சமணம் (2) – கல்லுக்கும் மண்ணுக்கும் உயிர் உண்டு!

உயிரின் பெருக்கமும் சுருக்கமும் பற்றிச் சென்ற பதிவில் கேட்டிருந்த கேள்விக்கான  சமணரின் விளக்கத்துடன் இப்பதிவைத் தொடர்வோம்.

உயிர் தான் ஏற்றுக் கொள்ளும் உடலுக்கேற்பப் பெருக்கமும் சுருக்கமும் அடைகிறது என்பதை விளக்கச் சமணர் ஓர் உவமையைக் கையாள்கின்றனர்.

“ஒரே விளக்கின் ஒளி எப்படி ஒரு குடத்துக்குள்ளும் ஒரு அறைக்குள்ளும் வெவ்வேறு அளவில் பரந்து பிரகாசிக்கிறதோ அதைப் போன்றதே சிற்றுடலின் உள்ளும் பெரிய உடலின் உள்ளும் இருக்கும் உயிர், அவ்வுடலின் அளவிற்கேற்பத் தன்னைப் பெருக்கியும் சுருக்கியும் கொள்கிறது ”

என்பதே அவர்களின் விளக்கம்.

சமணம் பற்றிய சென்ற பதிவில், பிரபஞ்சத்தில் உள்ள பொருட்களை இரண்டாகப் பிரித்து உயிர் உள்ளவை ( சீவன் ) என்றும் உயிரற்றவை ( அசீவன் ) என்றும் பகுத்துக் காண்பது சமணர் கொள்கையின் அடிப்படையுள் ஒன்று என்று பார்த்தோம்.

இப்பகுப்பு மிக எளிமையானது. ஆனால் இதில் சின்னச் சிக்கல் இருக்கிறது.

சமணர் கொள்கையின்படி இவ்வுலகில் முழுக்க முழுக்க உயிர் தன்மை மட்டுமே கொண்ட ஒரு பொருளும் கிடையாது. ( சித்து மட்டுமேயான ஒன்று இல்லை.)

முழுக்க முழுக்க  உயிர் இல்லாத சடப் பொருளும் கிடையாது. ( அசித்தென்று ஆவதும் இல்லை. )

நாம் காணும் உயிர்ப்பொருளில் எல்லாம் உயிரற்ற சடப்பொருளின் தன்மையும் இருக்கிறது.

ஆனால் அந்த உயிர்ப்பொருளில்,  உயிரற்றதன் கலப்புக் குறைவு. பெரும்பான்மை இயல்பு பற்றி நாம் அதனை உயிர்ப்பொருளின் கீழ் வகைப்படுத்துகிறோம்.

உயிரில்லை என்று நாம் பாகுபடுத்துகின்ற சடப்பொருளில் உயிர்ப்பொருளின் தன்மையும் இருக்கிறது. அதன் பெரும்பான்மை இயல்பு பற்றி அதனை உயிரற்றவற்றின்பால் படுத்துகிறோம்.

இங்கு நாம் உணர வேண்டியது முற்றிலும் உயிரற்ற சடப்பொருளோ அல்லது முற்றிலும் உயிர்த்தன்மை மட்டுமே கொண்ட சித்துப் பொருளோ உலகில்  இல்லை என்று சமணர் கருதுவதனையே!

சமணரின் கொள்கைப் படி, கல்லிலும் மண்ணிலும் மட்டுமல்ல காணும் எல்லாப் பொருளிலும்  உயிரின் அம்சம் உள்ளது.

இதை எளிய உதாரணம் மூலம் விளக்கலாம்.

தங்கத்தில் குறைந்த அளவு செம்பு கலந்திருந்தாலும் அதைத் தங்க நகை என்றுதானே கூறுகிறோம்.? செம்பு நகை என்று கூறுவதில்லை அல்லவா? அதைப்போலத்தால் எந்த இயல்பு ஒரு பொருளில் அதிகமாக இருக்கிறதோ அதன் அடிப்படையில் சமணம் அப்பொருள் சித்தா ( உயிரா ) அல்லது அசித்தா (சடமா) என்பதைப் பாகுபடுத்துகிறது.

சீவனின் ( உயிருள்ளதன் ) தன்மை சேதனம், அதாவது அறிவுள்ளது.

அசீவனின் ( உயிரற்றதன் ) தன்மை அசேதனம் அதாவது அறிவற்றது.

ஒரு உயிரைச் சுற்றி உள்ள சடப்பொருள்கள் யாவும் புற்கலம் எனப்படுகின்றன.

புற்கலம் என்பதற்கு இணைந்து ஒன்றாவதும் பிரிந்து வேறாவதும் என்று பொருள்.

புற்கலத்தின் இயல்பின் அடிப்படையில் அவை இரு நிலைகளில் தோன்றுகின்றன.

1)   ஒரு பருப்பொருள் பிரிந்து, பிரிந்து, பின் பிரிக்கவே முடியாத ஒன்றன் நிலைக்குப் போதல். ( இதனைச் சாதாரணர் புலன்களால் காணவோ உணரவோ முடியாது.)

2)   பிரிக்கமுடியாத ஒன்று, பலவாய்ச் சேர்ந்து திரண்டு ஒரு பருப்பொருளாய் ஆதல். ( இதுவே உயிர்கள் காணவும் உணரவும் கூடிய சடப்பொருட்கள். )

புற்கலத்தின் இந்தக் காணவும் உணரவும் கூடிய பருப்பொருள்  நிலையைச் சமணர் ஸ்கந்தங்கள் என்று அழைப்பர்.

ஸ்கந்தம் என்பது கூடி உருவானது என்னும் பொருளில் வழங்கப்படுகிறது.

அவர்கள் கருத்துப்படி நாம் காணும் பொருள்கள் அனைத்தும் ஸ்கந்தங்களே!

இந்த அண்டத்தை அவர்கள் மகாஸ்கந்தம் என்று அழைக்கின்றனர்.

உலகம் தோன்றியது பற்றிய சமணரின் கருத்து என்ன…?

சீவன்களின் வீடுபேறாவது எது..?

கடவுளை ஏற்காத சமணர் யாரை வழிபடுகின்றனர்?

காண்போம்....காத்திருங்கள்!

( துணை நூல் மற்றும் பார்வைநூற் பட்டியல் தொடரின் இறுதியில் )

பட உதவி- நன்றி  https://encrypted-tbn1.gstatic.com/images