் தொடங்கியதுதான் கைகேயியின் பொறாமைக்கும் இராமன் காட்டிற்குப் போகவும் காரணமாயிற்றாம்.

மகாபாரதத்தில் பாஞ்சாலி, ‘துரியோதனன், துச்சாதனன் இவர்களது இரத்தத்தைத் தன் கூந்தலில் பூசியே அதை முடிப்பேன்’ என்று அதை அவிழ்த்துச் சபதம் செய்ததால்தான் மகாபாரதப் போர் நிகழ்ந்ததாம்

என்று கூறினார்.

இந்த நான்கு அடிகளைப் படித்தபோது,   அன்று அவர் கூறிய அந்த ஒற்றைவரியும் நினைவிற்கு வந்தது.

தொடர்வோம்.

பட உதவி - நன்றி. http://2.bp.blogspot.com/