யாராவது தெரிந்தால் சொல்லுங்கள்!

அடுத்த பதிவு “அந்தக் காலத்தில் காப்பி இருக்கிறது“என்று சொல்லி  விட்டேன். உண்மைதான்.என்ன கொஞ்சம் சூடாக இருக்கிறது. அது ஆறும் வரை சும்மா இருக்காமல் நூலொன்றிற்கு உரைபார்க்க உட்கார்ந்தேன். மிகுந்த மலைப்புத்தான். என்ன செய்வது. புரிவதற்கு ஏதாவது செய்ய வேண்டுமே..!

வெண்பா வகுப்போ முடிந்தது. என் பாவைப் பாடலாம் என்று எழுதினால் அதுவும் வெண்பா யாப்பில் மட்டும்தான் வருகிறது இப்போதெல்லாம்.  இது என் குருவிற்கு எழுதியதாக வைத்துக் கொள்ளலாம்.

இது வெண்பாவின் தளைகளோடு இலக்கணப்படி இருந்தாலும் பாட்டின் ஒவ்வொரு கடைசிச் சொல்லும் ( ஈற்றடியின் ஈற்றுச்சீர்) கருவிளம் என்று முடிவதால் (2 2) முழுவெண்பா வடிவில் இல்லை. எனவே அறிஞர் பெருமக்கள் இதன் வடிவம் பற்றி விளக்க வேண்டும். வெண்பாவின் இனங்களுட் படுத்தலாமா?

1)     தடையுடை ,வீறு  நடைபடை ! நெஞ்சு

      புடைபடச் சொல்லும் விடையிடை - நாங்கள்

      இடையிடை கற்க வழிபடை! உன்றன்

      மடையுடை! ஆற்றும் அருள்படை!

2)   புயலிடைத் துள்ளுங் கயலுடைச் சின்னப்

     பயலிவன் கற்கக் கவிபடை! – கொல்லும்

     மயலிடைப் பட்ட மதியுடை! செஞ்சொல்

     அயலிடை!  மீட்கும் அருள்படை!

3)   துயரிடைத் தோய்ந்த வயலிடை வாழும்

     பயிரினைக் காக்கு முரமுடை! – சொல்லின்

     உயிரிடை பாவின் உடலுடை! உள்ளத்

     தயிர்கடைந் தாக்கு மருள்படை!

4)   இடியுடை! மின்னல் ஒளியுடை! வெண்பாக்

     கொடியுடை! கொள்கைப் பிடியுடை!- நெஞ்சின்

     மடியுடை! வீழும் மரபினும்  வாழ

     அடியவர் கற்க அருள்படை!

5)   கனியிடைப் பட்ட தமிழிடை மண்டும்

     களையிடை காக்கும் கரமுடை! - கொல்லத்

     துணிவுடை! வீரத் தழும்புடை! வெல்லும்

  அணிபடை! நாங்கள் அதற்கிடை!

இன்னொரு பாடலுக்கு உரைபார்க்க உட்கார்ந்த எனது நிலைமை கடைசியில் நானெழுதியதற்கே உரையெழுதுமாறு ஆகிப் போனதுதான் சோகம். இல்லாவிட்டால் இது வெறும் ஓசை விளையாட்டு என்று ஆகிவிடுமே…!!!

“பாடலைப் படித்ததே போதுண்டா ஆளைவிடு“ என்பவர்கள் இத்துடன் நிறுத்திக் கொள்ளலாம். இனி தொடர்ந்தால் ஒருவேளை என்னைத் தேடிக் கொல்லலாம் என்று நினைத்தாலும் நினைத்துவிடுவீர்கள்.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

1. தடையுடை – தடையை உடைத்து எழுகின்ற

வீறு நடைபடை – வெல்லும் எழுச்சி மிக்க உம் நடையை நாங்கள் கொள்ள            எமக்குப் படைப்பாயாக!

நெஞ்சு புடை படச் சொல்லும் விடை  - (எம்மொழியின் ஐயங்களை அறியாது உம்மை அணுகுங்கால் அதற்கான விடையை எம்மொழி எவ்வளவு இனிதென விம்மிதமுற்றுச் சொல்லும்) உம் பதிலால் எம் நெஞ்சம் திமிறித் தறுகண் கொண்டு புடைக்குமாறு – ( ஆமாங்க! இப்படித்தான்சொல்லனும் )

இடையிடை கற்க அருள் படை – இடையிடையே எங்களுக்குச் சொல்லிக் கொடு.

உன் மடையுடை – உன் மடையைத்திற!

ஆற்றும் அருள் படை - அதைப் பயன்கொண்டு ஆற்றும் அறிவையும் எமக்கு அளித்தருள். (…..இதுக்குப் பாட்டே பரவாயில்லையே???..இதுக்கே இப்படின்னா இதுக்குள்ள இன்னொரு அர்த்தமும் இருக்கே!!)

2)     புயலிடைத் துள்ளும் கயல் – வாழ்வுப்புயலில் சிக்கி மீனான

சின்னப்பயல் கற்கக் கவிபடை – சிறியவனான நான் கற்கும் பல கவிதைகளையும் படைத்தருள்.

      கொல்லும் மயல் – அறியாமையாகிக் கொல்லும் மயக்கம்

      பட்ட மதியுடை – அந்த மயக்கத்தில் சிக்கிய அறிவை உடைக்கின்றவன்.

செஞ்சொல் அயலிடை – சொல்வளம் மிக்க மொழி இன்று அயல்      மொழிக்கிடையில்( வாட அதை)

மீட்கும் அருள்படை – அதை மீட்கும் அருளை எமக்கு அளிப்பாய்.

3)     துயரிடைத் தோய்ந்த வயலிடை – துயரத்தில் தோய்ந்த வயலில் ,

வாழும் பயிரினைக் காக்கும் உரமுடை – வாழும் பயிரினைக் காக்கும் திண்மை பொருந்தியவனே,

சொல்லின் உயிரிடை பாவின் உடலுடை – சொல்லாகிய உயிரைப் பாவாகிய உடலுக்குப் பொருத்தமாகக் கொண்டவனே!

உள்ளத் தயிர்கடைந்தாக்கும் அருள்படை – உள்ளத்தில் என்னவென அறியாது நன்மை தீமையென நிறைவனவற்றுளிருந்து நன்மையைக் கடைந்தளிக்கும் அருளினை அளி!!

4)     இடியுடை மின்னல் ஒளியுடை – பேச்சின் முழக்கமும்( இடி) கருத்தின் தெளிவும்.( அறியாமை இருள் கிழித்து எழும் மின்னல் )

வெண்பாக் கொடியுடை – தூய பாவடிவத்தையும்  கொடியாக        உடையவனே!

கொள்கைப் பிடியுடை – கொள்கைப் பிடிப்பு உள்ளவனே( இன்னொரு பொருளும்    இருக்கிறது )

நெஞ்சின் மடியுடை – மனதில் கொண்ட சோம்பலை உடை.

வீழும் மரபினும் வாழ அடியவர் கற்க அருள்படை – வீழும்நம் மரபுகள் வாழச்செய்ய அடியவராகிய நாங்கள் அதனை முதலில் கற்க அருள் படை.

5)   கனியிடைப் பட்ட தமிழிடை- இனிமையில் நிறைந்த தமிழில்,

மண்டும் களையிடை காக்கும் கரமுடை – பெருகும் களைகளிலிருந்து காக்கும் கரமுடையவனே!

கொல்லத் துணிவுடை – அவற்றைக் கொல்லும் துணிவை உடைவனே!

வெல்லும் அணிபடை – வெல்லும்அணி யொன்றை உருவாக்கு!

நாங்கள் அதனிடை – நாங்கள் நிச்சயம் அதனுள் ஒருவராயிருப்போம்.

( இதை எதற்குத்தான் இவ்வளவு சுத்தி வளைச்சுச் சொல்ல வேண்டும் என்கிறீர்களா? அதைத்தானய்யா தமிழ்ப்புலமை என்கிறார்கள்!!! )

1