சமணம் ( 5 ) – தொடக்கம் இல்லை. முடிவு உண்டு. எப்படி?

உலகத்தின் தோற்றத்திற்கு அணுக்கள் ஒன்றிணைந்து அதனோடு, காலம் ஆகாயம் எனுமிவை சேரவேண்டும் என்றும் அதே நேரம் இவையன்றி வேறு சிலவும் வேண்டுமென்பது சமணர் கருத்து என்றும் சமணம் பற்றிய சென்ற பதிவில் முடித்திருந்தோம்.

இப்பதிவு அணுக்கள், காலம் ஆகாயம் என்பதோடு உலகின் தோற்றத்திற்குச் சமணம் சொல்லும் மேலும் இரு கூறுகளைப் பற்றியது. 

அவை,

       தருமம்

       அதருமம் என்பன.

சமீபத்தில் ஒருபதிவருடைய பின்னூட்டத்தில் தருமம் என்ற சொல்லைப் பதிவில் இருந்து காட்டி இதன் பொருள் வேறு என்பதாக வேறொரு பதிவர் குறித்திருந்தார்.

அந்தப் பொருளைப் பற்றி விளக்குவதாகவும் கூறியிருந்தார்.

எப்பதிவு பின்னூட்டம் இட்டவர் யார் என்பதை நான் மறந்துவிட்டேன்.

ஆனால் அதைப் பார்த்தபோது, ஒருவேளை சமணக் கருத்தியலின் படி சொல்கிறாரோ என  நினைத்துக்கொண்டேன்.

ஏனெனில் சமணக் கருத்துப்படி,

நாம் இன்று வழங்கும் நியாயதர்மம், அநியாயம் என்ற பொருளில் இந்தத் தருமம் அதர்மம் என்பன குறிப்பிடப்படவில்லை.

சமணர் தருமம் என்பதை ஒன்றினை இயக்கும் சக்தியாகக் கொள்கின்றனர்.

அதர்மம் என்பது நிறுத்தி வைக்கும்  சக்தி.

அதே நேரம், இந்தத் தருமம் என்னும் இயக்கும் சக்தியால், இயங்குகின்ற ஒருபொருளைத் தொடர்ந்து இயக்க  முடியுமே ஒழிய நிலையாக உள்ள ஒரு பொருளை ஒருபோதும் இயக்க முடியாது.

இதைப் போன்றே, அதருமம் என்னும் நிறுத்தும் சக்தியால், இயங்காமல் இருக்கும் பொருளை அதே நிலையில் வைத்திருக்க முடியுமே தவிர இயங்கிக்கொண்டிருக்கும் ஒருபொருளை நிறுத்த முடியாது.

தருமம் அதருமம் என்பதற்குச் சமணர் கொள்ளும் பொருள் நாம் இன்று வழங்கும் பொருளுக்கு வேறானது.

எனவே

அணுக்கள் சேர்ந்த நிலையில் உள்ள ஸ்கந்தம், ஒரு பொருளில் இருந்து பிரிக்கப்பட்டு பிரிக்கப்பட்டு, மேலும் பிரிக்க முடியாத நிலையை அடைகின்ற அணு என இவ்விரண்டு நிலையில் உள்ள  புற்கலம்.

இவற்றின் திரட்சியும் பிரிவும் ஏற்படும் நொடி முதல் ஊழிவரை ஆகும் காலம்,

இவை நிகழ இடமளிக்கும் ஆகாயம்,

இயக்கத்தை அதன் நிலையிலேயே வைத்திருக்கும் இயக்க ஆற்றலான தருமம்,

நிலைமத்தை ( இயங்காப்பொருளை ) அதன் தன்மையிலேயே நீடிக்கச்செய்யும் அதர்மம்,

இவ்வைந்துமே  உலகில் காணப்படும் அனைத்து அசீவ ( உயிர்த்தன்மை இல்லாத / குறைவுள்ள ) பொருட்களின் தோற்றத்திற்குக் காரணம் என்பர் சமணர்.

இவ்வைந்தனுள், காலத்திற்கு மட்டுமே பருமன் இல்லை.

புற்கலம், தர்மம், அதர்மம் ஆகாயம் என்னும் நான்கும் சமணர் கருத்துப்படி பருமன் உடையன.

சீவனுக்கும் அசீவனுக்கும் ஏற்படக்கூடிய தொடர்பிற்குத் தொடக்கம் என்ற ஒன்று இல்லை. ( அநாதி ). ஆனால் முடிவு உண்டு.

தொடக்கம் இல்லாத ஒன்றிற்கு முடிவு என்பது உண்டா என்றால் உண்டு என்பார் அவர்கள்.

பொதுவாகத் தொடக்கம் – முடிவு என்பதன் அடிப்படையில் எல்லாவற்றையும் நான்கு வகையாகப் பாகுபடுத்துகின்றனர்.

1)   தொடக்கம் உள்ளது. முடிவு இல்லாதது.

2)   தொடக்கம் இல்லை. முடிவு உண்டு.

3)   தொடக்கமும் உண்டு. முடிவும் உண்டு.

4)   தொடக்கமும் இல்லை. முடிவும் இல்லை.

இதில் சமணர் காட்டும் சீவ அசீவ தன்மை தொடக்கம் இல்லை. முடிவு உண்டு என்பதே!

பதிவிற்குப் பொருந்துகிறதோ இல்லையோ இதை முடிக்கும் போது நினைவிற்கு வந்தபாடல்...,

“எங்கே வாழ்க்கை தொடங்கும் அது எங்கே எவ்விதம் முடியும்

இதுதான் பாதை இதுதான் பயணம் என்பது யாருக்கும் தெரியாது

பாதையெல்லாம் மாறிவரும் பயணம் முடிந்துவிடும்

மாறுவதைப் புரிந்து கொண்டால் மயக்கம் தெளிந்துவிடும்! “

தொடர்வோம்.

பட உதவி - நன்றி https://encrypted-tbn3.gstatic.com/images.