நூறாண்டுக்கு முற்பட்ட கடிதமும் ஒரு பூட்டின் சாவியும்.

திருக்குறளில் 135 அதிகாரங்களோடு ஒரு சுவடி பிரான்சில் இருப்பதாக ஆய்வாளர் ஒருவர் குறிப்பிட்டுள்ளதாக கவிஞர். பாரதிதாசன் அய்யா அவர்கள் திருக்குறள் கற்பிதங்கள் பதிவின் பின்னூட்டம் ஒன்றில் குறிப்பிட்டிருந்தார். அப்படி ஒரு சுவடி அது எந்த நூலகத்தில் இருக்கிறது என்றெல்லாம் அந்த ஆய்வாளர் குறிப்பிடவில்லை போலும். திருக்குறள் 133 அதிகாரங்களை உடையது என்பது ஏறக்குறைய பத்து நூற்றாண்டுகளாய் நிலைபெற்ற கருத்தே எனினும் பிரான்சில் அப்படி ஒரு சுவடி 1350 குறட்பாக்களோடு இருந்தால் நிச்சயம் அதுவும் ஆய்வுக்கு உட்படுத்தப் பட்ட பின்தான் அவை மிகைப்பாடல்களா என்பது தெளிவுபடுத்தப் படவேண்டும்.

அந்தக்காலத்தில் காப்பி இருந்தது என்னும் பதிவில், “தங்களுடைய  பேசப்படாத படைப்புகளை வாழ்விக்கத் தங்களையே பலியிட்டவர்கள்“ எனக்குறிப்பிட்டிருந்தது, கம்பராமாயணத்தில் தம் கைச்சரக்கைக் கலந்துவிட்ட வெள்ளியம்பலத் தம்பிரான் ( வெள்ளைப்பாடல்கள் ) சீவகசிந்தாமணியில்  கலப்படம் செய்த, கந்தியார் பாடல்கள் இவற்றைத்தான். தங்களால் அது போன்றதொரு படைப்பை அளிக்க முடியாது என்றெண்ணிய இவர்கள் பூவோடு சேர்ந்து தங்கள் நாரும் மணக்கும் என்று எண்ணி தங்களது திறமையையும் இடையிடையே காட்டியிருப்பார்கள் போல. என்ன கொடுமை என்றால் நச்சினார்க்கினியர் போன்ற மேதாவிகளால் கூட அசல் எது போலி எது என்று பிரித்தறிய முடியாமல் இந்த போலிப்பாடல்கள் நூலோடு நூலாய்க் கலந்துவிட்டதுதான். அதுதானே ஒரு தரமான (?) போலியின் வெற்றி (!). ஒரு இலக்கியத்தின் மொத்தப் பாடல்களின் எண்ணிக்கை சுவடியின் இறுதியில் குறிப்பிடப்பட்டிருக்கும் போது அதைவிட அதிகமாக வரும் பாடல்களை “மிகைப்பாடல்கள்“ என்று சொல்ல முடிந்தது. ஆனால் இடையிடையே தான்கலந்து போயிருக்கும் இந்தப் போலிகளைப் பிரித்தறியத்தான் முடியவில்லை.

பிரான்சில் 135 அதிகாரங்களை உடைய திருக்குறளின் சுவடி எங்கிருக்கும் என்பதற்கான விடை தெரியாத கேள்வி மனதின் ஒரு ஓரத்தில் தங்கிக்கிடந்தது.

சரி ………….!

நிறைய விஷயங்கள் இப்படித்தான் திறக்கச் சாவி இல்லாத பூட்டாய் மனதின் ஆழத்தில் கனத்துக் கிடக்கும்.

வாசிப்பின் சிலதருணங்களில் கிடைக்கும் சில சாவிகள் பொருந்தும்.பொருந்துகின்ற சாவிகள் எல்லாம் பூட்டைத் திறக்க வேண்டும் என்பதில்லை. அவற்றுள் ஏதேனும் ஒன்றில் பூட்டு திறந்து கொள்ளும். சிலவற்றிற்கு நாமாகச் சாவிகளை உருவாக்கிக் கொள்ள வேண்டும்.

இந்தப் பதிவில் நான் குறிப்பிடுவது 1350 குறளை உடைய நூல் இங்கிருக்கலாம் என்று அனுமானிக்கப்  பொருத்தமான சாவி ஒன்றினைத்தான்.

இரண்டு அதிகாரங்கள் அதிகமாக உள்ள திருக்குறள் அங்கு இருக்குமா என்பதை பிரான்சு வாழ் அன்பர்கள்தான் போய்ப்பார்த்துச் சொல்ல வேண்டும்.

சரி இனியாவது விஷயத்துக்கு வருவோம்.

உ.வே.சா அவர்கள் சீவக சிந்தாமணியை 1887 இல் பதிப்பிக்கிறார். அந்தப் பதிப்பைப் பாராட்டி நாட்டின் பல பகுதிகளில் இருந்தும் அய்யருக்குப் பல கடிதங்கள் வருகின்றன. அதில் ஒரு கடிதத்தில் பாரீஸ் நகரத்தின் முத்திரை இருக்கிறது.

அதில் எழுதப்பட்டது இதுதான்.,

                                                     SOCIETE HISTORIQUE

                                                    CERCLE St. SIMON                                                       Parris la April 3d 1891.

ம-ள-ள-ஸ்ரீ சாமிநாதையரென்னும் பெரும்புகழ் பொருந்திய தமிழாசிரியராம் மகா சிறப்பிற் புலவர் தமக்கு நாம் பாரிசுமா நகரத்தில் தமிழாசிரியர் எழுதுபவையாவன: சிந்தா மணியாஞ் சிறப்புடைய காப்பியமே பொன்றாதின் மாலை பொருந்திவரக் - கண்டேனே சிலப்பதிகாரமுதற் சீர்நூல்கள் நான்கு மளித்தலா மென்மரறைந்து. நீர் 1887-ஆம் ஆண்டி லச்சிற் பதிப்பித்த சிந்தாமணி யைக்கண்டு மிகவு மதிசயமா யிருந்தோமென்றும் நீர் செய்த வுலகோர்க்குப் பெரியவுபகார மறிந்தோமென்றும் இன்னம் பழைய புத்தகங்க ளச்சிற் பதிப்பித்தற் குரியவா யுண்டென் றும் உமக்கு நாமெழுத வேண்டுமென் றெண்ணிக்கொண்டு வருகிறோமாதலால் மிகவும் களிகூர்ந்து வாழ்வோ மெப்போ தென்றால் சிலப்பதிகாரம் மணிமேகலை குண்டலகேசி வளையா பதியென்னும் வேறு நாற்பெருங்காப்பியங்கள் பரிசோதித் துக் கொடுத்தவப்போதே சொல்லுவோம்.

சிலப்பதிகாரமோ வென்றால் சென்னப்பட்டணத்தில் முன் 1885-ஆம் வருஷத்தில் அதின் முதற் காண்டம் உரையின்றிக் கொடுத்தார்களென்றறிகின்றோ மானா லிரண்டாமும் மூன்றாமும் தருகவென்று பல விசேடமா யறவிய மனத்த ரெல்லோருங் கேட்போர்.

மணிமேகலையோ வென்றால் நங்கட்கண் ஒரு கையெழுத்துப் பிரதியுண்டு. ஆனாலந்தப் பிரதியெழுதியவன் பழைய வெழுத்துக்களறியாதபடியினாலே சில கவிகளும் வார்த்தைகளு மெழுதாமல் விட்டான். ஆதலினாலிந்தப் பிரதி படித்தற் குரிய தல்லது.

சிறப்புப் பொருந்திய நூலவைகளச்சிற் பதிப்பித்தலின்றி விட்டாற் கையெழுத்துப் பிரதிகளடைக்கலாமோ வென்று கேட்கிறோம். இங்குதான் பாரிசுமா நகரத்தில் printing type உண்டு. இதுவுமல்லாமல் French பாடைக்குத் திருப்பி யாவர்க்கும் பயன்செய்ய அளிக்கக் கூடுமென்று முமக்கு நாமெழுதுகின்றோம்.

எம்முடைய புன்றமிழை உம்முடைய தயையினாலேயே வாசித்துக் கொண்டால் ஒரு காகிதமெமக்கு மறுபடி யனுப்பினால் மிகவும் சந்தோடமா யிருப்போம்.

சுவாமியுடைய கிருபையெல்லாமும் மேலே வருகவென்று உங்கள் colleague and servant ஆயிருக்கிறோம்.

Prof. J. Vinson

என்ன பொழிப்புரை வேண்டி இருக்கிறதா….? புரபஸர் சொல்ல வந்ததை இன்றைய நடையில் ஓரளவிற்கு இப்படிச் சொல்லலாம்.

மரியாதைக்குரிய ஐயர் அவர்களுக்கு,

பிரான்சில் தமிழாசிரியனாய்ப் பணியாற்றுபவனாகிய நான் இந்தக் கடிதத்தை எழுதுகிறேன்.

“சிந்தா மணியாம் சிறப்புடைய காப்பியமே

பொன்றாதின் மாலை பொருந்திவரக் – கண்டேனே

சிலப்பதி காரமுதல் சீர்நூல்கள் நான்கும்

அளித்தலாம் என்மர் அறைந்து “

நீங்கள் 1887 இல் அச்சில் பதிப்பித்த சிந்தாமணியைக் கண்டு மிக வியப்படைகிறேன். நீங்கள் இந்த உலகத்திற்குச் செய்தது பேருதவியாகும். இன்னும் அச்சில் வர வேண்டிய பழைய நூல்கள் பல உண்டென்று உங்களுக்கு எழுதக் கருதியிருந்தேன். இதன் தொடர்ச்சியாக, ஐம்பெருங்காப்பியங்களில் எஞ்சி உள்ள, சிலப்பதிகாரம், மணிமேகலை, வளையாபதி, குண்டலகேசி எனும் நான்கு நூல்கள் ஆய்ந்து பதிப்பிக்கப்பட்டால் இன்னும் பெரு மகிழ்வடைவேன்.

இவற்றுள் சிலப்பதிகாரத்தின் முதற்காண்டத்தின் மூலம் மட்டும் ( பாடல்கள் மட்டும் ) 1885 இல் சென்னையில் இருந்து வெளியிடப்பட்டது. அதற்கும் உரை இல்லை. அதனுடைய இரண்டாம் காண்டமும் மூன்றாம் காண்டமும் வெளிவர வேண்டும் என அந்நூலை ஆர்வத்துடன் படிக்கக் கருதும் அனைவரும் எண்ணிக் காத்திருக்கின்றனர்.

மணிமேகலை என்றால் என்னிடம் ஒரு கையெழுத்துப்படிஇருக்கிறது. ஆனால் அதைச் சுவடியில் இருந்து பெயர்த்து எழுதியவன் பழைய எழுத்துகளைச் சரிவர அறியாதவன். எனவே அவன் அவனுக்குப் புரியாத பாடல்களையும் வார்த்தைகளையும் எழுதாமல் இடையிடையே விட்டு எழுதிவிட்டான். எனவே என்னிடம் இருக்கும் கையெழுத்துப்பிரதி படிக்கப் பயன்படாததாய்ப் போய்விட்டது.

சிறப்புப் பொருந்திய இந்த நூல்களை அச்சில் பதிப்பிக்காமல் கையெழுத்துப் பிரதியிலேயே அடைத்து வைத்தால் அதனால் பயனென்ன? இங்கு பாரிஸில் பிரிண்டிங் டைப் உண்டு. (  Type writer ? ) . அதுமட்டுமன்றி, இவற்றைப் பிரெஞ்சில் மொழிபெயர்த்து அனைவருக்கும் பயன்படுமாறு அளிக்கவும் முடியும் என்பதற்காகத் தங்களுக்கு இதை எழுதுகிறேன்.

என்னுடைய புன்தமிழை நீங்கள் என்மேல் இரக்கம் கொண்டு வாசித்து எனக்கு ஒருபதில் அனுப்பினால் மிக்க மகிழ்வேன்.

இறைவனின் அருள் உங்கள்மேல் நிலவட்டும்.

உங்களுக்குத் துணையிருப்போனும் பணியாளனுமாகிய

பேரா. ஜூ. வின்ஸோன்.

இக்கடிதத்தை எழுதிய ஜூலியன் வின்ஸோனைப் பற்றி ஐயர் அறிந்திருக்க வில்லை. அவர் பிரான்சில் தமிழ்ச் சுவடிகள் இருக்கிறதா என்றுதான் முதலில் ஆச்சரியப்படுகிறார். பின் வின்ஸோன் எவ்வாறு தமிழ் படித்தார் என்றும் தன்னுடைய கடிதத்தில் கேட்கிறார். ஜூலியன் வின்ஸோனின் கடிதத்தில் பிரான்சில் நிறைய தமிழ்ச்சுவடிகள் உள்ள பெரிய நூலகம் ஒன்றிருப்பதைக் குறிப்பிடுகிறார்.

அவர்  தந்தையார் காரைக்காலில் ஜட்ஜாக இருந்தாரென்றும் அக்காலத்தில் தான் தமிழ் படித்ததாகவும் கூறுகிறார்.. வின்ஸோன் பாரிஸ் பல்கலைக்கழகத்தில் கீழ்நாட்டு மொழியியல் துறையின் ( The School of Living Oriental Languages ) ஆசிரியராகப் பணியாற்றி வருவதாகவும் பதிலில்  குறிப்பிடுகிறார்.

ஐயர் அவர்கள், சிலப்பதிகாரத்தையும் மணிமேகலையையும் அச்சிடும் பொருட்டு அந்நூற்சுவடிகள் எதுவும் பாரிஸில் கிடைக்குமா என்று கேட்டு வின்ஸோனுக்குக் கடிதம் எழுதுகிறார். அதற்கு வின்ஸோன்  எழுதிய பதில் வருமாறு:

                                                     Paris la May 7th 1891

எனதன்பிற்குரிய மகா சாஸ்திரிகளே,

நாம் போன மாசமுமக்கெழுதின காகிதம் உங்கிட்ட வந்ததுக்கு முன்னே நீர் எமக்கனுப்பிய காகித மடைந்தது. அதில் நீர் சிலப்பதிகார மச்சிற் பதிப்பித்தற்குரிய தென்றும், அதைப் பரிசோதித்துக் கொண்டு வருகிறே னென்றும், கண்ட பிரதிகளில் உரை தப்பியிருக்கிற தென்றும், இங்கு பெரிய புத்தகசாலையிற் சிலப்பதிகாரத்தொரு கையெழுத் துப் பிரதியுண்டோ வென்றும் கேட்கிறீர்.

அதுக்கு உத்தரங் கொடுக்க வருகிறோம்.

Bibliothique Nationale என்கிற பெரிய புத்தகசாலை யிலிருக்கின்ற ஓராயிரந் தமிழ்க்கையெழுத்துப் புத்தகங்களெமக்கு நன்றாய்த்தெரியும். அவைகளின் list or catalogue பண்ணினோ மானால் அவற்றுள் சிலப்பதிகாரம் இல்லை.

பழைய புத்தகங்களோ வென்றால் அந்தச் சாலையிலே மணிமேகலை ஒரு கையெழுத்துப் பிரதியுண்டு. ஆனால் நாம் போன மாசம் எழுதிய காகிதத்திற் சொன்னபடி அந்தப் பிரதியில் பற்பல கவியும் வார்த்தையு மெழுதாமல் விட்டிருக்கின்றது. அந்தப் பிரதியிலு மூலமாத்திர முரையின்றி வருகின்றது. அது ஓலைப்பிரதியாகும். நாம் அதைக் கடுதாசியி லெழுதினோம், நங்கட சிறு புத்தகசாலையிலே வைக்க. ஆதலால் நீரதைப் பார்க்க வேண்டுமேல் அந்தக் கடுதாசிப் பிரதியனுப்புவோம். நீரதைக் கண்டு மில்லாத கவிகளும் வார்த்தைகளும் போட்டுத் திருப்பியனுப்பலாம்.

நாமிங்குத் தமிழைப் படித்தோ மல்ல. நாம் பிள்ளையா யிருக்கும்போது எங்கடகப்பனார் காரைக்காலிலே French Judge ஆயிருந்தாரப்போதே தமிழைப் பேசவு மெழுதவும் படித்தோம். இங்கு நாம் செய்த சில கவிகளுமக்கு அனுப்புகின்றோம்.

இங்ஙனம், Julien Vinson அன்புடையவன்

உரை குறையதாயினுஞ் சிலப்பதிகார மச்சிற் பதிக்க வேண்டும்!!

ஐயரோடு அவருக்கு இருந்த கடிதத் தொடர்புகள் நீள்கின்றன. ஐயர் பதிப்பிக்கத் திட்டமிட்ட நூலொன்றின் பிரதியை, ஐயர் கேட்டுக்கொண்டதால் அப்படியே படியெடுத்து அனுப்புகிறார்  வின்ஸோன். பழைய எழுத்துகளைப் படிக்கவும் பார்த்து எழுதுவும் முறையான பயிற்சி வேண்டும். அது எல்லார்க்கும் ஆவதன்று என்று வியக்கும் ஐயரை, வெண்பா அகவல் என்று எழுதி இன்னும் இன்னும் வியக்க வைக்கிறார் வின்ஸோன். 1910 ற்குப்பின் ஐயருக்கு அவரோடு இருந்த தொடர்பு அறுபடுகிறது.

இத்தனைக்கும் வின்ஸோன், தமழறிஞரோ மொழியியல் படித்தவரோ அல்லர். அவர் ஒரு கானியல் துறை ( Forestry ) பட்டதாரி. வனத்துறையில் உதவி ஆய்வாளராகத் தனது பணியை முதலில் தொடங்கிவர்.

தமிழ் மட்டுமல்லாது பிரஞ்சு, தென்மேற்கு பிரான்சு, ஸ்பெயின் ஆகிய நாடுகளில் ஒரு பிரிவினரால் பேசப்படும் போஸ்க் ( Bosque ), ஹிந்துஸ்தானி ஆகிய மொழிகளில் தேர்ச்சி பெற்றுப் பின்னாளில் மொழியியலாளராகப் பணியாற்றிவர்.

தமிழ் இலக்கணத்தைப் பிரஞ்சில் மொழிபெயர்த்தவர், சீவக சிந்தாமணி மற்றும் திருக்குறளின் சில பகுதிகளையும் பிரஞ்சில் மொழிபெயர்த்துள்ளார்.

இந்தப் பதிவு, வின்ஸோனைப் பற்றியதல்ல, பிரான்சில் இவர் குறிப்பிட்டுள்ள, Bibliothique Nationale நூலகத்தில் 1350 பாடல்களை உடைய திருக்குறள் பிரதி இருக்கக் கூடுமா என்ற சந்தேகத்தை முன்வைப்பதே!

இதில் இன்னோர் பிரச்சனையும் இருக்கிறது..!

திருக்குறளைப் பிரெஞ்சில் மொழிபெயர்த்திருக்கும் வின்ஸோன் அங்கிருக்கும் திருக்குறள் பிரதிகளைப் பார்க்காமல் இருந்திருப்பாரா?

அல்லது அதற்கு முன்பே அச்சில் வந்துவிட்ட திருத்தமான திருக்குறள் இருக்கப் பழைய சுவடிகளை ஏன் பார்க்க வேண்டும் என நினைத்திருப்பாரா?

கேள்விகள்தான் ஆய்விற்கான முதற்படிகள்..!

பிரான்சு வாழ் தமிழ்ப்பெருமக்கள் இந்தச் சாவியைக் கொண்டு முயன்று பார்க்கலாம்.

பூட்டு ஒருவேளை திறக்கலாம்.

இல்லாவிட்டால் வேறுசாவி தேடலாம்.

துணை நூல்.

நினைவு மஞ்சரி.  – உ.வே. சாமிநாதய்யர்.

படம் - நன்றி கூகுள்.