வெண்பாவில் பட்ட விழுப்புண்கள்.

வெண்பாப்புலி மேக்குடி நரசிம்மன் அய்யாவின் பாடலில் பிழையிருக்கிறது என்று கூற யாராயிருந்தாலும் நேர் நிரை பற்றிய அறிவு மட்டும்  போதுமானதாய் இருக்கும்.

ஆனால் வெண்பா எழுதுவதற்கு வார்த்தைகளைத் தேடி நொந்த கதை எல்லாருக்கும் பொதுவானதுதான்.

சென்ற இரு பதிவுகளின் பின்னும் வெண்பா எழுதிப் பார்த்தவர்களும் பின்னூட்டத்தில் வந்தவர்களும் சிலரேனும் இருப்பார்கள். வெண்பா அறிந்த பலரும் ஒன்று இரண்டு என்று இவன் சொல்லுவது சரியா என்று சரி பார்த்திருப்பார்கள்!

எழுத முயன்று சொற்களைத் தேடித் தேடிச் சோர்ந்து போய்,

“சீச்சீ இந்தப் பழம் புளிக்கும்“ என்று விட்டவர்களும் சிலர் இருப்பர். தேவையில்லை எனிலும் தெரிந்து வைத்துக் கொள்வோம் என்று சிலர் இருக்கலாம்.

உங்களில் மிகப்பலர்க்கும் ஏற்பட்டு இருக்கிற வெறுப்பு எனக்கும் பலமுறை ஏற்பட்டிருக்கிறது.

வெண்பாவைப் பிழையாக இப்பொழுதும் நான் எழுதுகிறேன்.

“உன் கண் உன்னை ஏமாற்றினால்“ என்பது போலத்தான். கண் ஏமாற்றி விடுகிறது. தவறானால் என்ன ..? எனக்கு என்ன தவறு எனத் தெரியும்.

அதைத் திருத்தவும் முடியும் என்று நினைத்துவிட்டால் பின் பிரச்சனை இல்லை. தளை தவறி எழுதிவிட்டோம் என்பதற்காக என்ன தலையையா எடுத்துவிடப் போகிறார்கள்.

இந்த வெண்பாப் பித்து இருக்கிறதே உண்மையில் அது வித்தியாசமான பித்துத் தான்!

யாராலும் எழுதக் கடினமென்னும் ஒரு வடிவத்தை முயன்று பெற்ற பின்,

பந்தை எறிவது போல மாற்றி மாற்றி எறிந்து பின்னூட்டமென்ற பெயரில் விளையாடுவது இருக்கிறதே அது ஒரு சுகம் தான். இணையத்து இப்படி விளையாடிக் கொண்டிருப்பவர்களை வெகு எளிதாய் நீங்கள் கடந்திருக்க முடியும். ஆனால் அதற்குப் பின்னால் தொடக்கத்தில் அவர்கள் உழைத்த உழைப்பு அதை முயன்று பார்த்தவர்களுக்குத்தான் தெரியும். பழகியபின் ஒரு நிமிடத்திற்குள் ஒரு வெண்பாவை எழுதிவிடலாம். மீண்டும் சொல்கிறேன் வெண்பாவை எழுதிவிடலாம். கவிதையை என்று சொல்லவில்லை.

நானும் இப்படி வெண்பாவிற்குப் பின்னூட்டமென்ற பெயரில் இன்னொரு வெண்பாப் பந்தைப் பிடித்து வீச நினைத்துப் பல சமயங்களில் பந்தைத் தவற விட்டிருக்கிறேன்.

நேற்று கூட ஒரு பந்தை மணவை ஜேம்ஸ் அய்யாவின் தளத்தின் பின்னூட்டத்தில் தவறவிட்டேன்.

இரவு பன்னிரண்டு மணிக்கு வந்தது பாருங்கள் தொலைபேசி அழைப்பு. நம்பினால் நம்புங்கள்…!

“என்ன எம்பதிவோட பின்னூட்டத்தில வெண்பாவைத் தப்பாப் போட்டிருக்கிங்க? தளை தட்டுதே..!“ என்றார் எடுத்த உடனேயே..!

அவரோ தமிழாசிரியர் தளை தட்டுகிறது என்பதைத்  தலையை வெட்டும் பதட்டத்தோடு சொன்னது மாதிரித் தெரிந்தது.

“ தட்டுனா தட்டட்டும் சார்! “ காலைல பாத்துக்கலாம் “ என்றேன் பொறுமையாக!

“ இல்ல இல்ல தப்பு இருக்கக் கூடாது “ ஒன்னு ரெண்டு சொல்லிக் குடுத்திங்க. இப்ப  ரெண்டில ஒண்ணும் ஒண்ணும் சேரலாமா? “ என்றார் அவர். இரண்டில் ஒன்று பார்த்துவிடும் முடிவோடுதான் இருக்கிறார் என்பது மட்டும் தெரிந்தது.

“சேரக் கூடாது சார். சேராத இடங்களிலே சேர வேண்டாமின்னு அவ்வையோ யாரோ சொல்லியிருக்காங்களே சார்“ என்றேன்  முனகலாய்த் தூக்கக் கலக்கத்துடன்!

.

 “ இல்ல நான் அதை அழிச்சிடுறேன். திருத்திப் போடுங்க “

தூக்கம் கண்களை விட்டு நழுவத் தொடங்கி இருந்தது.

“சரிங்க சார்! காலைல போடுறேனே!“ என்றேன் பயத்துடன். இப்பவே மாத்து என்றால் என்ன செய்வது?

இணையத்து இயங்கத் தொடங்குவதற்காகத்தான் தட்டச்சுக் கற்றுக் கொண்டேன். இப்போதோ எழுதுகின்ற பழக்கம் மெல்லக் குறைந்து விட்டது.

பின்னூட்டமெல்லாம்  பின்னூட்டப் பகுதியில் நேரடியாகத் தட்டச்சுச் செய்வதால் உன்னிப்பாக இலக்கணம் சரியாக உள்ளதா என்பதைப் பார்க்க முடியவில்லை. பலநேரங்களில் சொற்கள் நம்மை ஏமாற்றி விடுகின்றன. எழுதினால், சொற்களை அடித்தும் திருத்தியும்  ஓரளவிற்குப் பிழைகளைத் இனம் காண முடியும் என்றே நினைக்கிறேன்.

அதனால் என்ன ..

“நானென்ன வினையின் நீங்கி விளங்கிய அறிவுள்ளவனா?“

தவறு செய்கிறேன். தவறு என்று தெரிந்தால் திருத்திக் கொள்கிறேன்.

அப்படித் தவறாக இவன் என்ன எழுதினான் என்று பார்க்க உங்களுக்கு ஆர்வம் இருக்கும் தானே! மணவையாரின் பின்னூட்டத்தில்

இதோ நான் தவறாக எழுதிய அந்த வெண்பா..

“நன்றி மறந்தகதை! நாயினிழி வானகதை!

கன்று, வளர்த்தபசு கொன்றகதை! - வென்றுவிடும்

ஆசை அழித்தகதை! ஆயிரம் உங்கள்கதை

பேசுமொழி கேட்டேன் புரிந்து.“

என்ன தவறென்று கண்டு பிடித்தீர்கள் என்றால் உங்களுக்கு பாராட்டுகள்!

ஆம்! அதே தான்!

இந்தக் கதைதான் என் தூக்கத்தைக் கெடுத்தது.

நான் திருத்தி எழுதிய வெண்பாவைக் காண இப்பதிவின் பின்னூட்டத்தைக் காணுங்கள்.

அடுத்து முத்துநிலவன் அய்யா!

இலக்கியச்செல்வர் மகாசுந்தர் அவர்கள்  என்னையும் முத்துநிலவன் அய்யாவையும், இந்தப்பக்கம் வந்துவிடாதீர்கள் என்று சொல்லி  தன் எண்ணப் பறவையில்  ஒரு புதிர் போட, அந்தக் கடுப்பில் நான் அவர்ப் பின்னூட்டத்தில் ஒரு கேள்வி கேட்கச் “செல்வர்க்கழகு செழுங்கிளை தாங்குதல்“ என்ற அடிப்படையில் முத்து நிலவன் அய்யா எனக்கு மறு புதிர்போட, நானும் மண்டையை உடைத்து அதற்கு பதிலிட, பாதி பதில் சரிப்பா ? இரண்டு கேள்வி கேட்டேனே ஒரு பதில் இங்க இருக்கு .. இன்னொரு பதில் எங்க… ? என்று முத்துநிலவன் அய்யா கேட்க….. ஒரே களேபரம்தான்.

அவரது குறிப்பைக் கண்டதும் இரண்டாவது புதிருக்கும் விடையெனத் தோன்றியதைக்   கடகட என்று  தட்டச்சி அவர் தளத்தில் பதிந்து விட்டேன்.

மறுகணம் தொலைபேசி அழைப்பு பார்த்தால் நம்ப அய்யா தான்!

“இரண்டாவது கேள்விக்குப் பதில்சொல்லவில்லை போலிருக்கிறதே!“ என்றார்.

“சொல்லி விட்டேன் அய்யா!“

“வர வில்லையே..!“

“இப்பொழுதுதான் பதிந்தேன்! பாருங்கள் அய்யா வந்திருக்கும்“ என்றேன்.

வலைப்பக்கத்தைப் புதுப்பித்து விட்டு “ஆமாம் வந்து விட்டது“ என்று சொல்லிச் சிரித்துக் கொண்டே, “இப்படி இலக்கியப் புதிர்களைப் போட்டுப் படிப்பவர்களை நாம் நம் இலக்கியங்களின் பக்கமும் இழுக்க வேண்டும் “என்று சொன்னார் அய்யா!

“நல்ல முயற்சி ஆனால் நம்மை இழுத்துவிடாதீர்கள் அய்யா“ என்று மனதிற்குள் சொல்லிக்  கொண்டேன்.

வெளியே சொல்ல முடியுமா?

“இந்த வாட்டியும் தப்பிச்சாச்சு. ச்ச்சூசூ… அப்பா ….. இதுக்கே கண்ணக் கட்டுதே“ என்று நினைத்தபடிக் கணினியை அணைத்துவிட்டு, கொஞ்சம் வீட்டுப்பாடத்தையும் முடிப்போம் என்று, சமைக்கத் தேவையான பொருட்களை வாங்கக் கடைக்கு வண்டியை எடுத்திருக்க மாட்டேன்.

மீண்டும் நிலவன் அய்யாவின் அழைப்பு..!

எடுத்த உடனேயே கேட்டுவிட்டேன்..!

“என்னங்கய்யா வெண்பாவில ஏதும் தப்பிருக்கா?“ இது கூடவா தெரியாது ... எவ்வளவு அடி வாங்கியிருப்போம்?

“ஆமாம்! என்னக் குறைக்கனும்“ என்றார் அவர்.

“என்னங்கய்யா குறைக்கனும்?“ இது நான்!

“என்னக் குறைக்கனும்“ இதுஅவர்.

“என்ன குறைக்கனுமின்னாலும் இப்பக் குறைக்க முடியாதுங்கைய்யா! வெளிய கிளம்பிவிட்டேன். வந்து....“

“அவசரமில்ல.“

“நான் அதை அழிச்சிடுறேன். வந்து என்னக் குறைங்க“ என்றார் அவர்.

வண்டி ஓட்டும் போதெல்லாம் இதுதான் ஞாபகம்.

“அடடா அடடா அடடா இப்படித் தப்பாகிப் போச்சே……..!“

வந்த உடனேயே அவர் சொன்னது போல மாற்றி விட்டேன்

இதோ இது நான் தவறு செய்த வெண்பா,

“குடும்ப விளக்கேற்றிக் கொள்ளு மறிவற்ற

இருண்ட வீடொன்றில் இருந்து – தடுமாறி

இப்படி யானேன் இதனை அறியாதேன்

எப்படி ஆனால்தான் என்ன?“

அய்யா தவறென்று சொல்லித் திருத்தியிட்ட அந்தச் சரியான வெண்பாவைப் பின்னூட்டத்தில் பார்க்க இங்கே சொடுக்குங்கள்.

அடுத்து சகோதரி இனியாவிடம் வாங்கிக் கட்டியது..

இது தனியஞ்சலில் நடந்தது என்பதால் இதை நீங்கள் அவர் பதிவில் காண முடியாது.

“எப்படி வெண்பா இருக்க வேண்டும் தெரியுமா? இப்படி“ என்றபடி தலைக்கனத்துடன் ஒரு வெண்பாவைத் தட்டிவிட்டேன்.

“நறுக்“ கென்ற குட்டுடன் போன வேகத்தில் பூமராங்காய்த் திரும்பி வந்தது என் புண்பா. மன்னிக்க “வெண்பா“.

“இதுதான் நீ வெண்பா சொல்லிக் கொடுக்கும் லட்சணமா..?“

“முதலில் உன்னைத் திருத்தப்பா அப்பறம் ஊரைத் திருத்தலாம்“ என்ற வரிகள் அதில் இல்லாவிட்டாலும், அந்தத் திருத்தத்தில்  என்ன இதைக் கூடவா தெரிந்து கொள்ளாமல் இருப்பேன் நான்?.

சகோதரி இனியா என்ன எழுதியிருந்தார்கள் தெரியுமா?

“ நீங்கள் என்னைப் பரிசோதிப்பதற்காக  வேண்டுமென்றே தவறாக எழுதி அனுப்பியிருக்கிறீர்கள்“

இதைவிட ஒரு அடி கிடைக்குமா எனக்கு?

ஆறாம் வகுப்பில் ஆங்கிலப் பாடம் எடுத்த ஆசிரியர் இருந்தார். தப்பும் தவறுமாக எழுதிப் போடுவார். சார்     Spelling mistakes Sir.. என்றால்   Very Good நீங்க அலாட்டா இருக்கிங்களான்னு பார்க்கத்தான் அப்படி எழுதினேன் என்பார்.

கொஞ்சநாள் பார்த்தோம். எதற்கு இவரை அலாட் பண்ண வேண்டுமென்று அசால்ட்டா இருந்து விட்டோம்.

எங்கள் பள்ளித் தலைமையாசிரியர் பாதிரியார் லாரன்ஸ் எங்கள் மதிப்பெண் அட்டையைக் கொடுக்க வந்த போது, குறும்புக்கார என் வகுப்புத் தோழன் “பாதர் இதுக்கு மீனிங் என்ன பாதர்“ என அவர் தவறாக எழுதியிருந்த வார்த்தையைச் சரியாகக் காட்டிக் கேட்க. “உஷ் உஷ்“ எனப் பாதர் பின்னால் மறைந்து நின்றவாறே எங்கள் ஆசிரியர் அந்தக் காலத்திலேயே வடிவேல் பாணியில் வாயில் கீபோர்டு வாசித்து அடக்க முயற்சித்தார். ஏதோ தப்பு இருக்கிறது என்பது மட்டும் அவருக்குத் தெரிந்தது. என்ன தப்பு என்பது தெரியவில்லை.

போர்டை பார்த்து பாதரின் கண்கள் சிவந்துவிட்டன.

“---------------------- என்ன man Spelling?“ என்ற பாதரின் கர்ஜனைக்கு முன் எங்கள் ஆசிரியர் வெலவெலத்து விட்டார். போர்டில் இருப்பது சரியா? தவறு என்றால் எது சரி என்றெல்லாம் அவருக்குத் தெரியவில்லை.

“மீட் மி இன் மை ஆபிஸ்.. நவ் லீவ் திஸ் கிளாஸ் இம்மீடியட்லி“

மதிப்பெண் அட்டையை ஓரமாக வைத்துவிட்டுக் கரும்பலகையில் எழுதப்பட்டிருந்த பத்தியில் இன்னும் மூன்று பிழைகளைத் திருத்தி அழகான உச்சரிப்புடன் சொல்லிக்கொடுக்க ஆரம்பித்தார் பாதர். அன்று அடிவாங்காமல் தப்பித்த மகிழ்ச்சியில் நாங்கள் அனைவருமே அளவுக்கதிகமான ஆர்வத்துடன்  அவரைக் கவனிக்கத் தொடங்கியிருந்தோம்.

பன்னிரண்டாம் வகுப்பு ஆங்கில ஆசிரியர் அவர். ஆறாம் வகுப்பிற்குப் பாடம் எடுக்க எங்களில் ஒருவராக மாறினார். அந்த வகுப்பு முடியும் முன் அந்த Paragraph ஐப் பெரும்பாலான மாணவர்களை மனப்பாடமாகச் சொல்ல வைத்து விட்டார். தெளிவான உச்சரிப்பும் ஏற்ற இறக்கமும் கொண்ட அந்தப் பகுதியை இப்பொழுது கூடச் சட்டென என்னால் எந்தத் தயக்கமும் இல்லாமல் சொல்ல முடியும்.

அந்த ஆசிரியர் அதற்குப் பின்பு எங்களுக்கு வரவில்லை.

இதை ஏன் சொல்கிறேன் என்றால் சகோதரி எழுதியதைப் பார்த்ததும் இந்த நிகழ்ச்சிதான் என்  எனக்கு நினைவுக்கு வந்தது.

இப்பொழுதுதான் வலைப்பக்கமே வந்திருக்கிறேன். அவர் போலக் காணாமல் போய்விடக் கூடாதல்லவா?

“அம்மா தாயே! தவறு எனது கவனக்குறைவால்  நேர்ந்தது. நூறு தோப்புக்கரணம் வேண்டுமானால் போடுகிறேன்“ என்று பதிலளித்து விட்டுத்தான் நிம்மதியானேன். எனக்கு மட்டுமென்ன… தவறுகள் நேராதா?

இங்குச் சகோதரி இனியா அவர்களைப் பற்றி நான் குறிப்பிட்டுச் சொல்லவேண்டிய விஷயம் இரண்டு.

அவர்களின் பழமொழி அறிவு.

போகிற போக்கில் பழமொழி ஒன்றை வீசி விட்டுப் போவார்.( நீங்கள் வேண்டுமானால் பாருங்கள்.. இதற்கும் ஒரு பழமொழி தயாராய் இருக்கும்)

பல பின்னூட்டங்களில் அவரிடும் இதுபோன்ற பழமொழிகளைத் தொகுக்க வேண்டும் என்று பல முறை எண்ணி இருக்கிறேன். பல பழமொழிகள்( சும்மாச் சொல்கிறேன்.. ஒன்று கூட நான் அறியாதது. நம்புங்க சாமி ) புதியதாய் இருக்கும்.

இரண்டாவது அவர்களின் அயராத முயற்சி.

இதை நான் மட்டுமே அறிந்தவன்.

நானாயிருந்தால் நிச்சயம் சோர்ந்து போயிருப்பேன்.

சரி! சகோதரிக்கு நான் அனுப்பி இருந்த மின்னஞ்சலுக்குச் சகோதரி என் பிழையைச் சுட்டி அனுப்பி இருந்த இதுவரை வலைப்பதிவில் இடம்பெறாத வெண்பா பரம ரகசியமான வெண்பா இது,

“வெண்பாக் களமாட வாருங்கள் நானுங்கள்

அண்மை இருக்கின்றேன் ஆதரவாய்!‘ - உண்மையிலே

எப்படி  விரைவாய் எழுதுகிறீர்? என்றெண்ணி

இப்படிச் சொன்னேன் இதை!“

அடுத்த பத்திக்குப் போகும் முன் “நான் என்ன தவறு செய்தேன்?“( யாரோ சொன்னது மாதிரி இருக்கே?!) என்பதைக் கொஞ்சம் கண்டுபிடியுங்கள்!

இது இனியா அவர்கள் மேற்கொண்ட திருத்தம்,

“வெண்பாக் களமாட வாருங்கள் நானுங்கள்

அண்மை இருக்கின்றேன் ஆதரவாய்!‘ - உண்மையிலே

எப்படி  நன்றாய் எழுதுகிறீர்? என்றெண்ணி

இப்படிச் சொன்னேன் இதை!“

இதை மின்னஞ்சலில் இருந்து எடுத்துத் தருகிறேன்.

இது போல் கவிஞர். பாரதிதாசனார், கவிஞர். இளமதி, மதிப்பிற்குரிய. இ.பு. ஞானப்பிரகாசனார் அய்யா, இவர்களின் வலைப்பூவில் நான் எழுதிய தவறான வெண்பாக்கள் பற்பல.

என் மீது கொண்ட அன்பினால், அவர்களுள் பலர் இதை வெளியிடாததாலும் தனிப்பட்ட முறையில் என் பின்னூட்டத்தில் தவறினைத் திருத்தி மீளப்பதியுங்கள் என்று சொன்னதாலும் தான் நான் செய்த தவறுகளை நீங்கள் அறிந்திட முடியவில்லை. சில பின்னூட்டங்களை நான் மீளக் காணும் போது தவறறிந்து திருத்தியதும் உண்டு. இதோ உங்களுக்கு விதிகளைச் சொல்லிக் கொடுக்கும் நானும் இன்னும் இந்த வெண்பாக் குழிகளில் விழுந்து இன்றுவரை விழுப்புண்களைப் பெற்றபடிதான் இருக்கிறேன்.

இதைச் சொல்லக் காரணம் .. வெண்பா எழுத முயலும் உங்களில் பலரும் தவறுகளுக்காகக் கவலைப் படாதீர்கள் என்பதற்காகத்தான்.

தளை தவறினால் யாரும் உங்கள் தலையை எடுத்துவிடப் போவதில்லை.

தவறை இனம் காணப் பழகுங்கள்.

தவறு செய்தால் அடுத்த முறை நேராமல் கவனமாயிருங்கள்.

செய்த தவறையே மீண்டும் செய்யாமல் ஏதாவது புதிய தவறு செய்யுங்கள்.( வெண்பா எழுதுவதில் செய்யும் தவறை மட்டும்தான் சொல்கிறேன்).

அதை அறிந்து திருத்தும் போது புதிய அறிவு கிடைக்குமே.

( என்னடா இது..வலைச்சர முகவரிக்கு மாறி வந்துவிட்டோமா…..?

இல்லை. வலைச்சர ஆசிரியனாக இவனேதும் பொறுப்பேற்றுக் கொண்டானா, அல்லது அதற்காக ஏதும் பயிற்சி எடுக்கிறானா என்ற சந்தேகம் எதுவும் உங்களுக்கு வரவில்லையே?! நானெல்லாம் இன்னும் அறிமுகப்படுத்தப் படவேண்டிய நிலையில்தான் இருக்கிறேன். இதுல ஆசிரியரா வேற ஆகுறதா?!)

மூன்று புதிய விஷயங்களை அறிவதுடன் இந்த வெண்பாப் பதிவிற்கு முற்றுப்புள்ளி வைக்கலாம் என நினைக்கிறேன்.

1  சென்ற பதிவில் சகோதரி மைதிலி அவர்களிடம் கேட்டிருந்த கேள்வியும் அதற்கான பதிலும் முதலில்,

“புதுகையில் வெண்பாப் புயலினி வீசட்டும்“

இப்படி இருந்தா அடுத்த அடிய எழுத முடியாது. ஏன்னா வீசட்டும் ( 1 1 1 ) இதற்கு அடுத்து வரவேண்டிய சொல்  2 இல்தான் தொடங்க வேண்டும்.

ஏனென்றால் புதுகை என்ற முதல்சொல் 2 இல் தொடங்குவதால் அதற்கு உரிய எதுகைக்காக அடுத்த வரியும் 2 இல்தான் தொடங்க வேண்டும்.

கடைசி சொல்லை வேறொன்றாக மாற்றாமலேயே அடுத்த வரியைச் சரியான எதுகையோடு அமைக்க முடியும்!

இலக்கணம் மாறாமல்!

எப்படி!

வழக்கம் போலச் சரியான பதிலோடு வாருங்கள்!

இன்னொரு வெண்பா ரகசியம் உங்கள் பதிலுக்காகக் காத்திருக்கிறது!

இதில் புதிய எழுத்துக்களையோ சொற்களையோ சேர்க்கக் கூடாது.

வெண்பாவின் இலக்கணம் பொருந்த வேண்டும்.

புதிர் தீர்க்க வாருங்கள் சகோதரி!!!

சகோதரியின் பதில்.

புதுகையில் வெண்பா புயலினி வீசட்டும்

மாதுகைத் திறங்கொண்டு நற்றமிழ் பாடட்டும்

ஏதுகற்ப தற்குவ ரம்பும் வயதும்-இனி

வெண்பா தமிழால் பேசு!!

இதற்கு என் விளக்கமாக,

முயன்று தவறித்தான் வெண்பா கற்க முடியும். ஆகவே முயற்சிக்கத் தவற வேண்டாம். சொற்களைத் தேடித் தேடி அடித்துத் திருத்திப் பொருத்தம் பார்ப்பது சிரமமாக எண்ணவோட்டத்திற்குத் தடையாக இருக்கிறதே என்று சலிப்பாக இருக்கிறதா?

“சொலல்வல்லை சோர்விலை அஞ்சாய்“

இன்னம் கொஞ்சம் முயற்சி போதும். நிமிர்ந்து விடுவீர்கள்.

சரி பாட்டிற்கு வருவோம்.

புதுகை என்பதற்கு மாதுகை என்பது எதுகை இல்லை.

இந்தப் பதிவிலேயே விளக்கி இருக்கிறேன்.

இரண்டாம் எழுத்து ஒன்றாக வருவது சரி.

ஆனால் முதல் எழுத்து அளவில் ஒன்றாக இருக்க வேண்டுமே?

குறில் எனில் குறில் நெடில் எனில் நெடில் என்னுமாறு.

இங்குப் புதுகை என்பதில் பு குறில்.

மாதுகை என்பதில் மா நெடில் அல்லவா?

எனவே புதுகை என்பதற்கு உரிய எதுகை மாதுகை என்பது ஆகாது.

அடுத்து

மாதுகைத் திறங்கொண்டு என்பது (1 2) (2 1 1)

இரண்டில் வேறாக வேண்டுமே!

மற்றபடி பாடல் சரிதான்.

எதுகையும் மோனையும் இருந்தால் இன்னும் அழகுபடும்

சரி இன்னும் உங்கள் பொறுமையைச் சோதிக்க விரும்பவில்லை.

நீங்கள் “ஐந்துவால் குரங்கும் இருபதுகால் ஆடும்“ என்னும் பதிவின் புதிரை விடுவித்ததால்தான் இதைக் கேட்டேன்.

சரி புதிருக்கு விடை காண்போம்.

“புதுகையில் வெண்பாப் புயலினிவீ  சட்டும்!

மதுரகவி வெள்ளத்தில் மூழ்கப் – புதியவர்கள்

நீந்தட்டும்! எத்தளையும் நீங்கட்டும்!! வென்றெடுத்து

மாந்தட்டும் வெண்பா மது!!!“

உங்கள் வெண்பாவின் மூன்றாவது வரியில் நீங்களே இதை முயன்றிருக்கிறீர்கள்.

“ஏதுகற்ப தற்குவ  ரம்பும்“

இங்கே சொல்லை உடைத்திருக்கிறீர்கள் பார்த்தீர்களா?

இது போல் முதல்வரியில் வீசட்டும் என்ற சொல்லை உடைத்துப் புயலினி என்ற முன் சொல்லுடன் சேர்த்து “புயலினிவீ சட்டும்“

என்று மாற்றினால் பிரச்சனை தீர்ந்தது.

சட்டும் என்பது (1 1) அடுத்துவரும் மதுரகவி ( 2 2 1 ) என்பதுடன் இரண்டில் வேறாகிச் சேர்ந்துவிடும். எதுகையும் சரியாகும்.

இப்படி தளைதட்டும் போது எழுத்துகளையோ சொல்லின் பகுதிகளையோ உடைத்து அடுத்த சொல்லில் சேர்த்து எழுதுவதை இலக்கணங்கள் வகையுளி என்கின்றன.

அடுத்த பதிவில்சொல்ல வைத்திருந்த விஷயம் இது.

அதனாலென்ன..! சகோதரி இப்போதே தெரிந்து கொண்டால், விரைவாக வெண்பா எழுத வசதியாக இருக்குமே!

நேரம் கிடைக்கும் போது வார்த்தைகளை இப்படி இணைத்து விளையாடுங்கள்.

எதுகைச் சொற்களைத் தேடுங்கள்!

வெண்பா வசமாகும். எல்லா மரபுவடிவங்களும்தான்

பின்னூட்டங்களைப் படிக்காதவர்களுக்காக வகையுளி என்பதை விளக்கவே  இதைக் கூறினேன். கூறியது கூறலாகக் கருதாதீர்கள்.

இரண்டாவது,

இந்த வெண்பாவின் வகைகள்.

இரண்டு அடிகளில் அமைத்தால் அதை குறள் வெண்பா என்கிறார்கள்.

(     குறள்ன்னாலே இரண்டுங்க ) மூன்று வரிகளில் இருந்தால் அது சிந்தியல்.( சிந்தியல் என்றால் மூன்று)

நான்கு வரிகளில் இருந்து இரண்டாவது அடியின் இறுதிச் சொல்லைத் தனியே ஒரு கோடு போட்டுப் பிரித்துக் காட்டியிருந்தால் அது நேரிசை வெண்பா.

இது தான் பெரும்பாலும் எல்லாராலும் எழுதப்படுவதும் பின்னூட்டமாய் இடப்படுவதும் ஆன வடிவம்.

அதே நான்கு அடிகளில் தனிச்சொல் இல்லாமல் சேர்த்தே எழுதினால் அது இன்னிசை வெண்பா.

ஐந்து அடிகளில் இருந்து பன்னிரண்டு வரிகள் வரை இருந்தால் அது பஃறொடை வெண்பா.

பன்னிரண்டு அடிகளுக்கு மேல் உங்கள் விருப்பப்படி எத்தனை அடிகளை நீங்கள் எழுதிக்கொண்டு போனாலும் அதற்குப் பெயர் கலிவெண்பா.

எல்லா வெண்பாவிற்கும் இறுதி அடி மூன்று சொற்களால்தான் அமைய வேண்டும் என்பதையும் அதன் இறுதிச் சொல் எப்படி அமைய வேண்டும் என்பதையும் மறந்துவிடாதீர்கள். மறந்து போனால் முந்தைய பதிவைப் பாருங்கள்.

அம்புட்டு தாங்க வெண்பாவின் வகை.

( மயூரவியல் சமநிலைன்னெல்லாம் ஒரு கூச்சல் கேட்கும். நானே கூட முன்னாடிக் கூவி இருக்கேன். அதை வெண்பா எழுத முயற்சிப்பவர்கள் கண்டு கொள்ள வேண்டாம்.

வெண்பா வசமான பின் அது பற்றி நிச்சயம் விவாதிக்கலாம்.

கட்டக் கடைசியாக,

மோனைக்கான சில வாய்ப்புகள்.

அகரமொடு ஆகாரம் ஐகாரம் ஔகான்

இகரமொடு ஈகாரம் எஏ -- உகரமோ(டு)

ஊகாரம் ஒஓ; ஞந,மவ தச்சகரம்

ஆகாத அல்ல அநு.

இவ்வளவு நேரம் நல்லாத்தானே போய்க்கிட்டு இருந்தது என்கிறீர்களா?

அ, ஆ, ஐ, ஔ

இ, ஈ, எ, ஏ

உ, ஊ, ஒ, ஓ என்னும் உயிரெழுத்துகளுள் ஏதேனும் இரண்டு சொல்லின் முதலில் ஒன்றிவந்தாலோ அல்லது இவை மெய்யெழுத்துகளுடன் சேர்ந்து,

க, கா, கை, கௌ

கி, கீ, கெ, கே

கு,கூ, கொ, கோ

ப, பா, பை, பௌ

எனுமாறு வந்தாலோ அதை மோனை எழுத்தெனக் கொள்ளலாம்.

“ காலும் கையும் ஆட்ட ஆட்டும்“ என்று சொல்லும்போது, கா – கை என்னும் இரண்டு எழுத்துகளையும் மோனை எனக் கொள்ளுகிறார்கள்.

இதைப் போலவே கீழ்க்கண்ட எழுத்துகள் வேறாக இருந்தாலும் சொல்லின் முதலில் இவை வந்தால் ஒன்று போலக் கொள்ள வேண்டுமாம்.

ச,த

ம, வ

ந,ஞ

“தொல்லை அளித்த சொல்லினை “ என்று சொல்லும்போது தொ- சோ என்கிற இரு எழுத்துகளையும் மோனை என்கிறார்கள்.

ரொம்பவும் போட்டுக் குழப்பிக் கொள்ளாதீர்கள்.

எழுத ஆரம்பித்து விடுங்கள்.

( இந்நிகழ்வுகள் எதுவும் நடந்தவை என்பதற்கும் வெறும் சுவாரசியத்திற்காகச் சொல்லப்பட்டவை எதுவும் இல்லை என்பதற்கும் நான் மதித்துக் குறிப்பிட்டிருக்கும் அனைவருமே சாட்சி!

எமது அடுத்த வெளியீடு

“ அந்தக் காலத்தில் காப்பி இருந்தது “

காத்திருங்கள்.

படஉதவி - கூகுள்