நோயற்ற வாழ்க்கைக்கு உலகம் முழுக்கப் பரிந்துரைக்கப்படும் தமிழ் மருந்து.

இன்றைய சூழலில் சர்க்கரை, இதயநோய், போன்ற பல வியாதிகள் வந்தவர்களுக்கும், வராமல் தடுக்க நினைப்பவர்களுக்கும் மருத்துவர்கள் சொல்லும் தாரக மந்திரம், உணவுக் கட்டுப்பாடு மற்றும்  உடற்பயிற்சி .

தமிழ் மருத்துவ முறையும் இதைத்தான் சொல்கிறது இன்னும் சற்று விளக்கமாக..!

நம்முடைய உடல் வாதம் , பித்தம், சிலேத்துமம் ( ஐ ) என்னும் மூன்றின் சமநிலைகளால் ஆனது.

வாதம் – காற்று

பித்தம் – நெருப்பு

சிலேத்துமம் – நீர்

என மூன்று இயற்கைக் கூறுகளோடு இவை ஒப்பிடப்படுகின்றன.

ஓர் ஆரோக்கியமான உடலில் வாதத்தின் அளவே பிரதானமாய் இருக்கும்.

வாதத்தின் (காற்றின்) அளவு ஒரு பங்கு என்றால் அதில் பாதி அளவு பித்தம் இருக்கவேண்டும்.

பித்தத்தின் அளவில் பாதி சிலேத்துமம் இருக்க வேண்டும் என்றெல்லாம் நாட்டு மருத்துவ நாடி அறிவியல் கூறுகிறது.

இதில் ஏதேனும் மாறுதல்கள் ஏற்பட்டால் உடலில் நோய்க்கூறுகள் தோன்றுகின்றன.

எப்போதுமே உடல் தன்னளவில் இந்த மாறுதல்களைச் சமன் படுத்த முயலும்.

முடியாதபோது நோயின் அறிகுறிகள் தோன்ற ஆரம்பிக்கின்றன.

நம் மருத்துவம் மருந்துகள் மூலம் அவற்றைச் சமப்படுத்த முயல்கிறது.

இச்சமநிலை பிறழ்வுக்கு ஒருவன் எவ்வாறு காரணமாகிறான், எப்படி அதைச் சமநிலையில் வைத்துக் கொள்ள முடியும்? என வரும்முன் காப்பதற்கான அறிவுரைகளை அது கூறுகிறது.

இச்சமநிலையை இழப்பை ஒருவன் தன் உணவாலும் செயலாலும் தவிர்க்க முடியும் எனக் கூறுகிறது நம் மருத்துவம்.

‘உணவைக் கட்டுப்பாட்டில் வை’ என்றோ, அல்லது ‘உடற்பயிற்சி குறைந்தது இவ்வளவு நேரம் செய்’ என்றோ அது எங்கும் பொத்தாம் பொதுவாகக் கூறிச் செல்லவில்லை. மிக நுட்பமாகவும் ஆழமாகவும் உணவு மற்றும் செயல்களின் எல்லையை வரையறுக்கிறது.

உணவானாலும் சரி செயலானாலும் சரி  ஒவ்வொன்றிலும் மூன்று கூறுகள் முக்கியம் என்கிறது நம் மருத்துவம். அவை மூன்றும் அதிகமும் ஆகக் கூடாது. குறையவும் கூடாது.

உணவை எடுத்துக் கொள்ளுங்கள்.

உணவு அதிகம் - குறைவு என்றால் நாம் நினைப்பதுபோல நிறைய சாப்பிடுவது அல்லது குறைவான அளவு சாப்பிடுவது என்பது மட்டும் அல்ல.

அதிகம் குறைவு என்பதை நாம் உண்ணும் உணவின் சுவை, சக்தி, அளவு மூன்றையும் கொண்டு அது தீர்மானிக்கிறது.

நாம் உண்ணும் உணவில் குறிப்பிட்ட ஒரு சுவை மட்டும் அதிகமாகவோ குறைவாகவோ இருக்கக் கூடாது.

அப்படி இருந்தால் அது நோயை ஏற்படுத்தும்.

உணவு தருகின்ற சக்தி ( இன்று நாம் சொல்லும் கலோரி ) அதிகமாகவும் குறைவாகவும் இருக்கக் கூடாது.

அதுவும் நோய் செய்வதே!

நாம் உண்ணும் உணவின் அளவும் அதிகமாகவோ குறைவாகவோ இருக்கக் கூடாது.

இருந்தால் அதுவும் நோய் செய்யும்.

இவ்வாறு உணவை அதிகமாக உண்பது குறைவாக உண்பது என்பதை மூன்றாகப் பகுத்துரைக்கிறது.

அடுத்து செயல்.

செயல் என்றால் நம் உடலின் செயல்பாடுகள் அல்லது இன்று நாம் சொல்லும்  உடற்பயிற்சி என்பது  மட்டும் அல்ல.

செயலின் அதிகம் குறைவு என்பது, நாம் சிந்தனை சொல்  இயக்கம் இம்மூன்றின் செயல்பாடுகளையும் குறிப்பதாகவே நம் மருத்துவம் கொள்கிறது.

இவை அதிகமானாலோ குறைவானாலோ அதுவும் உடலின் சமநிலையைப் பாதித்து நோயை உண்டாக்கும் என்கிறது அது.

நம் மனதில் ஓடுகின்ற எண்ணங்கள் மிக அதிகமாக எல்லை கடந்து ஓடினாலோ அல்லது சிந்தனையின் அளவு குறைந்தாலோ அது உடலுக்கு நோய் செய்யும்.

நம்முடைய  பேச்சு நீண்டாலும் அல்லது குறைந்து போனாலும் அதனால் உடல் நலனிற்குப் பாதிப்பு ஏற்படும்.

( பொதுவாக மனநிலை பிறழ்ந்தவர்களிடம் ( சிந்தனை அதிகரித்தல் அல்லது குறைதல், பேச்சு அதிகமாதல் அல்லது முற்றிலும் இல்லாமற் குறைதல் எனும்  இவ்விரு இயல்புகளையும் பார்க்கமுடியும். )

நாம் உடலுறுப்புகளால் செய்கின்ற வேலை ( அல்லது நாம் இப்போது சொல்லும் உடற்பயிற்சி ) அதுவும் எல்லை கடந்து போனாலும் குறைந்து போனாலும் நோயை உண்டாக்கும்.

ஆக,

வாதம் பித்தம் சிலேத்துமம் என்னும் மூன்றின் சமநிலையை நாமே சீர் குலைக்கக் கூடியதாய் அமைவன நாம் உண்ணும்  உணவும் நம்முடைய செயலும் என்றும்

இவற்றை ஒழுங்கு செய்தாலே நம் உடலில் தோன்றும் பல பிரச்சினைகளைச் சரி செய்துவிட முடியும் என்றும்  நம் முன்னோர் மருந்தியல் வரும்முன் காக்கும் வழிமுறையைக் கூறிச்சென்றிருக்கிறது.

( வாத பித்த சிலேத்துமத்திற்கான காற்று, தீ, நீர், ஒப்பீடு மற்றும் நாடி அறிவியல் நீங்கலாக ) இத்துணைச் செய்திகளையும்  நான் கூறுவது, நாட்டுமருத்துவ நூல்களின் துணையோடோ அல்லது  வேறெந்த வைத்தியப் பட்டறிவு கொண்டோ அன்று.

ஒரு குறள் அதற்குப் பரிமேலழகர் சொல்லும் உரை. அதனுள் விளக்கப்படுவனவே இவ்வளவும்.

இதோ குறள்,

மிகினுங் குறையினு நோய்செய்யு நூலோர்

வளிமுதலா வெண்ணிய மூன்று. ( குறள் – 941 )

அதற்குப் பரிமேலழகர் கூறும் விளக்கம்,

“நூலோர் எண்ணியவெனவே, அவர் அவற்றான் வகுத்த வாதப்பகுதி, பித்தப்பகுதி, ஐப்பகுதி என்னும் பகுதிப்பாடும் பெற்றாம். அவற்றிற்கு உணவு ஒத்தலாவது, சுவை வீரியங்களானும் அளவானும் பொருந்துதல். செயல்கள் ஒத்தலாவது மனமொழி மெய்களாற் செய்யும் தொழில்களை அவை வருந்துவதற்கு முன்னே ஒழிதல் இவை இரண்டும் இங்ஙனமன்றி மிகுதல் குறைதல் செய்யின், அவை தத்தம் நிலையின்நில்லாவாய் வருத்தும் என்பதாம். காரணம் இரண்டும் அவாய்நிலையான் வந்தன. முற்றும்மை விகாரத்தான் தொக்கது.

இதனால் யாக்கைகட்கு இயல்பாகிய நோய் மூவகைத்து என்பதூஉம், அவை துன்பம் செய்தற்காரணம் இருவகைத்து என்பதூஉம் கூறப்பட்டன. இன்பம் செய்தற்காரணம் முன்னர்க்கூறுப.”

இன்னும் பரிமேலழகரால் நாம் அறிவன நிறைய.

தொடர்வோம்.

பட உதவி- நன்றி https://encrypted-tbn3.gstatic.com/images