மதிப்புரை என்னும் மண்ணாங்கட்டி.

 “இது நாவலல்ல; பள்ளிக்கூட மாணவன் காம்போஸிஷன்.“ ஒரு நாவலின் விமர்சனம் இந்த ஒரு வரியில் முடிவடைகிறது. இது ஸ்வாமி சுத்தானந்த பாரதியாரால் எழுதப்பட்ட ’புதுமையும் பழைமையும்’ எனும் நூலைப்பற்றிய மதிப்புரை. (வெளியீடு-அன்பு நிலையம், இராமச்சந்திரபுரம், திருச்சி ஜில்லா பக்கம் 112, விலை. 8 அணா )

இதுமட்டுமல்ல ….இன்னும் இருக்கிறது.

ஸ்ரீ டி.பி. கிருஷ்ணசாமி என்னும் ஆங்கில ஆசிரியர் ‘நீதிநூற்பத்து‘ என்ற தலைப்பில் பத்து பண்டை தமிழ் நீதி நூல்களை ஆங்கிலத்தில் மொழிபெயர்த்து ஒரு பக்கம் தமிழ் மூலமும் மறுபக்கம் ஆங்கில மொழி பெயர்ப்புமாக வெளியிட்டிருந்தார். அதற்கான மதிப்புரையின் சிறுபகுதிகள் தான் கீழ்க்காண்பவை,

“ஸ்ரீ டி.பி. கிருஷ்ணசாமி ஓர் ஆங்கில இலக்கிய போதகாசிரியர். ஒரு கலாசாலைப் பிரன்சிபாலும் கூட. இவர் ஆத்திச்சூடி, கொன்றை வேந்தன், உலக நீதி , வெற்றி வேற்கை………………..முதலிய பத்து நூல்களை ஆங்கிலத்தில் மொழிபெயர்த்திருக்கிறார். ………..

இந்த மொழிபெயர்ப்பில், தமிழ்ப்பண்டிதர்களைக் கேலி செய்யும் நாம் இங்கிலீஷ் பண்டிதர்களின் பெருமையை அறிந்து கொள்ள இப்புத்தகம் பெரிதும் வசதி அளிக்கிறது.

…………….

சனி நீராடு, அரவமாட்டேல், இலவம் பஞ்சிற்றுயில், என்ற தவளை ஒழுக்க சாஸ்திரங்களை இனியாவது மறக்க வேண்டும் என்று முயன்று கொண்டிருக்கும் இக்காலத்தில் அதை இங்கிலீஷிலும்  மொழி பெயர்த்து சந்தி சிரிக்க வேண்டுமா என்பதுதான் எனக்குப் புலப்படவில்லை.சேமம் புகினும் யாமத்துறங்கு’ ’ஜெயிலுக்குப் போனாலும் 9 மணிக்குள் தூங்கிவிடு ’ என்ற கும்பகரண  உபதேசங்களை மொண்ணைப் பாடமாக உருப்போட்டுக் கொண்டிருந்த காலம் மலையேறிவிட்டது.

மற்றவை கோழைத்தனத்தையும் மரணத்திற்கஞ்சி சன்யாசத்தில் ஒளிந்து கொண்ட ஜைன சைவ துறவிக் கசப்பிலும் பயத்திலும் தோய்ந்த ஒழுக்க சாத்திரங்கள். இன்னம் அவற்றுடன் ஒட்டிக் கொண்டிருக்க வேண்டுமா?

’ கொம்புள்ளதற் கைந்து முழம், குதிரைக்குப் பத்து முழம்’ இந்தப் பாட்டைச் சொல்லிக் கொடுத்துச் சிறுவர்களை மாட்டுக்கும் குதிரைக்கும் பயப்பட வைத்துக் கொண்டிருக்கும் வரை வெள்ளைக்காரன் பாடு கொண்டாட்டந்தான். மனிதர்களை நபும்சகர்களாக்கும் இந்த ஒழுக்க சாத்திரங்களைப் பறிமுதல் செய்தாலும் பயனுண்டு. “

 (நீதிநூல்கள் பத்து, ஓர் ஆங்கில – தமிழ் பிரசுரம். மொழிபெயர்ப்பாளர் – ஸ்ரீ டி.பி. கிருஷ்ணசாமி, எம்.ஏ., பி. எல்.,வெளியீடு-தென்னிந்திய சைவ சிந்தாந்த கழகம், சென்னை. பக்கம் 253. )

வெறும் கருத்துக்களை மட்டும் இம்மதிப்புரை சொல்லிச் செல்லவில்லை. அதற்கான நியாயங்களையும் முன் வைக்கிறது. விரிவஞ்சி இதன் மையப்பார்வையை மட்டுமே நான் சுட்டிச்செல்கிறேன்.

அடுத்து,

 “ஹோமியோபதி  மற்றும் பயோ கெமிஸ்ட்ரி“  என்னும் நூல்களுக்கான மதிப்புரை இப்படித் தொடங்குகிறது.

“ஹோமியோபதி சிகிச்சை முறையும், வைத்தியம் என்ற அந்தஸ்தளித்து சர்க்கார் ஏற்றுக் கொள்ள வேண்டும் என்று கிளர்ச்சி செய்யப்பட்டுவருகிறது. அது வேறு விஷயம். இந்த நிலையில் பர்மாவிலிருந்தும் மதுரையிலிருந்தும் இந்த முறையில் பழகிய இரு டாக்டர்கள் இது சம்பந்தமாக இரு புஸ்தகங்கள் வெளியிட்டிருக்கிறார்கள். தற்போதைய நிலையில் இவை இரண்டும் தமிழன் கையில் கொடுப்பதற்கு மிகவும் அபாயகரமானவை என்பது என் கருத்து. இதில் சொல்லப்படும் மருந்துகள் யாவும் ரஸாயன சாஸ்திரத்தை ஆழ்ந்து படித்து அதில்  பண்பட்ட ஆசாமிகளுக்கே விளங்கும்.  ஒரு அணாவை உள்ளே தள்ளி பிளாட்பாரம் டிக்கட் வாங்கும் ’ஸ்லாட் யந்திரம் ’ அல்ல அந்த அனுபவம். ரசாயன சாஸ்திரம் தெளிவாக அறிந்திருந்தால்தான் என்ன சேர்த்தால் என்னவாகும் என்றாவது ஒருவாறு பிடிபடும். லத்தின் கடபுடாக்களான பெயர்கள் முழங்கும் தெளிவற்ற இப்புத்தகத்தை வைத்து தமிழன் ஹோமியோபதி கற்க முயல்வது அபாயகரமான வேலை. போலீஸ் கோர்ட்டுக்கு இழுத்துக் கொண்டு விட்டாலும் விட்டுவிடும்.“

( ஹோமியோபதி. எம். பால், எச்.எம்.பி. மண்டுலா மெடிகல் ஹால். 73 தெரு, மாணடலே, பர்மா. பக்கம். 46. விலை ரூ 1 ½.

பயோ – கெமிஸ்ட்ரி, டாக்டர். என். கொண்டா., எம்.டி.எச்.எஸ்., எஸ்.என். கொண்டா கம்கெனி, மதுரை. பக்கம்.219. விலை ரூ.2 )

மேலும் சில மதிப்புரைகள்….,

இது “ ஆரோக்கியமும் தீர்க்காயுளும் “ என்ற நூலின் மதிப்புரை ஆசிரியரின் ஆயுள் தீர்க்கமாய் இருக்க வழிசொல்லிப் போகிறது.

“ யாருக்கும் பொறுமையுடனும் சிறிது நகைச்சுவையும் இருந்தால்தான் இச்சிறு புத்தகத்தை வாசிப்பதற்கு இயலும். ஆரோக்கியத்திற்கு முதற் பீடிகையாக உலக உற்பத்தியில் இருந்து கடலால் கொள்ளப்பட்ட லமூரியா என்ற தமிழகம், கபாடபுரம் முதலிய விபத்துகள் எல்லாம் எதிர்ப்படுகின்றன. அதற்கப்புறம் அரிசியின் மான்மியம், வெளிநாட்டு சாஸ்திர விற்பன்னர்களின் சர்டிபிகேட்டுகளுடன்.  இவற்றுடன் சைவ சித்தாந்தஆராய்ச்சிப்படி மூல வஸ்து, அதிலிருந்து பஞ்ச பூத உற்பத்தி, பிரபஞ்ச உற்பத்தி இத்யாதி விஷயங்களையும் சேர்த்துக் கொண்டாரானால், ஆரோக்கியமும் நீண்ட ஆயுளும் , மேளதாள சம்பிரமத்துடன் ஊர்வலம் புறப்படுவது தேஜோமயானந்தமான காட்சியாக இருக்கும் என்று இவ்வாசிரியருக்கு நான் சிபாரிசு செய்கிறேன்“  ( ஆரோக்கியமும் தீர்க்காயுளும்  “ எம்.கே . பாண்டுரங்கம். பக்கம் 75, விலை 4 அணா, கிடைக்குமிடம் இன்பநெறி மன்றம் , சௌந்தர்ய மஹால், 214, கோவிந்தப்ப நாய்க்கன் தெரி ஜி.டி., சென்னை.)

அடுத்த மதிப்புரை, திருநெல்வேலி சைவசித்தாந்தக் கழகத்தினரால் வெளியிடப்பட்ட, சர்.சி.வி. இராமன் என்ற நூல் குறித்து….,

“ தமிழ் புஸ்தகத்தை வாங்கிப் படிக்கக் கூடியவன் தமிழன்தான், இங்கிலீஷ்காரனல்ல என்ற உண்மையை தென்னிந்திய சைவ சித்தாந்த நூற்பதிப்புக் கழகத்தார் தங்களது நீண்ட இலக்கிய பிரசுர அனுபவத்தின் பேரிலும் தெரிந்து கொள்ளவில்லை என்றால் அது பரிதபிக்கத் தகுந்த விஷயம்தான், இவர்கள் என்னதான் அழகான பதிப்புகளை இந்த ரீதியில் ( தலைப்பை இங்கிலீஷில் அச்சிடும் சம்பிரதாயம் ) வெளியிட்டாலும், அவை தமிழனுக்கல்ல என்பது நிச்சயம்.

……………………… இப்புத்தகத்தில் சர்.ஸி.வி. ராமனைப்பற்றிக் காணப்படும் இரண்டேகால் சில்லறைக் குறிப்புகள், அவரது வாழ்க்கையின் முழு அம்சங்களைக் காட்டவில்லை. ஆசிரியர் உபயோகிக்கும் சயன்ஸ் பதங்கள் தமிழ் தெரிந்தவர்களுக்குப் புரியாது. இங்கிலீஷ் தெரிந்தவர்களுக்குத் தெரியாது.

இதைப் பாடப்புத்தகங்களாக வைக்கலாம். ஏனென்றால் கற்றுக் கொடுப்பவருக்கும் கற்றுக் கொள்ளுகிறவர்களுக்கும் பரஸ்பரம் புரிந்து கொள்ளாமல் பேசிக் கொண்டிருப்பதற்கு ஏற்றதொரு சாதனமாகத்தானே பாடப்புஸ்தகம் உபயோகிக்கப் பட்டுவருகிறது.““

(சர். ஸி.வி. இராமன், எஸ். இராமச்சந்திரன். பி.ஏ., தென்னிந்திய சைவ சித்தாந்த நூற்பதிப்புக்கழகம். 6, பவழக்காரத்தெரு, சென்னை. பக்கம் 138. விலை. 12 அணா.)

கடைசியாய் இங்கு  ஒரு நாடக நூலைப்பற்றிய மதிப்புரையை மட்டும் சொல்லி விடுகிறேன்.

“ புதிய கொள்கைகளின் அவசியத்தை ஸ்தாபிப்பதற்காக மனிதர்களை பிரசாரகர்களாகவும் பிரசங்கிகளாகவும் ஆக்க முயலும்ஓர் சம்பாஷனைக் கோவை; நாடகமல்ல.“

( காதலின் வெற்றி., மா.கி. திருவேங்கிடம். 21 ஏ, சௌத் கூவம் ரோட், கோமளீசுவரன் போட்டை. பக்கம்86, விலை 3 அணா. )

இவை அனைத்தும் 1930 – 40 காலகட்டத்தில் தினமணி நாளிதழிலும், மணிக்கொடியிலும் வெளியானவை. இவ்வனைத்து மதிப்புரைகளையும் மறுக்க முடியாத நியாயங்களுடன் எழுதியவர் ஒருவரே.

உடன்பாடாகவும் பாராட்டியும் இவர் எழுதிய மதிப்புரைகள் உண்டு. நான் இங்கு அவற்றை எடுத்துக்காட்டவில்லை. ஏனெனில் அது பொதுவாக நாம் எல்லா இடங்களிலும் பார்ப்பதுதானே..?!
ஒருபுறம், எள்ளி நகையாடி பகடி செய்து நூற்கருத்துகளைப் பிரித்து மேய்ந்து ‘இவ்வளவுதான் இது‘ என்று மனஉறுதியுடன் சொல்லும்  மதிப்புரையாளனின் தீர்க்கம், 
இன்னொரு புறம்,

தங்களின் நூலை அன்றைய நாளில் மதிப்புரைகளுக்கு அனுப்பி இப்படிப்பட்ட மதிப்புரைகளைக் கண்ட நூலாசிரியர்களின் பதிப்பாசிரியர்களின் மனம் பட்ட பாடு  ?

இது சரியா என்பதை விட மதிப்புரை வழங்குபவனிடத்து இப்படிப்பட்ட நேர்படப் பேசும் உறுதி இல்லாவிட்டால் என்ன ஆகும்?

மனித மனம் பாராட்டை விரும்பக் கூடியது. புகழ்ச்சியில் மயங்கக் கூடியது. தன்னை விமர்சிப்பவர்களை, தான் அறிவார்ந்து செய்ததாகக் கருதும் ஒன்றைக் குறித்த மாற்றுக் கருத்தை முன்வைப்பவர்களை  இகழுபவர்களை அது விரும்புவதில்லை. “ நீ என்ன அவ்வளவு பெரிய ஆளா , என்னைப் பாராட்ட இத்தனை பேர் இருக்கான். என் பின்னால் ஒரு கூட்டமே இருக்கு“ என்று அது திமிர்வாதம் பேசுகிறது. ( நானும் விதிவிலக்கில்லை. இந்த வட்டத்திற்குள் வருபவன்தான். ) இதை எழுத நான் என்ன பாடு பட்டிருப்பேன் தெரியுமா? பிரசவ வேதனை.. ஒவ்வொரு முறையும் என்றெல்லாம் நாம் நினைத்துக் கொண்டிருக்கும் வலியோடு பிரசவித்த ஒன்றைக் “இந்தக் குரங்கின் சேட்டை தாங்க முடியவில்லையே“ என்று யாராவது விமர்சித்தால் யாருக்குத்தான் கோபம் வராது?

ஆனால் ஒருவரின் வளர்ச்சியை இது போன்ற போலிப் புகழ்ச்சியுரைகள் தடுத்துவிடும். தான் செய்யும் அபத்தங்கள் அற்புதம் எனப்புகழுப்படும் சூழலில் இருக்கும் ஒருவன் உண்மையில் அது அற்புதம் என்று நம்பத் தொடங்கிவிடுவான். அதை விட அபாயகரமானது, அவனுக்கும் படைப்புலகிற்கும்  வேறொன்றும் இல்லை.

மேலே நாம் கண்ட மதிப்புரைகளை முன் வைத்தவர் பிறிதோரிடத்தில் ஒரு கட்டுரையில் பிரிட்டிஷ் விமர்சகர்ளைப்பற்றி அமெரிக்காவின் இதழியலாளர் பெரிஸ் கிரீன்ஸ்லெட் என்பார் சொல்லிய கருத்து என இவ்வாறு கூறுகிறார்….,,

“ ‘உங்கள் நாவலாசிரியர்கள் திறமைசாலிகள் . தங்கள் இஷ்டப்படிக்கெல்லாம் பேனாவை வளைய வைக்கும் சக்தி பெற்றவர்கள் என்பதில் சந்தேகம் இல்லை. ஆனால் அவர்கள் புல் மேயும் ஆசாமிகளாயிருக்கிறார்கள். அடிப்படையான விஷயங்களைப் பற்றிச் சிந்திக்கிறதில்லை.    ‘

‘பிரிட்டிஷ் விமர்சகர்கள்தான் இந்த நிலைக்குக் காரணம். அவர்கள் வெகுவிரைவில் திருப்தி அடைந்து புகழ ஆரம்பித்து விடுகின்றனர்.

பிரிட்டிஷ் விமர்சகர்கள் உயர்வு நவிற்சிகளை இட்டு அபிப்பிராயம் கொடுத்த சில நாவல்களைக் கண்ணுற்றேன்.

அவற்றை என்னால் வாசிக்க முடியவில்லை.‘”

இங்கு நம் மதிப்புரையாளர் குறிப்பிடுவது, இந்த அர்த்தமற்ற புகழ்ச்சி விளைவிக்கும் ஆபத்தைப் பற்றித்தான். இப்படிப்பட்ட போலிப்புகழ்ச்சிகளால் ஒரு நாட்டின் இலக்கியமே பாழ்பட்டுப் போனதன் அங்கலாய்ப்பே இது.

அவர் மேலும் தமிழ் நூல்களுக்கு வெளிவரும் மதிப்புரைகள் பற்றிக் கூறத் தொடங்குகிறார்.

“நான் இவ்விஷயத்தைப் பற்றி எனது நண்பர் ஒருவரிடம் குறிப்பிட்டேன். ‘ புத்தகமே சிசுப் பருவத்தில் இருந்துவருகிறது. நாம் அப்படி இப்படித்தான் இருக்க வேண்டும்‘ என்றார்.
(ஒரு படைப்பை அபத்தம் என்று தெரிந்தும் பாராட்டும் எல்லாரும் சொல்லும் நியாயம்தானே இது)

புஸ்தகம் விலை கொடுத்து வாங்கிப் படிக்கும் பழக்கம் இப்பொழுதுதான் சிறிது சிறிதாக வளர்ந்து வருகிறது. இச்சமயத்தில், இப்படிப்பட்ட மதிப்புரைகள் ஓர் தவறான அல்லது போலி ரசனையை ஏற்படுத்தி வருகின்றன. அதுமட்டுமல்ல, போலி மதிப்புரை இரு பக்கங்களிலும் கூரான கத்தி. தானே நிர்ணயித்துக் கொள்ளும் வாசகரை நிரந்தரமாக அசட்டுத்தனத்துக்கு உள்ளாக்குவதுடன், எழுதிய ஆசிரியரையும், ஒரு போலித் தன்னம்பிக்கையுடன் கூடிய அகந்தையைக் கொடுத்துப் பாழாக்கி விடுகிறது.

கீழே இரண்டொரு உதாரணங்களைத் தருகிறேன்.

1.   தமிழ் மக்கள் ஒவ்வொருவரும் படித்தறிய வேண்டியதவசியமாகும். மாணவரும் மாணாக்கியரும் படித்துத் தீர வேண்டிய புத்தகம் இது.

2.    சரித்திரங்கள் எழுதக்கூடிய நடை அவர் பாஷையில் இருக்கிறது…..எல்லாரும் அவருடைய சரிதையை அறிந்து கொள்வதற்கு இப்பிரசுரத்தின் மூலம் கிடைத்துள்ள சந்தர்ப்பத்தைப் பயன்படுத்திக் கொள்ளுவார்களென்று நாம் நம்புகின்றோம்.

3.    இனிமையான எளிய நடையில் எழுதியுள்ளார். தமிழர் ஒவ்வொருவர் கையிலும் இப்புத்தகம் அவசியம் இருக்க வேண்டும்,

4.   இத்தகைய நூல்களை நமது ஜனங்கள் படித்து, இது  போன்ற முயற்சிகள் மேன்மேலும் பெருகி, தமிழ் இலக்கணம் விஸ்தரித்து வளர  உதவி புரிதல் வேண்டும்.

5.   இப்புத்தகம் மூலத்தின் ஜீவசக்தி பெற்றிருக்கிறது. மூலத்தைவிட நடைநயம் பெற்று வசீகரிக்கிறது.

மேலே காட்டியிருக்கும் உதாரணங்கள் தமிழ் மதிப்புரையின் தன்மையை நன்றாக விளக்குகின்றன.

முதலாவதும் இரண்டாவதும் படிப்பதற்கு ஒரு சிறிதும் லாயக்கற்ற ஒரு கந்தலின் மதிப்புரைகள்.

மூன்றாவது உண்மையிலேயே நல்ல புத்தகம்.

நான்கும் ஐந்தும் தமிழ் வசனத்தின் நயம் தெரியாத ஒருவரால் எழுதப்பட்ட மொழிபெயர்ப்பு பற்றியது.

( இவையாவும் இம் மதிப்பீட்டாளரின் காலத்தில் வெளிவந்த நூல்களின் மதிப்புரைகளில் இருந்து அவரால் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டவையாய் இருக்கலாம் )

        …..மதிப்புரைகள் விஷயத்தில் இப்படிப்பட்ட ‘ அபேதவாதம்‘ ஒரு நிரந்தரமான கெடுதலை விளைவிக்கிறது. இப்பொழுதுதான் புஸ்தகம் வாங்கிப் படிக்கும் பழக்கம் ஏற்பட்டு இருக்கிறது. இப்பழக்கம் பெற்றவர்கள் மிகுந்த உற்சாகமுள்ள சிலர், இவர்கள் அடிக்கடி ஏமாற்றப்பட்டால், அவர்களுக்கு உற்சாகம் குன்றி விடும். அல்லது அவர்களது உற்சாகம் எல்லாம் அசட்டுத்தனங்களைக் கட்டி மாரடிக்கும் ஓர் விபரீத நிலையில் அவர்களைப் புகுத்திவிடும்.

மதிப்புரை எழுதுவோர், கொஞ்சம் ரண வைத்தியரின் மனப்பான்மையைக் கொண்டிருப்பதால், உண்மையிலேயே சக்திபெற்ற இலக்கிய கர்த்தர்களைச் சாகடித்துவிட முடியாது.

…………………………. லண்டன் மெர்குரி என்ற பிரிட்டிஷ் இலக்கியப் பத்திரிகையின் கிறிஸ்மஸ் இதழில் வங்க கவி ரவீந்திரநாத் தாகூரின் கவிதைகளின் ஆங்கில மொழிபெயர்ப்பு விமர்சனம் செய்யப்பட்டிருக்கிறது.

அதை வாசிப்பவர்களுக்கு எனது கட்சி நன்கு புலப்படும்.

இரண்டு பத்திரிக்கைகளுக்குத் தாம் எவ்வளவு தூரம் வங்கக் கவிதையைத் தப்பிதமாக ஆராய்ந்து கொண்டிருக்கிறோம் என்பதைக் கோடுபோட்டுக் காண்பித்துவிட்டுக் கடைசியாக வங்கக் கவிக்கு இங்கிலீஷ் பாஷை எழுத நன்றாக வருகிறது. என்று சொல்லி முடிக்கிறார்.“ ( யாத்ரா மார்க்கம் )

இன்றைக்குச் சற்றேறக்குறைய 90 ஆண்டுகளுக்கு முன் தினமணி  மற்றும் மணிக்கொடியில் ஆசிரியனாய் அமர்ந்து தனது வெட்டுக் கத்தியால்  பலியாடுகளைப் பதம்பார்த்த அந்த மதிப்புரையாளர் வேறுயாருமில்லை. புதுமைப்பித்தன் எனும் புனைபெயர் கொண்ட சொ. விருதாச்சலம்.

தமிழ்வாசிப்பனுபவம் என்பது சிறுவயதில் எனக்குப்  பொழுதுபோக்கயாய் அறிமுகமானதுதான். மற்ற மாணவர்கள் கிள்ளித் தண்டிலும் கோலிக்குண்டிலும், பட்டத்திலும், கண்ணாமூச்சியிலும் லயித்துக் கிடக்க, வீட்டோடு ஒழிந்துகிடக்க எனக்குத் துணைசெய்துபோனது வாசிப்பு. எதற்குப் படிக்கிறாய்? ஏன் இதைப் போய்ப்படிக்கிறாய்? இதைப் படித்து என்ன பிரயோஜனம் என்று என் முன் எழுப்பப்பட்ட கேள்விகளுக்கு இன்றும் விடை தெரியாமல் தான் இருக்கிறேன்.

அது என்னவோ  காலத்தை கடக்கக் கழிக்க ஒரு சுவாரசியமான முயற்சி. ஞானவானோ பண்டிதனோ ஆகும் உத்தேசமின்றி எந்தவிதமான கட்டுப்பாடுகளும் நிபந்தனைகளும் இன்றித் தொடங்கிய மாயச்சுழல்.

பலநேரங்களில் அதன் மையம் மாறி இருக்கிறது. ஒரு சுழல் இன்னொரு பெரிய சுழலில் நம்மைக் கொண்டுசேர்த்துவிட்டுச் சுருங்கி நம் கண்முன்னே ஒன்றுமில்லாமல் போகும் போது, அட இதையா இவ்வளவுகாலம், ‘அம்மா பெரிதென்று‘ அங்கலாய்த்துக் கிடந்தோம் என்கிற ஆச்சரியத்தைத் தவிர்க்க முடிவதில்லை. அறிதோறும் அறியாமை கண்டு இதழோரக் குறுநகையொன்றுன்றுடன் இன்புற்று நீங்கும் நகர்ச்சியின் சுவையை அனுபவித்தோரே அறிவர்.

மூத்தோர் கையிலிருக்கும் புத்தகத்தை நோக்கியும், நாம் ‘எல்லாம் தெரிந்தவர்கள்‘ என்று மதிக்கும் மனிதர்கள் வாசிக்கும், விமர்சிக்கும்  அந்தப் புத்தகங்களை நோக்கியும் நகர்ந்தது வாசிப்பின் அடுத்த கட்டம்..!

இன்னும் சிலரது புத்தகங்கள் கையில் இருந்துவிட்டாலே தன்னைப் பெரிய ஆளாக மதிப்பார்கள் என்பதால், பாலகுமாரன் சுஜாதா என்றெல்லாம் எடுத்தும் படித்தும் திரிந்த காலங்கள் உண்டு.

பெரும்பான்மையான வாசிப்பிற்கு, கல்கியும், சாண்டில்யனும்..

பெரும்பான்மையான என்பது மட்டுமன்றி… பேரளவிற்கான வாசிப்பிற்கும்  அவைதான் படிக்கக் கிடைத்தன.

வாசிக்க ஒன்றும் கிடைக்காத போது தோன்றும் அகோரப்பசிக்கு உண்ணக் கொடுக்க மிக மலிவாய்க் கிடைத்த ரஷ்ய ரொட்டித் துண்டுகளும் எப்போதும்  கைவசம் இருந்தன.

பனிப்படலங்களும், கம்பளிகளும், ஓநாய்களும், கற்பனையை முடிந்த மட்டும் கசக்கிப் பிழிந்து  பார்த்தும் காணமுடியாத சூழலில் மனம் தங்காப் பெயர்களுடன் போரிட்டுத் தோற்று உறங்கல் சுகம்.

வாசிப்பின் பால்குடி மறக்கப் பூசப்படும் வேப்பெண்ணையாய்  ரஷ்ய இலக்கியங்களைப் பயன்படுத்தலாமே என்று ஒரு போழுதில் தோன்றியதே பின்பு ‘வேம்பின் பைங்காயான தேம்பூங்கட்டி‘ என்றாகிவிட்டதுதான் முரண்.

அச்சடிப்பவைகள் எல்லாம் இலக்கியங்கள் அல்ல. எழுதப்படுவன எல்லாம் உண்மையும் அல்ல என்கிற அதிர்ச்சியான ஞானோதயம் பெற வெகுநாளாயிற்று.

முதலில் அது

புதுமைப்பித்தன் என்னும் போதி மர நீழலில் கிடைத்தது.

நக்கலும் நையாண்டியும், அற்புதச் சித்தரிப்பும், வழக்கின் முகடுகளில் இருந்து எக்காளமிட்டு எதிரொலிக்கும் சொல்லாடலும் கண்டு வியந்து விழுந்து இதற்குமேல் எந்தக் கொம்பனும் ஏறமுடியாது என்று கண்கள் சொருகக் கிடந்திருந்த காலம்.

புதுமைப்பித்தன் கதைகளில்  சமூக அக்கறை இல்லை.. சமூகத்திற்கு அதனால் எந்தப் பயனும் இல்லை என்றும் அவரது கதைகள் மேலை இலக்கியப் படைப்புகளின் தமிழ்த் தழுவல்கள் என்றும் வைக்கப்பட்ட விமர்சனங்களை அதன் பின் படிக்க நேர்ந்தும் புதுமைப்பித்தன் என்னும் பேரலை என்னை நனைத்துச் சென்றதன் உலரா ஈரம் இன்னும் சில் என்று இருக்கத்தான் செய்கிறது.
படைப்பால் சமுதாயத்திற்குப் பயன் இருக்க வேண்டும் என்று முன்வைக்கப்பட்ட வாதத்தைப் பொருத்தவரை,

தன்னுடைய படைப்புகளால் சமுதாயம் பயனுற வேண்டிதில்லை என்பதை வெளிப்டையாக புதுமைப்பித்தனே சொல்லி விட்டார்.

கலைகள் மக்களுக்காகவா……………

கலைகள் கலைகளுக்காகவா………….

என்னும் வாதம் இன்னொருபுறம் முடிவடையாப் பெருவெளியில் இப்போதும் எதிரொலித்துக் கொண்டுதான் இருக்கிறது.

இலக்கியம் ஒரு சமூக சேவையா… அது சமுதாயத்திற்குப் பயன்பட வேண்டுமா என்பதற்கெல்லாம்  எனது கருத்து அதனால் சமுதாயத்திற்கு உடனடிப் பலன் ஏதும் இல்லை என்பதே..! உணர்வுகளின் தாழுடைந்து பெருகும் வெள்ளத்தில் தன்வயமற்று தான் அடித்துக் கொண்டு போகப்படும் சுகானுபவம் அது. அது இசையாகலாம் … ஓவியமாகலாம்…… நடிப்பாகலாம்…! அந்த இன்பம்தான் முதலில் பிரதானம்…!

நான் பள்ளியில் படிக்கும் போது “மாசறு பொன்னே வலம்புரி முத்தே“ என்று கோவலன் தன் மனைவியை வர்ணிப்பதைச் சிலப்பதிகாரத்தில் இருந்து  பாடமாய்  வைத்திருந்தார்கள். மீண்டும் மீண்டும் படிக்கத் தோன்றியது எனக்கு. ஏனென்று தெரியாத ஓர் உணர்வு அது!

அதனால் எனக்கு என்ன பயன்? சப்தங்கள் ஏற்படுத்திய இன்ப உணர்ச்சி அது.

அதன் ஓசை எனக்கு இன்பமூட்டுகிறது. இன்னொரு புறம் ஒரு சிறுகதையின் முடிவு எனது உணர்ச்சிகளைத் தட்டி எழுப்புகிறது. வாசிப்பு எழுத்தின் கணத்தை என் நெஞ்சில் இறக்கி விட்டுப் போகிறது. அதன் கதாபாத்திரங்கள் ரத்தமும் சதையுமாக என் முன் வந்து தங்கள் நியாயங்களை முன் வைக்கிறார்கள். ‘என்னை இப்படிச் செய்துவிட்டானே நீயாவது கேட்கக் கூடாதா‘ என்கிறார்கள். அவர்களுக்காக அதன் படைப்பாளியுடன் நான் சண்டை கட்டுகிறேன். வசமிழந்து போகும் ஒருவகை உணர்வுமயக்கத்தை அவற்றை வாசிக்கும் கணமொன்றில் படைத்துப் போகின்றவையாக என் மனதிற்குகந்த இலக்கியங்கள் இருக்கின்றன.  என் அனுபவங்களைத் தொடும் போது அந்த எழுத்துச் சித்தரிப்புகளில் என்னை அறியாமல் நான் கலந்து போகிறேன். அதனால் விளையும் சமுதாயப் பலாபலன்களைப் பற்றி அப்பொழுது எனக்குச் சிந்திக்கத் தோன்றவில்லை.

மரபின் முகமூடி கழற்றிவைத்துவிட்டு அரிதாரமற்ற நிஜமுகத்தோடு நவீனத்தில் நுழைவதற்கான எனது முதல் வருகைப்பதிவு இது.

துணைநூல்.

‘அன்னை இட்ட தீ.‘

புதுமைப்பித்தன்.

பதிப்பாசிரியர். ஆ. இரா. வெங்கடாசலபதி.

காலச்சுவடு பதிப்பகம்.

151. கே.பி. சாலை.

நாகர்கோவில்-629 001

படங்கள் நன்றி -phatitude.org   
                                  azhiyasudargal.blogspot.com