விடுகதை தெரியும்! அதென்ன விடுகவி?-;உங்கள் தமிழைத் தெரிந்து கொள்ளுங்கள்-(10)

சமணத் தத்துவத்தில் முக்கியமான ஒன்று அநேகாந்தவாதம் என்பது. உண்மை அதன் இன்மைகளாலும் ஆனது என்பது அதன் அடிப்படை. சற்று விளக்க வேண்டும் என்றால், ஒரு பொருளில் உள்ள குணங்கள் மட்டுமே அப்பொருளைத் தீர்மானிப்பதில்லை. அதில் இல்லாத குணங்களும் அப்பொருளினைத் தீர்மானிக்கும் காரணிகளாகின்றன என்பர் சமணர்.

முதலிலேயே குழப்புகிறேனா..?!

இப்படிச் சொன்னால் புரியும் என நினைக்கிறேன்.

“அந்தப் பொண்ணு எப்படி இருந்தா?”

என்ற கேள்விக்கு,

“சிவப்பா உயரமா இருந்தா” என்று ஒருவர் சொல்வதாக வைத்துக் கொள்வோம்.

அந்தப் பெண்ணின் தோற்றம் சிவப்பாய் உயரமாய் இருக்கிறது என்பது உண்மை.

ஆனால் இந்த உண்மையைக் கொண்டு மட்டும்தான் அப்பெண்ணைத் தீர்மானிக்க வேண்டும் என்பதில்லை.

அவள்  கருப்பாய், நீலமாய், பச்சையாய், எனப் பிற நிறங்களில் இல்லை என்பதும், குட்டையாய் இல்லை என்பதும் அவளது இயல்புதானே?

இப்படிப் பெண் என்றல்ல. இவ்வுலகின் எப்பொருளையும் அதன் ஒற்றை இயல்பாயன்றி  அவற்றின் இயல்பின்மைகளாலும் தீர்மானிக்க முடியும்.

இதைத்தான் சமணர்கள் ஒரு பொருள் உண்மைகளால் மட்டுமன்றி இன்மைகளாலும் தீர்மானிக்கப்படுகிறது என்கிறார்கள்.

ஒரு பொருளை ஒரு கோணத்தில் இருந்து பார்த்து அது இப்படித்தான் இருக்கிறது என வாதிடுவது அப்பொருளை முற்றிலும் அறிந்ததாகாது என்று வாதிடுவர் சமணர். 

இதை இத்துடன் நிறுத்திக் கொள்வோம். ஏனெனில், இந்தப் பதிவு சமணம் பற்றியதல்ல.

யாழ்ப்பாணத்துச் சுன்னாகம் என்னும் பகுதியைச் சேர்ந்த தமிழறிஞர் முருகேச பண்டிதர் என்பவர். பத்தொன்பதாம் நூற்றாண்டில் வாழ்ந்தவர். மயிலணி சிலேடை வெண்பா, ஊஞ்சல் பதிகம் முதலிய நூல்கள் இவரால் இயற்றப்பட்டுள்ளதாகத் தெரிகிறது. என்னைப் போன்றவர்களால் அதிகம் அறியப்படாத ஆனால் அறியப்பட வேண்டிய ஆளுமை இவர்.

இவர் எழுதிய பாடலுள் ஒன்று,

“நாலுகால் படைத்திருக்கும், நடப்ப தில்லை!

       நம்மைப்போல் இருகையுண்டாம், பிடிப்ப தில்லை!

ஏலவே பின்னலுண்டாம், முடிப்ப தில்லை!

      இடையிடையே கண்களுண்டாம், பார்ப்ப தில்லை!

கோலமுடி அரசருக்கும் எல்லா ருக்கும்

      கொடுத்திடுமுட் காருதலைத் தவிர்ப்ப தில்லை!

சீலமிகு பொருள்விளங்க எங்கு மாகித்

      திகழுதய பானுவே செப்பு வாயே!

இந்தப் பாடலைப் பார்த்தபோது தோன்றிய சமணரின் கருத்துத்தான் இப்பதிவின் தொடக்கத்தில் இருப்பது. ஏனெனில் இப்பாடலும் உண்மையின் இன்மையில் இருந்து பொருள் ஒன்றை உருவாக்கிக் காட்டுகிறது.

இப்பாடலில் புதிர் ஒன்றிற்கான குறிப்புகளைத் தருகிறார் முருகேச பண்டிதர்.

நான்கு கால்கள் இருக்கும். ஆனால் நடக்காது.

நம்மைப்போல் இரண்டு கைகள் உண்டு. ஆனால் பிடிக்காது.

பின்னப்பட்டதால் பின்னல்கள் உண்டு. ஆனால் அதனால் அள்ளி முடிக்க முடியாது.

பின்னலின் இடைவெளிக் கண்கள் உண்டு . ஆனால் அதனால் காண முடியாது.

என்று வரிசையாய்க் கூறி,

அரசர்க்கு அமர இடம் தரும். அடுத்தவர் அமரினும் அதைத் தவிர்க்காது என்ற புதிரை விடுவிப்பதற்குரிய இறுதிக் குறிப்பொன்றை அளித்து,

“ உதய பானுவே இதற்குச் சரியான விடையைச் சொல்!” என்கிறார் புலவர்.

இது போன்ற புதிரை அவிழ்க்கும் கவிதைகள் தமிழில் விடுகவிகள் எனப்பட்டன.

இதில் கவிதை நயம் கொஞ்சம்தான். ஆனால் புலவனின்  சொல்வன்மையைத்தான் இங்கு நாம் ரசிக்க வேண்டும்.

ஒரு பொருள் பற்றிய நுட்பமான பார்வையை இந்தப் பாடல் காட்டுகிறது.

இனி கொஞ்சம் இலக்கணம்.

இலக்கணத்தில் இதுபோன்று அமையும் பாடலை விரோதச் சிலேடை என்று சொல்கிறார்கள்.

சிலேடை என்பது நமக்குத் தெரியும் ஒரே நேரத்தில் இரண்டு பொருள்பட ஒரு சொல்லையோ தொடரையோ கூறுவது.

“ அந்தமானைப் பாருங்கள் அழகு ”  என்பதைப் போல!

சிலேடை என்பதைத் தூயதமிழில் இரட்டுற மொழிதல் என்பர்.

அது என்ன விரோதச் சிலேடை..?

இருபொருளின் ஒப்புமையை முதலில் சொல்லிவிட்டு அதன் பின்னர் அவ்விரண்டிடையே உள்ள வேற்றுமையை எடுத்துக்காட்டுவது.

இவ்விலக்கணப்படி இந்தப் பாடலைப் பின்வருமாறு காணலாம்.

பாடலைப்படிக்கும் போதே  விடையைக் கண்டுபிடித்தவர்கள் அமர்ந்து கொள்ள

“நாலுகால் படைத்திருக்கும்” என்பது விலங்கிற்கும் நாற்காலிக்கும் ஒப்புமையானது.

“நடப்பதில்லை” என்பதால் இங்கு விலங்கு தவிர்க்கப்பட்டு நாற்காலி பொருளானது.

கை இருந்தல் மனிதருக்கும் நாற்காலிக்கும் பொது.

பிடிப்பதில்லை என்பதால் அது மனிதரின் கையாகாமல் நாற்காலியின் கையானது.

பின்னி இருத்தல் என்பது   முடி வளர்த்தவர்களுக்கும் பின்னப்பட்ட நாற்காலிக்கும் பொது.

(அள்ளி) முடிப்பதில்லை என்பதால் அது தலைமுடிப் பின்னலைக் குறிக்காமல் பின்னப்பட்ட நாற்காலியைக் குறித்தது.

கண்கள் இருத்தல் என்பது காணும் உயிர் அனைத்திற்கும், சிறு இடைவெளி வைத்துப் பின்னப்பட்ட நாற்காலிக்கும் பொது.

காண்பதில்லை என்பதால் அது கண்ணுடைய உயிர்களை விலக்கி, நாற்காலியைக் குறித்தது.

இவ்வாறு, இரண்டின் பொதுமையை முதலில் கூறி ஒன்றிலிருந்து மற்றொன்றை வேறு படுத்திக்காட்டுவதுதான் விரோத அணி.

நாற்காலியை இலங்கைத் தமிழில்  கதிரை என்கிறார்கள்.

இவ்வழக்கு நான் அறியாதது.

வாருங்கள். நம் தமிழை நாம் தெரிந்து கொள்வோம்.

படங்கள் உதவி- நன்றி 1) http://4.bp.blogspot.com/

                              2) https://encrypted-tbn2.gstatic.com/images