காதலுக்குப் பலியான தோழி!

அவன் அவளுடன் கொண்ட  உறவை ஊர் அறிந்தது. அவளது உறவினர்களும் அறிந்துவிட்டனர். “ இனி இவன் நம் ஊர் எல்லையில் கால் வைக்காமல் நாங்கள் பார்த்துக் கொள்கிறோம். உங்கள் வீட்டுப்பெண்ணை நீங்கள் பத்திரமாய் வீட்டில் வைத்துப் பார்த்துக் கொள்ளுங்கள்” என ஊர் அவளது பெற்றோர்க்கு அறிவுரை வழங்கிற்று.

அவள் வீட்டுச் சிறையில் வைக்கப்பட்டுக் கண்காணிக்கப்படுகிறாள்.

எத்தகைய காவல் இருப்பினும் தன்னைப் பார்க்க அவன் எப்படியும் வருவான் என்று அவளுக்குத் தெரியும்.

ஆனால் வரும் வழியில் ஊரில் உள்ள யாராவது அவனைப்  பார்த்தால் அவனது நிலைமை என்ன ஆகும்?

“ அவனுக்கு ஏதாவது நடந்தது என்னும் செய்தி  என் காதில் விழுந்தால் அடுத்த கணமே  என் உயிர் உடலில் இருந்து போய்விடுமடி!” எனத் தன் தோழியிடம் புலம்புகிறாள் அவள்.

தோழிக்கும் அவளுக்குமான  தொடர்பு இன்று நேற்றுத் தொடங்கியது அல்ல.

விவரம் தெரிந்ததில் இருந்தே அவர்கள் இணைபிரியாதவர்கள்.

ஒருவரை விட மற்றவரை நன்கு அறிந்தவர்கள்.

தோழியின் உள்ளம் நடுங்குகிறது.

எவ்வளவு எளிதாகச் செத்துவிடுவேன் என்று சொல்கிறாள்.

நட்பையும் விட்டுத் தொலைக்க வைத்துவிடுகிறதே இந்தப் பாழும் காதல்?

இவள் நிச்சயம் சொன்னபடி செய்துவிடக் கூடியவள்தான்.

இருள் அவள் மனம் கவிழ்கிறது.

…………………..

நள்ளிரவில், காவலர் கண்ணில் மண்ணைத் தூவி எப்படியோ ஊருக்குள் நுழைந்துவிட்ட போதும், வீட்டுச் சிறையில் இருக்கும் தன் காதலியைப் பார்க்க முடியாமல், அவள் தோழியைச் சந்திக்க வருகிறான் அவன்.

அவன் உடல் தொப்பலாய் நனைந்திருக்கிறது.

தோழிக்குத் தெரிகிறது. நிச்சயமாய் அனைவரும் வரும் வழியில் இவன் வந்திருக்க முடியாது.

அங்கு ஊர்க்காவல் இருக்கிறது.

காவலன் கண்களுக்கு யாரும் தப்ப முடியாது.

அவர்கள் கண்ணில் படாமல் நழுவி இங்குவர, இவ்வூரில் இவனுக்கு உதவி செய்ய யாரோ இருக்கிறார்கள்.

அவர்கள் உதவியுடன்தான் இவன் இங்கு வந்திருக்க முடியும்.

இருந்தாலும் யார் கண்ணிலாவது பட்டுத் தொலைத்தால்….?

“ என் உயிர் போய்விடும் ”

என்ற தலைவியின் குரல் இன்னொரு முறை எதிரொலித்து அடங்குகிறது அவள் செவியில்..!

தோழி அவனிடம் சொல்கிறாள்,

“ உங்களுக்கு முன்பெல்லாம் இனிதான காடு இப்போது கொடிய காடாயிருக்கும்.

நீங்கள் வழக்கமாய் வரும் அவ்வழியில் வந்திருக்க முடியாது.  உங்கள் வரவை எதிர்பார்த்து கண்டதும் கொல்ல அங்கு வளைந்த கால்களை உடைய ஆண் முதலைகள் காத்திருக்கும்.

மீன் கூட்டங்கள் இருக்கும் கழிமுகத்தின் வழியே யாரும் அறியாமல் நழுவி வந்திருப்பீர்கள் போல இருக்கிறதே?

காதலியைப் பார்க்க வேண்டும் என்று உயிர் பற்றிய அச்சமின்றி வரும் உங்கள் அன்பு பெரியதுதான். அது பாராட்டப்பட வேண்டியதும் கூட..!

ஆனால் உங்களது காதலி இருக்கிறாளே…! அவளுக்கு நீங்கள் எப்படியும் அவளைப் பார்க்க வருவீர்கள் என்பது தெரியும். ஆனால் அவள் இந்த ஊராலும் அவள் உறவாலும், உங்களுக்கு ஏதாவது நேர்ந்துவிடுமோ என்று அழுது புலம்புகிறாள். ஆற்றமுடியாததாய் இருக்கிறது அவளது அவலம். அவளை நான் நன்கு அறிவேன். உங்களுக்கு ஏதாவது நேர்ந்தது என்றால் அதன்பின் அவள் ஒரு கணம் கூட உயிர் தரித்திராள்.

இணைபிரியாத அவளுடைய இந்த நிலையைக் கண்ட  என் நிலைமையோ, உடலொட்டிப் பிறந்த இரட்டைப் பிள்ளைகளில் ஒன்று நஞ்சினை உண்ண, ஒன்றும் செய்ய இயலாத நிலையில் இன்னொன்று செய்வதறியாது துடிப்பதைப் போல இருக்கிறது.”

நட்பின் இறுக்கத்தை இதைவிட நுட்பமான உவமை மூலம் விளக்கிவிட முடியாது என்று தோன்றுகிறது.

உடலொட்டிய இரட்டையர் என்பவரைப் பழந்தமிழர் கவைமகன் என்ற பெயரால் குறித்திருக்கின்றனர்.

கவை என்பது ஒன்றிலிருந்து கிளைத்து இரண்டாதல் என்னும் பொருளை உடையது.

மரத்தின் கிளை இரண்டாகப் பிரிதலைக் கவை என்று சொல்லும் மரபு உண்டு.

“கவையாகிக் கொம்பாகிக் காட்டகத்தே நிற்கும் அவையல்ல நல்ல மரங்கள்” என்பாள் ஔவை.

கவண், கவட்டை, என்பவை ஒன்றிலிருந்து இரண்டாகப் பரியும் பொருளைக் குறித்து வருபவை.

இதோ பாடல்,

“ கொடுங்கான் முதலைக் கோள்வ லேற்றை 

   

வழிவழக் கறுக்குங் கானலம் பெருந்துறை 

   

இனமீ னிருங்கழி நீந்தி நீநின் 

   

நயனுடை மையின் வருதி யிவடன் 

           

மடனுடை மையி னுயங்கும் யானது 

   

கவைமக நஞ்சுண் டாஅங் 

   

கஞ்சுவல் பெருமவென் னெஞ்சத் தானே.”  ( குறுந்தொகை – 324 )

சொற்பொருள் விளக்கம்.

கொடுங்கால் – வளைந்த கால்களை உடைய

கோள் வல் முதலை ஏற்றை – கொல்லும் வலிமை உடைய ஆண் முதலையானது

வழி வழக்கு அறுக்கும் – செல்லும் வழியின் குறுக்கே கிடந்து அந்த வழியில் செல்லவிடாமல் தடுக்கும்.

( எனவே வழக்கமாய் வரும் அவ்வழியில் வர இயலாமல் நீ )

கானலம் – கடற்கரையின்

பெருந்துறை இருங்கழி - பெரிய ஆறு கடலில் சேர்கின்ற இடத்தில்

இனமீன் நீந்தி – மீன் கூட்டங்கள் நிறைந்த இடத்தில் இருந்து நீந்தி

நீ நின் நயனுடைமையின் வருதி – நீ  அவள்பால் உள்ள அன்பினால் ( ஆபத்தினைக் கண்டு அஞ்சாமல்) அவளைத் தேடி வருகிறாய்.

இவள் தன் மடன் உடைமையின் உயங்கும் – இவளோ நீ வரும் வழியில் உனக்கு என்ன ஆபத்து நேருமோ என்றும் அவ்வாறு நேர்ந்தால் அதன்பின் ஒரு கணம் கூட உயிர் வாழேன் என்றும் எண்ணிக் கலங்குகிறாள்.

யான் அது நெஞ்சத்தானே – ( அதைக் காணும் ) எனது நெஞ்சமோ,

கவைமகன் நஞ்சு உண்டாங்கு – ஒட்டிப் பிறந்த இருவருள், ஒருவன் நஞ்சினை உண்ண இன்னொரு உடலும் மடியத் துடிப்பது போல

அஞ்சுவல் பெரும! -  அஞ்சித் துடிதுடிக்கிறது தலைவனே!

( எனவே, விரைவில் அவளை உன்னுடன் அழைத்துச் சென்று அவள்படும் துயரை ஆற்றுவாயாக )

……………………

கவைமகன்

சென்ற பதிவில்  சொல்லப்படாத உடற்குறை இதுதான்.

நட்பின் ஆழத்தை இவ்வளவு அழகான உவமை கொண்டு விளக்கிய புலவரின் பெயரைக் காலம் அழித்துவிட்டது.

இந்த உவமையைக் கொண்டே கவைமகன் என அவருக்குப் பெயர் சூட்டி இப்பாடலைக் குறுந்தொகையுள் சேர்த்துவிட்டனர் சங்க இலக்கியத்தைத் தொகுத்தவர்கள்.

இங்கு வழி மறித்துக் கொல்லக் காத்திருக்கும் முதலை என்பது, அவளைக் காண வரும் காதலனைக் கொல்லக் காத்திருப்பவர்களுக்கும், இன மீன் என்பது  அவனுக்கு உதவும் கூட்டத்திற்கும் குறியீடாகக் கொண்டு பார்த்தால் கவிதை இன்னும் பொருளாழம் உள்ளதாகும்.

பிறவிக் கோளாறுகளின் வகைகள் என்ற பதிவின் தொடர்ச்சி.

பட உதவி - நன்றி.  http://www.brepettis.com