தீ உறங்கும் காடு

எங்கேனும் ஓருள்ளம் என்‘எண்ணம் உணராதோ

           என்றென்றன் நெஞ்சம் ஏங்கும்!

       எடையிட்டுப் பார்த்துப்பின் உடைபட்டுப் போகின்ற

           ஏக்கத்தில் அஞ்சித் தேங்கும்!

தங்கத்தின் தரம்தேடித் தகரத்தின் இழிவாக்கித்

           தரையிட்டென் அன்பை மோதும்

      தாளொண்ணாத் துயர்வீழ்ந்து தடுமாறித் தனியேனாய்த்

           தவிக்கின்ற துன்பம் போதும்!

அங்கத்தை ஒளியூட்டி ஆன்மத்தை இருட்டாக்கும்

          அறியாமை கண்டென் உள்ளம்,

       அதிற்கொஞ்சம் ‘நகை‘வைத்(து) அழகென்று பொய்கூற

          அறிவென்முன் நின்(று) எள்ளும்!

பொங்கும்‘என் எண்ணத்தைப் பொழுதெல்லாம் எழுத்தாக்கிப்

          போகின்ற கால வாட்கும்,

       புதிராக எனைவையம் புரியா(து) எரியூட்டப்

          புறப்பட்ட ஓலம் கேட்கும்!

படைமுன்னில் நான்நின்று போர்செய்ய முனைந்தாலும்

        பகைவரென யாரு மில்லை!

     பகைத்தென்னை நகைப்போரைப் பாவமென நான்காணப்

           பகுத்தறிவுப் போரு மில்லை!

தடையெல்லாம் ஒன்றாகித் தனிநிற்கும் எனைத்தாக்கத்

        தண்ணீராய்த் தீயை ஏற்பேன்!

    தவறென்னில் சரியாக்கும் தகையுள்ள உள்ளத்தில்

          தமிழாமென் தாயைப் பார்ப்பேன்!

உடைபட்டு வருமென்றன் உலராத கண்ணீர்த்தூள்

          உணர்விற்குச் சாயம் பூசும்!

    ஊழென்றே ஒதுக்காமல் உளிகொத்தும் வலியேற்க

         உருவாகும் காயம் பேசும்!

அடைபட்ட கூட்டைவிட் டகலாமல்  காக்கின்ற

          அவலத்தீ பட்ட உள்ளம்

    அறிவார்யார்? தெளிவார்யார்? அகல்வார்யார்? புகல்வார்யார்?

           ஆசையின் திட்டம் வெல்லும்!

பட உதவி- கூகுள்