யாப்புச் சூக்குமம்.

ஆசிரியப் பயிற்சியின் போது திருச்சியிலிருந்து மாயனூருக்குத் தினமும் செல்லும் புகைவண்டிப் பயணங்கள் இப்பொழுது எண்ணினாலும் இனிமையானவை. புகைவண்டி திருச்சியிலிருந்து புறப்படுவதால் பெட்டி காலியாகவே இருக்கும். எனக்குப்பிடித்தச் சன்னலோர இருக்கைக்குப் போட்டி இருக்காது. காவிரியும் பச்சைபசேல் வயல்களும் ஓவியம் போல் இருமருங்கிலும் கிடக்கப் புகைப் பெருமூச்சு விட்டபடி ஓடும் இரும்புக் குதிரையின்  சவாரியில் முன்பின்னாய் மேல்கீழாய்ச் சுழலும் தியானானுபவத்தை நினைக்கும் போதெல்லாம்  சட்டென விழுந்துவிடும் மனம்.

பலபல மனிதர்கள்..பலவித அனுபவங்களுடனான இருவருட இரயில் அனுபவத்தில், மேக்குடி நரசிம்மன் அவர்களால்  எனக்கு ஏற்பட்ட அனுபவம்தான் இது. அந்த வண்டியில் அந்தக்காலத்தில் என்னோடு பயணம் செய்த பலருக்கும் இதே போன்ற அனுபவம் ஏற்பட்டிருக்கலாம். நம் மக்கள் தொகையில் மிகுதியாக உள்ளவர்களைப் போல அவர் ஒரு கவிஞர். அல்லது அப்படி அழைக்கப்பட வேண்டுமென ஆசைப்படுபவர். குறிப்பாய், அந்தப் பெரும்பான்மையுள் சிறுபான்மையாய் இருக்கின்ற மரபுக் கவிஞர். அதிலும் ஆகக் கடினமென்னும் வெண்பாப்புலி.

கரூரில் உரக்கடை ஒன்றில் பணியாற்றிக்கொண்ருந்தார். அவரது

 உருவத்தை நான் விளக்கிக்கொண்டிருக்கப் போவதில்லை. உங்களுக்குத்

 தோன்றும் உருவத்தைப் படைத்துக் கொள்ளும் உரிமையை உங்களின் 

கற்பனா சக்திக்கே விட்டுவிடுகிறேன்.

விற்பனைப் பிரதிநிதி வைத்திருப்பது போல ஒரு பை வைத்திருப்பார். அதில் சில டைரிகள் இருக்கும். டைரிகளில் எல்லாம் அவர் எழுதித் தொகுத்த கவிதைகள். புலி என்று சொன்னேனில்லையா.. அதனாலோ என்னமோ பலர்க்கும் அவரிடத்துச்  சற்றுப்பயம்தான். புலிக்கு மனிதனை வேட்டையாடுவது கசக்குமா என்ன .. அவரது வேட்டையும் மனிதர்கள்தான் !  மெதுவாக நோட்டமிடுவார். பின்னர் பேச்சுக் கொடுப்பார். ஏற்ற இரை கிடைத்து விட்டதென்றால் படாரென்று டைரியை நீட்டி விடுவார். படிச்சுப் பாருங்க..! அவர்கள் கண்டிப்பாகப் படித்துப் பார்க்க வேண்டும்.. படித்ததாய்ப் பாவலா எல்லாம் காட்ட முடியாது. படித்து முடித்ததும்தான் இருக்கிறது சங்கதி.. அவரது குறுக்கு விசாரணை ஆரம்பமாகும். ஒரு கட்டத்தில் விட்டால் போதும் என்று நினைப்பவர்கள் கதறக் கதற வரிகளை விளக்கிக் கொண்டிருப்பார். “ அய்யா உங்கள மாதிரி யாருய்யா இருக்கா! தமிழுக்குக் கிடைச்ச வரப்பிரசாதம் நீங்க “ என்று கொஞ்சம் புகழ்ந்தால்தான் விடுவார். அதற்காக அதிகமாகப் புகழ்ந்து விடவும் முடியாது. புகழ்ந்தால் அடுத்த டைரியைப் படிக்கக் கொடுத்துவிடுவார்.

ஆகவே, அகலாது அணுகாது தீக்காய்வார் போல அவரிடம் பயணிகள் நடந்துகொள்ள வேண்டியிருந்தது. பெரும்பாலும் தினசரி திருச்சியிலிருந்து கரூருக்கு அலுவலகங்களில் பணியாற்றச் செல்லும் பயணிகள் என்பதால் யாரும் புதுமுகங்களல்லர். எல்லாரும் அவரையும் அவர் எல்லாரையும் அறிந்தே இருந்தார்கள்.

முதலில் பார்க்கும் போது எனக்கு வியப்பாய் இருந்தது. நானோ சம்சா மடித்துக் கொடுக்கும் காகிதத்தைக் கூட இருபக்கமும் படித்தபின்தான் தூக்கி எறிபவன்.  அதனால் இயல்பாகவே என்ன எழுதியிருக்கிறார்  என்று படிக்க வேண்டும் என்று ஆர்வமும் இருந்தது. பின்னர் மற்றவர்கள் அவர் கையில் சிக்கிப் படும் பாட்டைக் கண்ட பிறகு, அய்யா வந்தாலே கோமாவில் கிடக்கிறவனை மிஞ்சும் நடிப்பில் அறிதுயிலில் ஆழ்ந்து விடுவேன்.

“ நீ எல்லாம் ஒரு ஆளா? தூங்கிற மாதிரி ரொம்ப கஷ்டப்பட வேணாம் தம்பி! எங்கவிதையெல்லாம் படிக்கவும் கருத்துச் சொல்லவுமே ஒருதகுதி வேண்டும் !“என்று அவர் நினைப்பதாக எனக்குப் பட்டது. அவரோ என் பக்கத்தில் கூட வரவில்லை. அதனால் சில வாரக் கோமாவுக்குப் பின் நான் சுயநிலைக்கு வந்துவிட்டேன். அவர் என்னைச் சீண்டமாட்டார் என்ற நம்பிக்கை இருந்தது.

இப்படி ஒரு நான்கு மாதம் ஆயிருக்கும். அன்று அவர் கண்ணுக்கு யாரும் சிக்கவில்லை போல.கணித ஒப்படைப்பு ஒன்றிற்கான முன் தயாரிப்பில் ஈடுபட்டிருந்த என் முன்னால் கருப்பு நிற அட்டையிட்ட டைரி நீட்டப்படத் திடுக்கிட்டுப் பார்த்தேன்.

“ தம்பி வாத்தியாருக்குத்தான படிக்கிறிங்க..?“

புலி பதுங்குகிறது.

“ஆமாம் சார்.“

“புத்தகம் எல்லாம் படிக்கிறதுண்டா? உடனே கல்கி குமுதம்ன்னு சொல்லிடாதீங்க“

“படிப்பேன் சார்“

“ நம்ம வந்து தம்பி! உங்கள மாதிரி பெரிய படிப்பெல்லாம் படிச்சதில்ல.அந்தக் காலத்து எட்டாம் கிளாஸ். இலக்கண சுத்தமா கவிதை எழுதுவேன். அப்பறம் இதோ இதக் கொஞ்சம் படிச்சுப் பாருங்க“

 இரயிலில் என்னை அண்ணா என அழைக்கும் நான் நண்பர்கள் எனக்கருதும் இருவர் என்னோடிருந்தனர். மகாதானபுரத்தில் ITI படிக்கும் குருமூர்த்தியும், ஸ்ரீதரும். அவர்கள், அவர் பின்னால் நின்று கொண்டு சைகைகளால் என்னைக் கேலி செய்ய ஆரம்பித்திருந்தனர்.

“மாட்டிகிட்டிங்களா? மாட்டிகிட்டிங்களா“ என்று சொல்வது அவர்களின் கையசைவில் இருந்து தெரிந்தது.

“ ஐயா, மன்னிக்கனும். எதுனாலும் நான் அடுத்தவங்க டைரியெல்லாம் படிக்கிறதில்ல “

“ ஐயோ , இது டைரியில்லப்பா..! எல்லாம் என் கவிதைகள். சும்மா இலக்கணம் தெரியாம என்னமோ ஏதோன்னு எழுதற புதுக்கவிதைகள் இல்ல..

இலக்கணச்சுத்தமா எழுதப்பட்ட மரபுக் கவிதைகள். இப்பெல்லாம் யாரும் எழுதாத வெண்பாக்கள். பொதுவாத்தான் எழுதியிருக்கேன் நீ பாக்கலாம்.“

டைரியைத் திறந்து என் கண்முன் நீட்டினார்.

ஒரு கணம் தயங்கி, எழுத்துகள் கண்ணில் விழ நான் வாங்கி விட்டேன்.

முதலில் பிள்ளையார் சுழியுடன் விநாயகர் துதி,

“ தொந்தி கணபதியை சிந்தை… “

என்று என்னமோ சரியாய்த்தான் தொடங்கியிருந்தார். என் கண்கள் நகர நகர என் முகபாவனை மாற்றத்தையே கூர்ந்து கவனித்துக் கொண்டிருந்தவர் என் கையில் இருந்த பென்சிலால் அவரது டைரியில் இடத்தொடங்கியிருந்த வட்டங்களைக் கவனிக்க வில்லை. எந்தப் புத்தகத்தைப் படித்தாலும் என் கையில் ஒரு பென்சில் இருக்கும். பிழைகள் என்று தெரிவனவற்றைத் திருத்தவும், நன்றாக உள்ளவற்றைத் தனியே குறிப்பெடுத்துக்கொள்ளவும் நான் பள்ளிமுதலே கடைபிடித்து வந்த வழக்கம் அது. முதல் பக்கத்திலிருந்த ஆறு வெண்பாக்களில் இரண்டுதான் தேறிற்று.  அவ்விரண்டும் செருப்பிற்காக வெட்டப்பட்ட கால்களாய்க் காணப்பட அவர் கையில் பட்ட தமிழ் குற்றுயிரும் குலையுயிருமாய் உயிர்கசியக் கதறிக் கொண்டிருந்தது. மற்ற நான்கில் தளைபிழை.

திடீரென்று என் கைநகர்வைப் பார்த்தவர் பதைபதைத்துப் போய் விட்டார்.

“ என்னடா பண்றே?“

“இந்த நான்கும் வெண்பா இலக்கணம் தப்பாகி இருக்குங்க அய்யா“

என்னடா தெரியும் உனக்கு..? அ‘னா ஆவன்னா தெரியுமா ? தேமா புளிமா தெரியுமா? வெண்டளை தெரியுமா? குறை சொல்ல வந்துட்டான். கழுதைக்குத் தெரியுமா கற்பூர வாசனை? என்னச் சொல்லனும் “

என்றபடி வெடுக்கென என் கையில் இருந்த டைரியைப் பிடுங்கிக் கொண்டு, என்னை ஏதோ சொல்லிக் கொண்டே திரும்பித் திரும்பிப் பார்த்தவாறே போய்விட்டார் மேக்குடி நரசிம்மன் அய்யா.

பள்ளிக் காலத்தில் எனக்குத் தமிழில் பிடிக்காத வார்த்தைகள் இரண்டு.

ஒன்று திருக்குறள். இன்னொன்று அலகிட்டு வாய்பாடு கூறல்.

திருக்குறளைப் பிடிக்காததற்குப் பெரிய காரணம் ஒன்றும் இல்லை.

பெருவினா ஒன்று தமிழ் முதல்தாளில் கேட்கப்படும். அதில் நிச்சயம் திருக்குறள் கேள்வி  ஒன்று இடம் பெறும். ஒரு அதிகாரத்தில் உள்ள பத்துக் குறள்களின் பொருளையும் உட்தலைப்பிட்டு விளக்க வேண்டும். வெறும் வறட்டு அறிவுரைத் தொகுப்பை யார்தான் விரும்புவார்கள்? விரும்பும்படிச் சொல்லப்படவும் இல்லை.

அதற்கு மாற்றாய் உள்ள வினா பொதுவாகக் காப்பியப் பகுதியிலிருந்து கேட்கப்படும். கதைதானே, கொஞ்சம் நம் கைச்சரக்கையும் கலந்து விடலாம் என்பதால் அவ்வினா எனக்குப் பிடித்தமாயும் திருக்குறள் பிடிக்காததாயும் அமைந்து விட்டது.

அலகிட்டு வாய்பாடு கூறல் பிடிக்காமல் போனதற்குக் காரணம்,

நேர் நேர் தேமா

நிரை நேர் புளிமா

என்று மனப்பாடம் செய்ய வேண்டும். எங்கள் தமிழைய்யா வந்த உடன் ஒப்பிக்க வேண்டும். தவறாகச் சொன்னால் பிரம்படி.

இந்த இழவைப்படித்து என்ன சாதிக்கப் போகிறோம் என்று நினைத்துத்தான் அதன்மேல் வெறுப்பு வந்தது.

இரு தேர்வுகளிலும் அப்பகுதியை நான் தொடாமல் இரண்டு மதிப்பெண்களை இழப்பதைக் கண்ட தமிழைய்யாதான் தனியே என்னை அழைத்துக் கேட்டார்.

“என்னடா உனக்குப் பிரச்சனை?“

 “அய்யா, இத மனப்பாடம் செய்யப் பிடிக்கலைங்கய்யா!“

“சரி வேணாம்“

“இதக் கொஞ்சம் பாரு.“

அவர் திருத்திக் கொண்டிருந்த விடைத்தாளில் சிலவற்றை எழுதிக் காட்ட ஆரம்பித்தார். அவர் காட்டியது தேமாவைப் பிரித்தால் ( தே – மா) நேர் நேர் புளிமாவைப் பிரித்தால் ( புளி – மா ) நிரை-நேர் எனவே எந்த வாய்பாட்டையும் மனனம் செய் வேண்டியதில்லை.

“அட! இப்படிப்போகுதா சங்கதி?“

மெல்ல மெல்ல என் விழிகள் வியப்பில் விரிந்தன.

அட ஆமாம் இதைப் போய் ஏன் மனப்பாடம் செய்து கொண்டிருக்க வேண்டும்?

யாப்புச்சூக்குமத்தின் முதல் முடிச்சை அவிழ்த்துக் காட்டியவர் அய்யாதான்!

அப்பொழுது நான் கற்றுக் கொண்டது “நேர் நேர் தேமா“ எனத்தொடங்கும் பெரிய வாய்பாட்டுப் பட்டியல் தேவையில்லை.

அதன் பின்னான எனது பார்வையில் தெரிந்து கொண்டது அந்த நேர் நேர் கூடத் தேவையில்லை என்பதுதான்.

ஸ்ரீதரும் அவர் திட்டிவிட்டு போவதைப் பார்த்துக் கொண்டே கேட்டான்,

“ உங்களுக்கு ஆனா ஆவன்னா தெரியுமான்னா?“

குருமூர்த்திதான் கேட்டான் “ அவர் சொல்ற மாதிரியே வைச்சுக்கிட்டாலும் அப்ப ஆனா ஆவன்னா தெரிஞ்சா வெண்பா எழுதிடலாமா?“

நான் சொன்னேன்.“ இல்ல குரு ! ஆனா ஆவன்னா மட்டுமில்ல ஒண்ணு ரெண்டும் தெரியனும் “

“எனக்கு ரெண்டுமே தெரியும் அப்ப என்னால வெண்பா எழுத முடியுமா?“

“நிச்சயமா முடியும் குரு“

“அப்ப சொல்லிக் கொடுங்கண்ணா“

“நிச்சயமா சொல்லித் தரேன்“

வண்டி குளித்தளையில் நின்றிருந்தது. கொச்சியிலிருந்து வரும் வண்டி சென்ற பிறகுதான் எங்கள் வண்டி புறப்படும். அவர்கள் இறங்க வேண்டிய மகாதானபுரம் வந்து சேர முக்கால் மணி நேரம் ஆகலாம்.

“ம்ம் ..போதும் சொல்லிக் கொடுத்து விடலாம்.“

ஒப்படைவுகள் செய்வதற்கான உதிரித்தாள் ஒன்றை எடுத்துக்கொண்டேன்.

இனிவரும் பகுதிகள் நிச்சயமாய் விளையாட்டாய் வெண்பாக்களை எழுதிப் போகின்றவர்களுக்காக அல்ல.

விளையாட்டாய் வெண்பா எழுத விரும்புகின்றவர்களுக்காக.

எனவே தெரிந்தவர்கள் இத்துடன் நிறுத்தி விடலாம்.

வெண்பாவை மட்டுமல்ல யாப்பை ஒரு கை பார்க்கக் கருதுபவர்கள் என்னுடன் தொடரலாம். முப்பது நாளில் இந்தி கற்றுக் கொள்கிறீர்களோ இல்லையோ, முக்கால் மணி நேரத்தில் நீங்கள் யாப்பைத் தெரிந்து வெண்பா எழுதிவிடுவீர்கள் என்பதற்கான உறுதியை நிச்சயமாய் என்னால் தர முடியும்.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

குரு மீண்டும் கேட்டான்.

“சும்மா விளையாட்டுக்காகச் சொல்லாதிங்கண்ணா,

வெண்பா எழுத ஆனா ஆவன்னா தெரிஞ்சா போதுமா?“

“நான் முன்னாடியே சொன்னேனே குரு. அதுகூட ஒண்ணு ரெண்டும் தெரிஞ்சிருக்கனும்.“

“விளையாடாதிங்கண்ணா“

“விளையாட்டில்ல குரு, இங்க பார்  இப்ப ஆனா ஆவன்னால, அ குறில் சின்ன ஓசையுள்ள எழுத்து.“

“ஆ நெடில் அ வை விட கொஞ்சம் அதிக ஓசையுள்ள எழுத்து.“

“தெரியுமே அண்ணா! அ குறில். ஆ நெடில்.“

அவ்வளவுதான் குரு. பாதி வெண்பா இலக்கணம் நீ கத்துகிட்டாச்சு!

“அது சரி. அவ்வளவுதானா“

இந்தக் குறில் நெடில் அப்படிச் சொல்லும் போது உயிரெழுத்தில,

அ, இ, உ, எ, ஒ

அப்படி அஞ்சு குறில் இருக்கு.

இந்த அஞ்சும், க், ங், ச், ஞ், ட், ண், த், ந், ப், ம், ய், ர், ல், வ், ழ், ள், ற், ன். என்கிற பதினெட்டு மெய்யெழுத்துக் கூடச் சேர்ந்து ( க, கி, கு, கெ, கொ….) உருவாகக் கூடிய உயிர்மெய்க் குறில் 90. (5 x 18= 90) இதோட ஏற்கனவே உள்ள அஞ்சு குறிலையும் சேர்த்தா தமிழில் உள்ள மொத்த குறில் 95  ( 90 + 5 = 95)

இதே போல உயிரெழுத்தில உள்ள நெடில் ஆ, ஈ, ஊ, ஏ, ஐ, ஓ, ஔ ஆக ஏழு. இதுவும் மெய்யெழுத்து 18 கூடச் சேரும் போது மொத்தம் தமிழில உள்ள உயிர்மெய் நெடில் 126 (7 x 18 = 126) 126 + 7 = 133.“

ஸ்ரீதர் சொன்னான், “ எனக்கு அப்பவே தெரியும் இதெல்லாம் நாம மனப்பாடம் பண்ணி வைக்க முடியுமா? சொல்லும் போது ஈசி ன்னிங்க.. இப்ப 90, 100, 200 ன்னு அடுக்கிகிட்டே போறிங்க.“

“இல்ல ஸ்ரீதர் இத மனப்பாடம் செய்ய வேண்டியதில்ல . ஒரு எழுத்தப் பாத்தா இது குறிலா நெடிலான்னு கண்டு பிடிக்கத் தெரிஞ்சாப் போதும்.“

“அதென்ன பெரிய விஷயமா?“

“நிச்சயமா இல்லைல்ல.....! நானும் அததான் சொன்னேன்.“

“பெட்டவாய்த்தலை இதில எது குறில் நெடில்ன்னு சொல்ல முடியுமா?

பெ- குறில்

ட – குறில்

வா – நெடில்

த- குறில்

லை – நெடில்

அவ்வளவுதான்.“

 “உயிர்மெய் எழுத்தில இந்த மாதிரி குறிலா நெடிலான்னு சந்தேகம் வந்ததுன்னா, அந்த எழுத்தில இருக்கிற உயிரெழுத்தச் சொல்லிப்பாக்கனும். அதில வர்ற உயிர் குறிலா நெடிலாங்கிற வைச்சு நாம கண்டுபிடிச்சிலாம் இல்லண்ணே?“

“சூப்பர் குரு.“

“இந்த மெய்யெழுத்த விட்டுட்டுத்தானே பிரிப்பாங்க?“ என்றான் ஸ்ரீதர்.

“அதுக்கு நாம இன்னம் வரலை ஸ்ரீதர். மெய்யெழுத்துகளை நாம வெண்பாவிலயோ வேறெந்தப் பழைய பாட்டிலயோ இலக்கணத்த வைச்சுப் பாக்கும்போது கணக்கில எடுத்துக்கிறதில்ல. அதக் கண்டுக்க வேண்டியதில்ல உண்மைதான்.“

“ஏறக்குறைய வெண்பால பாதிக்கிணறு தாண்டிட்டோம்.

அடுத்து, ------ விதிகள் தான்.

சொல்லை வெட்டித் தனித்தனியா அறுக்கிறவேலை. “

“ஏன்ணா திருப்பி ஸ்கூல படிச்ச மாதிரி சொல்றிங்க“.

“இல்ல ஸ்ரீதர்.. இத முதல் எப்படி அறுக்குறதின்னு கத்துகிட்டாத்தான் அப்பறம் நரசிம்மன் அய்யா மாதிரி வெண்பாவில “அறுக்க“ முடியும். விளையாட்டா இத நாம செஞ்சாக்கூட இதுவும் அறுவை சிகிச்சை மாதிரிதான். சில விதிகளுக்கு உட்பட்டுத்தான் சொற்களைப் பிரிக்கனும். இப்படிப் பிரிப்பதைத்தான் இலக்கணக்காரர்கள் அசையாகப் பிரிக்கிறதுன்னு சொல்லாறங்க. அசைன்னா ஒரு சொல்லோட  சிறுபகுதி.

முதல்ல மெய்யெழுத்து வந்தா அங்க ஒரு கோடப் போட்டுப் பிரிச்சிடுவோம். இதுதான் முதல் விதி.

பெட்டவாய்த்தலை இத  பெட்- டவாய்த்- தலை ன்னு பிரிக்கலாம்

“ய்த்“ அப்படி இரண்டு மெய்யெழுத்து வந்தாண்ணே?

“எத்தன மெய்யெழுத்து வந்தாலும் அதைச் சேர்த்து அதுக்கப்பறம் தான் கோடு போடனும்! “

“குளித்தலை = குளித் – தலை சரியாண்ணே?“

“சரி!“

“திம்மாச்சிபுரம் = திம்- மாச் – சிபுரம்.“

“சரியா?“

“சரி!“

இப்ப அடுத்த விதி.

“மெய்யெழுத்து இல்லாம நெடில் எழுத்து வந்தா அங்க ஒரு கோடு போட்டுத் தனியாப் பிரிக்கனும்

லாலாபேட்டை – லாலாபேட் – டை

இது முதல் விதிப்படி. ( மெய்யெழுத்து வந்தா கோடு போட்டுப் பிரிக்கிறது )

இரண்டாவது விதிப்படி, இத , லா – லா – பேட் – டை

அப்படிப்பிரிக்கனும். ( நெடில் வந்தா தனியாப் பிரிக்கிறது )

ஜீயபுரம்  என்பதை ஜீ – யபுரம்,

ஸ்ரீதர் உன் பெயரை ஸ்ரீ – தர். னு பிரிக்கலாம்.

போதும்ணா புரியுது.“

கடைசியா ஒரே ஒரு விதிதான்.

ஒரு சொல்லில் குறில் எழுத்து வரும்போது தனியா வராது. சின்ன எழுத்துதானே அதனால அதுக்குப் பக்கத்தில ஏதாவது ஓர் எழுத்தைத் துணைக்கு வைச்சுத்தான் பிரிக்கனும். அது குறிலாகவும் இருக்கலாம் நெடிலாகவும் இருக்கலாம். மெய்யெழுத்தாகவும் இருக்கலாம்.

ஏதாவது ஒரு எழுத்துக் கூட இருந்தா போதும் அதுக்கு. சின்னப் பிள்ளங்கள நாம தனியா அனுப்ப மாட்டோம் தான? பெரியவங்க யாராவது துணைக்குப் போவாங்க அல்லது இன்னொரு சின்ன ஆள அவங்க கூடச் சேர்த்துத் துணைக்கு அனுப்புவோம். அது போலத்தான் குறில் ஒரு சொல்லில வரும் போது தனியா வராது பக்கத்தில இருக்கிற ஒரு எழுத்தச் சேர்த்துகிட்டுத்தான் வரும். அதுக்கப்பறம் மெய்யெழுத்து வந்தா முதல் விதிப்படி அதையும் சேர்த்துக்கலாம். “

பெருகமணி இதில எல்லாமே குறில்தான். இதை பெ – ரு – க – ம – ணி இப்படித் தனித்தனியாப் பிரிக்கக் கூடாது.

பெரு- கம – ணி

“ இப்படிக் குறில் பக்கத்தில இருக்க எழுத்தச் சேத்துத்தான் சொல்லணும் “

“எங்க அய்யா சொல்லிக் குடுத்ததுக்கு மாறாச் சொல்றீங்கண்ணே, குறில் தனியா வரும் வந்தா நேரசை ன்னுதான் படிச்சிருக்கேன்.“ என்றான் ஸ்ரீதர்.

“குறில் தனியா வராதுனிங்க பெரு-கம-ணி இதுல கடைசில இருக்க ணி க்கு துணை இல்லையே “ என்றான் குரு.

“கடைசில யாரும் துணைக்கு வரமாட்டாங்க குரு“ என்றேன் சிரித்துக்கொண்டே.

“குறில் பக்கத்தில ஏதாவது எழுத்திருந்தா கண்டிப்பாச்  சேக்கணுமின்னுதானே சொன்னேன். இல்லாட்டி அதுக்காகக் கவலைப்பட வேண்டியதில்லை அப்படியே விட்டுடலாம்.“

“அப்பா அம்மா இல்லாத கூடவும் யாரும் இல்லாம இருக்கிற குழந்தைமாதிரியாண்ணா?“ என்றான் ஸ்ரீதர்.

“அட! நீயும் பாதி வாத்தியார் ஆயிட்டப்பா! அடுத்ததா மாயனூரையே எடுத்தகோயேன்,

மா – யனூர்.

மா -இரண்டாவது விதிப்படி நெடிலைப் பிரிச்சாச்சு.

யனூர் - மூன்றாவது விதிப்படி குறில் பக்கத்தில இருக்க நெடிலோட சேர்ந்திருச்சு, அடுத்ததா வர்ற மெய்யெழுத்து முதல் விதிப்படி அதோட சேர்ந்து யனூர் ன்னு ஆச்சு.

திம்- மாச்- சிபுரம் ன்னு நாம ஏற்கனவே பிரிச்சதையும் திம் –மாச் – சிபு –ரம்

இப்படிப் பிரிக்கலாம்.“

“உங்க ஊரை எப்படிப் பிரிப்பே ஸ்ரீதர்?“

“கொடியாலத்தையா?“

“இல்ல நீ வண்டி ஏறுவியே அந்த ஊர?“

“எலமனூரா ?“

“ம்ம்“

“எல- மனூர்“

“கொடியாலத்தை கொடி –யா- லம்“

“ஆமா,“

“குறிலுக்குப் பக்கத்தில ஏதாவது ஒரு எழுத்து வரணும். அது குறிலாகவோ நெடிலாகவோ மெய்யெழுத்தாகவோ எதுவேணா இருக்கலாம். பக்கத்தில ஏதும் எழுத்து இல்லன்னா மட்டும்தான் குறிலைத் தனியா விடனும் .“

“ஆனா ஆவன்னாங்கிற முதல் கிணற தாண்டியாச்சு ..“

“அடுத்து ஒண்ணு ரெண்டாண்ணா?“ ஸ்ரீதர் கேட்டான்.

“நிச்சயமா.“

“ நாம ஒவ்வொண்ணுக்கும் ஒரு பேர் குடுக்கப்போறோம்.

“முதல்ல இலக்கணம் படிச்சவங்க வைச்ச பேரத் தெரிஞ்சுக்கலாம் அப்பறம் நாம் பேர் வைக்கலாம்.“

“இப்படிப் பிரிக்கத் தெரிஞ்சிகிட்ட பின்னாடி, பிரிச்சிருக்கிற ஒவ்வொரு பகுதியிலயும்  வர்ற எழுத்து ஒண்ணா  ரெண்டாண்ணு பாக்கணும்.“

“நாம ஏற்கனவே பார்த்த மாதிரி மெய்யெழுத்த இந்தக் கணக்கில சேர்க்கவே

கூடாது.

குருமூர்த்தி உன் பேரப்  பிரிச்சா குரு –மூர்த் – தி

முதல்ல குரு 2 எழுத்து

மூர்த் – 1 எழுத்து ( ர் த் இரண்டும் மெய்யெழுத்து கணக்கில வராது)

தி – 1 எழுத்து.“

“அண்ணா மேக்குடி நரசிம்மன் , மேக்- குடி-  நர- சிம் – மன்,

1 -2 -2- 1 -1 சரியா?“

“ரொம்ப சரி! “

“நாமும் இப்ப கம்யூட்டர் லாங்வேஜக்கு வந்துட்டோம் போலண்ணா!“

“அட இது புதுசா இருக்கே அப்படியே வைச்சுக்கோ ஸ்ரீதர் , சரி..இப்படிப் பிரிக்கும் போது 1 எழுத்து வர்ற மாதிரி இருக்கத நேர் அசைன்னும் 2 எழுத்து வர்ற மாதிரி இருக்கத நிரை அசைன்னும் சொல்றாங்க இலக்கணம் படிச்சவங்க!

இப்ப நாம இதுவரை பார்த்த எல்லாத்தையும் நேரா நிரையான்னு பார்த்துட முடியும், நேர் ன்னா 1 நிரை ன்னா 2 அப்படின்னு நாம சொல்லுவோம்.

திம்மாச்சிபுரம் – திம் – மாச் – சிபு – ரம் – 1 – 1 – 2 -1 அதனால் நேர் நேர் நிரை நேர்.

லாலாப்பேட்டை -- லா – லாப்– பேட் – டை --- 1 – 1 -1 – 1 நேர் நேர் நேர் நேர்“

“அண்ணா, மேக்குடி நரசிம்மன்“

“மேக்- குடி-  நர- சிம் – மன் –1 -2 -2 -1- 1 இது நேர் நிரை நிரை நேர்.“

ஸ்ரீதரும் குருவும் தங்களுக்குத் தெரிந்த பெயர்களை எல்லாம் சொல்லி ஒன்று இரண்டு இரண்டு இரண்டு ஒன்று எனச் சொல்லத் தொடங்கி இருந்தனர்.

“இப்பச் சில வார்த்தைகளைச் சொல்லப் போறேன். இதுலதான் இந்த யாப்புங்கிற பூதத்தை அடக்கிறதுக்கு எங்க அய்யா எனக்கு ஆரம்பத்தில கத்துக்குடுத்த சூக்குமம் இருக்கு.“

“தேமாநறுநிழல் இத எப்படிப் பிரிக்கிறது ?

ஸ்ரீதர் கேட்டான்,“  “தேமா“ கேள்விப்பட்டிருக்கேன். அதென்னண்ணா தேமாநறுநிழல்?“

“ அப்படியெல்லாம் வாய்பாடு இருக்குப்பா. நாம அதப்பத்திக் கவலைப்பட வேண்டியது இல்ல . நமக்கு அ னா ஆவன்னா 1, 2 தெரிஞ்சாப் போதுமே!!!

சமாளிச்சுக்கலாம்.“

குரு சொன்னான், “ தே – மா – நறு –நிழல் – 1 -1 – 2 -2 இப்ப 1 என்பதை நேர் ன்னும் 2 அப்படிங்கிறத நிரைன்னும் வைச்சுக்கிட்டா, நேர் நேர் நிரை நிரை . சரியாண்ணா?.“

“அவ்வளவு தான் இதை அப்படியே மாத்திச் சொல்லிப்பாரு

நேர் நேர் நிரை நிரை --- தேமாநறுநிழல்.

இப்படித்தான்

தேமா     –   தே – மா – 1 -1 நேர் நேர்

புளிமா    –  புளி – மா- 2 -1 நிரை நேர்

கருவிளம் –  கரு – விளம்  2 – 2 நிரை நிரை

கூவிளம்  –   கூ – விளம் – 1 -2 நேர் நிரை

இது நாலும் ஒரு வார்த்தைய இரண்டா உடைச்சா வரக்கூடிய சாத்தியங்கள்.

இப்ப மூன்றா உடைக்கனுமின்னா, இதே போல எட்டு சாத்தியங்கள் இருக்கு.

ஆனா வெண்பாவுக்கு இலக்கணம் சொன்னவங்க, சொல்லை மூணாப் பிரிக்கும் போது கடைசியில் நேர் ன்னு முடியறமாதிரிதான் சொற்களை அமைக்கனுமின்னு சொல்லியிருக்காங்க. அப்ப நாலு சாத்தியம் தான்.

தேமாங்காய்  -- தே – மாங் – காய்  1 1  1 நேர் நேர் நேர்

புளிமாங்காய்  -- புளி – மாங் – காய்  2 1 1 நிரை நேர் நேர்

கருவிளங்காய் – கரு – விளங் – காய் 2 2 1 நிரை நிரை நேர்

கூவிளங்காய் – கூ – விளங் – காய்  1 2 1 நேர் நிரை நேர்.

“ அப்ப நம்ம கணக்குப்படிச் சொல்லை மூன்றா அறுத்தோமின்னா கடைசில 1 தான் வரணும் அப்படித்தானண்ணா?“ என்றான் குரு.

“சபாஷ் குரு“

“ அப்பறம் இந்த தேமா புளிமா இப்படிச் சொல்றது  ஒரு பொதுவான பேரா இருக்கட்டுமேன்னுதான், கணிதச் சூத்திரங்களில் நாம் பயன்படுத்தும்  x y  என்பதைப் போல,

நாம் வேண்டுமானால் கருவிளங்காய் என்பதை பொரியுருண்டை என்று கூடச் சொல்லலாம்.“

“ஆமாண்ணா, கரு – விளங்- காய்……பொரி – உருண்- டை,  இரண்டுமே 2 -2 1 – நிரை நிரை நேர் தான்“ என்றான் ஸ்ரீதர்.

“இப்போது வெண்பாவின் கட்டமைப்பைப் பார்ப்போம்.

இதற்கும் மூன்று விதிகள் தான்.

1.   இரண்டாப் பிரிக்கக் கூடிய ஒரு சொல்லின் இறுதியில் நேரும் வரலாம் நிரையும் வரலாம். அதாவது 1 ம் வரலாம் 2 ம் வரலாம். முக்கியமான விஷயம் என்னன்னா இந்த இரண்டு அசையில வர்ற சொற்கள் வெண்பாவில வரும்போது காந்தம் மாதிரி ஆயிடுது. அதாவது ஒத்த துருவங்கள் பக்கத்துப் பக்கத்தில வராது. விளக்கமாச் சொல்லனுமின்னா,  ஒரு சொல் இரண்டாப் பிரிஞ்சிருக்கும் போது , கடைசில நேர் வந்தா அதற்கு அடுத்த சொல்லோட முதல்ல நிரைதான் வரணும். நம்ம கணக்கில சொல்லனுமின்னா, இரண்டாப் பிரிக்கக் கூடிய ஒரு சொல்லோட கடைசியில 1 வந்தா அடுத்த சொல்லோட ஆரம்பத்தில 2 வரணும்.

இப்ப இரண்டு சொற்கள எடுத்துக்குவோம்,

“அகர  முதல“

இதப்பிரிப்போம் – அக   –  ர          முத  –   ல

                 நிரை – நேர்         நிரை  - நேர்

இப்ப நம்ம பாணில   அக   –  ர          முத  –   ல

                       2     - 1            2        1

அடுத்து இந்த எடுத்துக்காட்டப் பாருங்க,

  “மலர்மிசை ஏகினான் மாணடி“

இத,     “மலர்   -  மிசை  /    ஏ   -  கினான் /    மா- ணடி“  இப்படிப் பிரிச்சு,    2     -     2  /      1    -    2    /   1 –  2    ன்னு பார்த்தா

2 இல் முடிஞ்சிருந்தா அடுத்த சொல் 1 இல் தொடங்கி இருப்பதையும்,

1 இல் முடிஞ்சிருந்தா அடுத்த சொல் 2 இல் தொடங்கி இருப்பதையும் கவனிக்கலாம். இரண்டாப் பிரிக்கக் கூடிய சொற்களில்,

1 இல் முடியும் வாய்பாடுகள்  தே மா( 1 -1) , புளிமா (2-1)

2 இல் முடியும் வாய்பாடுகள்  கரு விளம்(2 -2) , கூவிளம்.(1 -2)

மா என்கிற நேரசையில் முடிஞ்சா (1) அடுத்துத் தொடங்கும் சொல் நிரை அசையிலதான் (2) ஆரம்பிக்கனும் என்றும் ( மா முன் நிரை)

விளம் என்கிற நிரையசையில் முடிஞ்சா (2), அடுத்துத் தொடங்கும் சொல்லை, நேரசையில்தான்(1) ஆரம்பிக்கணுமின்னும் ( விளம் முன் நேர்) இதைச் சுருக்கமா “மா முன் நிரை விளமுன் நேர்“ என்றும் இலக்கணக்காரங்க சொல்றாங்க. இப்படி ஒரு சொல்லை இன்னொரு  சொல் கூடச் சேர்க்கிறதுதான் தளை .

“மா முன் நிரை விளமுன் நேர்  என்பதை இயற்சீர் வெண்டளை என்று அவங்க சொல்றாங்க.

    நம்ம பாணில சொல்லனுமின்னா, இரண்டில இரண்டு வந்தா ஒண்ணு. ஒண்ணு வந்தா இரண்டு.. அதாவது இரண்டாகப் பிரிக்கப்படும் சொல்லில் வரும் அசை,  இரண்டில முடிஞ்சா அடுத்து ஒன்றில் தொடங்கும். ஒன்றில் முடிஞ்சா இரண்டில் தொடங்கும் “ இரண்டா உடைச்சாலே காந்தம்தான் நம்ம நினைப்பில வரணும்“

இது வெண்பாவைக் கட்டுறதுக்கான இரண்டு அடித்தளங்களில் முதலாவது.

2. மூன்றிற்கு ( அசைகளுக்கு) மேல் பிரிக்கக் கூடிய சொற்கள் வெண்பாவில் வராது. மூன்று அசைச்சொல்லிலும் கடைசிச்சீர் நேரசையாகத் தான் இருக்கணும்.அதாவது நாம முன்னாடி சொன்னமாதிரி மூன்றா ஒரு சொல்லை அறுத்தோம் என்றால் கடைசியில் 1 வரனும். 2 வரக்கூடாது.

இலக்கணப்படி பார்த்தோமின்னா, மூன்றாக ஒரு சொல்லைப் பிரித்தால் அது காயில் முடியவேண்டும். அப்படிக் காய்விட்டால் அதற்கு அடுத்த சொல்லும் காய்விடும். அதாவது மூன்றாகப் பிரிக்கப்படும் சொல் நேரிலேயே முடிய வேண்டும். அதற்கு அடுத்து வரும் சொல் நேரிலேயே தொடங்க வேண்டும். இதப் பாருங்க,

“எல்லார்க்கும் நன்றாம்“

இதை     -      எல்  –   லார்க்  –   கும் /   நன் -  றாம்

எனப்பிரித்து

                 நேர்  -   நேர்   -  நேர் /   நேர் -  நேர்

                1   -     1    -     1 /    1   -    1

                   தே     மாங்     காய்/     

எனக் காய் எனும் சொல்லை அடுத்து வரும் சொல் நேரசையிலேயே தொடங்குவது போல மூன்றாகப் பிரிக்கும் சொல்லின் கடைசியில் நேரசையாகவும், அதற்கு அடுத்துவரும் சொல்லின் முதல் நேரசையாகவும் இருக்க வேண்டும்.

நமது பாணியில் சொல்லவேண்டுமானால், “மூன்றில் ஒன்றே ஒன்றும்“

மூன்றாகப் பிரிக்கப்படும் சொற்களில் இறுதியில் வருவது ஒன்று (1)             ( அதாவது நேரசை)    அது அதற்கு அடுத்துவரும் ஒன்றுடனே (1) ஒன்றும். அதாவது அதற்கு அடுத்து நேரசையே வந்து சேர வேண்டும்.

இதுவரைப் பார்த்ததை இப்போது எளிதாக எண்களைக் கொண்டு இப்படி ஒப்பிட்டு விளக்கலாம்.

வெண்பாவில் வரும் சொற்களை இரண்டாக அறுக்க முடிந்தால்

தோன்றும் சாத்தியங்கள்

1 – 1

1 – 2

2 – 1

2 – 2

சரியா?

இதுவே இலக்கணிகளின் வாய்பாட்டில் இப்படிச் சொல்லப்படுகிறது.

தே மா    ( 1 – 1 )

கூ விளம் ( 1 – 2 )

புளி மா   ( 2 – 1 )

கருவிளம் ( 2 – 2 )

இப்பொழுது இப்படி இரண்டு அசைகளால் வரும் சொற்கள் வருமானால் முன்னரே நாம் பார்த்தது போல்,

ஒன்றில் முடிந்தால் இரண்டு

இரண்டில் முடிந்தால் ஒன்று

என்று அமையும்.

(1 – 1)  = 2..

(1 – 2)  = 1..

(2 – 1)  = 2..

(2 – 2)  = 1..

இதை இலக்கணிகளின் பார்வையில்

தேமா      (1 - 1)  = நிரை ( 2 எழுத்து )

கருவிளம்  (2 - 2)  = நேர்  ( 1 எழுத்து )

புளிமா     (2 – 1)  = நிரை ( 2 எழுத்து )

கூவிளம்   (1 - 2)  = நேர்  ( 1 எழுத்து )

இரண்டில ( இரண்டு அசை உள்ள சொல்லில்) இரண்டு வந்தா ஒண்ணு,

ஒண்ணு வந்தா இரண்டு,

என்பதையே, விளம் முன் நேர் என்றும் , மாமுன் நிரை என்றும் சொல்கிறார்கள். அதாவது முதல் சொல் விளம் என்பதில் முடிந்தால் (2)

அடுத்து வரும் சொல் நேர் என்பதில் தொடங்கவேண்டும். (1 )

முதல் சொல் மா (1) என்பதில் முடிந்தால், அடுத்து வரும்சொல் நிரை (2)  என்பதில் தொடங்க வேண்டும்.

மூன்றாக நாம் அறுக்கும் சொற்கள் கடைசியில் 1 என்பதில்தான் முடிய வெண்டும். நாம் முன்பே பார்த்த பொதுக்குறியீடு,

      தேமாங்காய்   (1 – 1 – 1)       - நேர் (1)

      புளிமாங்காய்  (2 – 1 – 1)       - நேர் (1)

      கருவிளங்காய் (2 - 2 – 1)       - நேர் (1)

      கூவிளங்காய்  (1 – 2 – 1)       - நேர் (1)

மூன்றில் ( மூன்றாக அறுக்கும் சொற்களில் ) ஒன்றுதான் ஒன்றும் ( இறுதியில் ஒன்றுதான் வரவேண்டும். அதற்கு அடுத்தாக வரும் சொல்லின் முதலிலும் ஒன்றுதான் வர வேண்டும். வாய்பாட்டை நீங்கள் கவனித்தால் தெரியும் காய் என்பதில் முடிந்த வாய்பாட்டின் அருகே நேர் மட்டுமே வரும் இலக்கணக்காரர்கள் “ காய்முன் நேர்“ வெண்சீர் வெண்டளை என்கிறார்கள்.

நாம் “மூன்றில் ஒன்றே ஒன்றும்.“ என்று சொல்லிக்கொள்ளலாம்.

இரண்டே இரண்டு விஷயங்கள்தான் வெண்பாவில் கவனிக்க வேண்டியது

மா முன் நிரை, விளமுன் நேர்

காய் முன் நேர்.

நம் பாணியில் “இனியொரு விதி“ செய்ய வேண்டுமானால்,

“இரண்டில் மாறி

மூன்றில் ஒன்றே ஒன்றும்“ வரும் என வைத்துக் கொள்ளலாம்.

3.   இறுதியாக வெண்பாவின் வடிவத்தில் இப்படி இலக்கணப்படி அமைந்த சொற்சேர்க்கையோடு ஒரு அடியில் நான்கு சொற்கள் வரவேண்டும். 

இறுதி அடியில் மட்டும் மூன்று சொற்கள் தான் வரவேண்டும்.

அப்படி வெண்பாவில் கடைசியாக வரும் சொல்,

பிரிக்க முடியாத ஒரே சொல்லாகவோ, (1 அல்லது 2 எழுத்து மட்டுமே கொண்டு), அல்லது இரண்டாக அறுக்கக் கூடிய சொல்லாகவோ மட்டுமே இருக்க வேண்டும். அப்படி இரண்டாக அறுக்கும் சொற்களில் கடைசியாக வரும் சொற்கள் (கு, சு. டு. து. பு. று ) என்கிற ஆறு எழுத்துகளில் ஒன்றோடு முடிவது சிறப்பு. வெண்பாவின் இடையில் இப்படிப் பிரிக்கமுடியாத ஓர் அசையிலான சொற்கள் வரக்கூடாது.

அவ்வளவுதான் இலக்கணம்.

அடுத்துச் செய்ய வேண்டியது,

அறுத்துப் பார்த்துவிட வேண்டியதுதான்.

அக - ர  /     முத - ல /    எழுத்- தெல்- லாம் /     ஆ - தி/

 2    1  /       2    1  /      2       1     1  /      1  1/

பக - வன் /    முதற் - றே/    உல - கு

 2    1  /        2     1 /     2   1 / ( கு என முடிந்தது)

அறி  வற்  றம்/      காக் கும்/     கரு வி/       செரு வார்க் கும்/

 2     1     1  /       1    1 /      2   1 /         2     1     1/

உள் ளழிக் க  /        லா கா/          அரண். /

1      2    1  /         1   1 /            2. /

‘வெண்பா எழுதும் முன் அடுத்து நீங்கள் செய்ய வேண்டியது நீங்களாக ஐந்து குறளை எடுத்துக் கொண்டு பிரித்துப் பாருங்கள் “ என்றேன்.

“அதையும் நீங்களே கொடுங்கண்ணே“ என்றான் ஸ்ரீதர்,

சரி,

அடக்கம் அமரருள் உய்க்கும் அடங்காமை
ஆரிருள் உய்த்து விடும்.

காக்க பொருளா அடக்கத்தை ஆக்கம்
அதனினூங் கில்லை உயிர்க்கு.

செறிவறிந்து சீர்மை பயக்கும் அறி்வறிந்
தாற்றின் அடங்கப் பெறின்.

நிலையின் திரியா தடங்கியான் தோற்றம்
மலையினும் மாணப் பெரிது.

எல்லார்க்கும் நன்றாம் பணிதல் அவருள்ளும்
செல்வர்க்கே செல்வந் தகைத்து.என்று ஐந்து குறள்களைக் கொடுத்துவிட்டேன். மகாதானபுரம் வந்து விட்டது.
‘மாலை பார்க்கலாம்’ என்று குருவும் ஸ்ரீதரும் விடைபெற்றனர்.
மாலையில் திருச்சி போவதற்குள், வெண்பாவின் வகைகளையும்  இதில் தோன்றும் குற்றியலுகரம் குற்றியலிகரம் போன்ற யாப்புப் பிரச்சனைகளைச் சுட்டிக்காட்டி, வெண்பாவை அழகு படுத்தச் செய்ய வேண்டிய சில நகாசு வேலைகளையும் சொல்லிக் கொடுத்து இவர்களை வெண்பா எழுத வைத்து மேக்குடி நரசிம்மன் அய்யாவுக்கு போட்டியாக உருவாகாமல்  விடுவதில்லை என்று முடிவுகட்டிக் கொண்டேன்.
( இது உண்மைச் சம்பவமே. பெயர்களும் உரையாடலின் சிறு பகுதிகளும் மாற்றப்பட்டுள்ளன. சுவையூட்டுவதாக நினைத்து (?) சில உரையாடல்களைச் சேர்த்திருக்கிறேன்.)
வெண்பாவின் இலக்கணம் அறியாது வெண்பா எழுத வேண்டும் என்று விரும்புபவர்களிடம் நான் கேட்டுக் கொள்வது இந்த இலக்கணத்தின் அடிப்படையில் குறைந்த பட்சம் நான்கு சொற்களைப் பொருள்படும்படி தொடராக எழுதிப் பின்னூட்டம் இடுங்கள் என்பதுதான். இதைமட்டும் செய்தீர்களானால் அடுத்த பதிவில் உங்களை வெண்பா எழுத வைத்துவிடுவேன் என்கிற உத்திரவாதத்தை என்னால் கொடுக்க முடியும்.யாப்பின் முதற்படிதான் இது. இது தெரிந்துவிட்டால் பின் விருத்தம் சந்தம் தாழிசைகளை ஒரு கை பார்த்துவிடலாம்.
“என்ன மரபுக் கவிஞராக ஆசை இருக்கிறது தானே?“
உங்கள் பின்னூட்ட வரிகளுக்கான சான்று இது ! இதையும் பிரித்து வெண்பா யாப்பில் வருகிறதா எனப்பாருங்கள்! இது போலச் சில தொடர்களை எழுதுங்கள்.

அடுத்த பதிவில் காண்கிறேன்.