மானங் கெட்டவன் மன்னன் ஆகலாம்! - வள்ளுவர் சொல்கிறார்!

மன்னன் மட்டும் அல்ல,  முதலமைச்சராக ஏன் பிரதமராகக் கூட ஆகலாம். மானங் கெட்டால் மட்டும் போதாது இன்னும் சிலவற்றைக் கூறி , அவையும் கெட வேண்டும் என்கிறார் வள்ளுவர்.

கொஞ்சம் அதிர்ச்சியாக இருக்கிறதா?

பொறுமை.! பொறுமை..!!

ஆளவிரும்பும் ஒருவன், தன்னிடம் அண்டவே விடக்கூடாத சில பண்புகளைக் குற்றம் என வகைப்படுத்தி அவற்றை ஒரு நாட்டை ஆள்பவன் தன்னை நெருங்காமல் பார்த்துக் கொள்ள வேண்டும் என்று  குற்றம்கடிதல் என்னும் அதிகாரத்தில் கூற வருகிறார் வள்ளுவர்.

இந்தக் குற்றங்கடிதல் என்னும் தலைப்பை  விளக்க வந்த பரிமேலழகர் , திருவள்ளுவர் அவ்வதிகாரக் குறள்களில் குற்றங்கள் எனச் சொல்லியதைத் தொகுத்து, மன்னனிடம் இருக்கக் கூடாத குற்றங்கள் ஆறு என ஒரு பட்டியலைத் தருகிறார்.

அவை,

1)   காமம்.

2)   வெகுளி.

3)   கடும்பற்றுள்ளம்.

4)   உவகை.

5)   மதம்.

6)   மானம்.

என்பன.

கொஞ்சம் விளக்குவோம்.

1)   காமம் – வரம்பு கடந்த சிற்றின்ப விருப்பம்.

2)  வெகுளி – காரணத்துடனோ காரணம் இல்லாமலோ வரும் கோபத்தின் அளவு, தன் கட்டுப்பாட்டை மீறி அளவு கடந்து போதல்.

3) கடும்பற்றுள்ளம் – அதாவது தன்னிடம் உள்ள செல்வத்தை அவசியம் நேரும்போதும்  செலவு செய்யாமல், அதன்மேல் மிகுந்த ஆசை கொண்டு இறுகப் பிடித்து வைத்திருக்கின்ற கஞ்சத்தனம்.

4)  உவகை – தன்னிடம் உள்ள அரக்க குணத்தினால் வருந்த வேண்டியதற்கும் மகிழச்சியே கொள்ளுதல்.

5)    மதம் – இது பணம், அதிகாரம் முதலியவற்றால் வரும் பெருஞ் செருக்கு.

இதெல்லாம் சரி,

மானம் கெட வேண்டும் என்று வள்ளுவர் எப்படிச் சொல்லுவார் என்கிறீர்களா..?

மானம் என்பதைத் திருவள்ளுவர் இரண்டாகப் பிரிக்கிறார்.

ஒன்று, மாட்சி தரும் மானம்.

அது, தம் நிலையில் தாழாமையும், எச்சூழலிலாவது தம் நிலைக்குத் தாழ்வு ஏற்பட்டால் அதன் பின் உயிர் வாழாமையும் என்று இருப்பது.

( சிலப்பதிகாரத்தில் தான் உரைத்த நீதி தவறாகிப்போய்த் தன் நிலை தாழ்ந்தது என்பதை உணர்ந்தவுடன், பாண்டியநெடுஞ்செழியன் வீழ்ந்து இறந்ததை இங்கு எண்ணிப் பார்க்கலாம். )

சரி இங்குக் குற்றம் என்றும் ஆள்வோன் தன்னை விட்டு நீக்க வேண்டும் என்றும் சொல்லப்படும் மானம் எது?

அதை வள்ளுவர் ‘மாண்பிறந்த’ என்னும் அடைமொழி கொடுத்து, மாண்பிறந்த மானம் என்கிறார்.

அது,

எப்பொழுதும் தான் தாழாமல் பிறரையே தாழ்த்த  வேண்டும் என்னும் கொடுங்கொள்கை.

இந்த மானத்தைத்தான் ஆளும் அரசனை விட்டு அகற்றி ஒழிக்க வேண்டிய ஆறு குணங்களுள் ஒன்றாக வள்ளுவர் காட்டுகிறார்.

மானமும் கெட்டவன் மன்னன் ஆகலாம் என்பது இன்னும் சரியான தலைப்பாக இருக்கும்.

காமம் என்பதற்குப் பதிலாகச் சிறுமை என்றே வள்ளுவர் சொல்கிறார். “அளவிறந்த காமமாதலால் அது சிறுமை எனப்பட்டது” எனப் பரிமேலழகர்தான் சிறுமை என்பதைக் காமம் என்று விளக்கம் அளிக்கிறார்.

சாதாரணமாக உவத்தல் என்றால் மகிழ்தல்.

ஆனால் இங்கு ஆள்வோனுக்கு இருக்கக் கூடாத உவகை அதுவன்று.

இது  “மாணா உவகை” .

அதாவது,  பிறர் துன்பம் காணப் பிறக்கும் பெருமகிழ்வு.

இங்கு ஆள்வோனைத் தேடி அடையும் செருக்கு என்னும் குற்றம் நீங்க வள்ளுவர் பரிந்துரைப்பது,

“ வியவற்க எஞ்ஞான்றும் தன்னை ”

‘தான்தான் எல்லாம். தன்னால்தான் எல்லாம் நடக்கிறது. தான் இல்லாவிட்டால் எதுவும் இல்லை’  என்று ஆட்சியில் இருப்பவர் தன்னைக் குறித்து எண்ணம் கொள்ளாதிருக்க வேண்டும்.

சில நேரங்களில் தகுதியின்மைகளே தகுதிகளாகக் கருதப்படும் சூழலைக் காலம் முன்வைத்துப் போகிறது.

வள்ளுவர் ஆள்வோர் தம்மை விட்டு நீக்க வேண்டும் என்று சொல்லிப்போன இந்தத் தகுதியின்மைகளையே ஆட்சிபுரியத் தகுதிகளாகக் கொண்டு, ஆண்டோர்க்கும் ஆள்வோர்க்கும் இது பொருந்தும்.

தொடர்வோம்..!

படஉதவி- நன்றி https://encrypted-tbn2.gstatic.com/images