சொல் விளையாட்டு

புலவர்களும் வறுமையும் உடன்பிறந்தவைதான். அந்தக்காலப் புலவர்களுக்கு எழுதுவதுதான் தொழில். அவர்களது தேவைகளை அரசு கவனித்துக் கொள்ளும். அல்லது அவர்களின் தரமறிந்து கொடுக்கும் மனம் கொண்டு ஆதரிப்போர் கவனித்துக் கொள்வர். புலவர்களும் புலமைச் செருக்கோடுதான் வலம் வந்துள்ளனர்.

ஔவை பாடியதில் எனக்குப் பிடித்த வரிகள் இவை.

“ மரம் பழுத்தால் வௌவாலை வாவென்று கூவி

       விரைந்தழைப்பார் யாவருமிங் கில்லை “

கம்பன் கூடச் சோழனை விட்டு நீங்கிய போது சொல்லிய பாடலின் இறுதியில் உள்ள இருவரிகள் என் நெஞ்சில் தங்கிப் போனவை

“( மன்னவனும் நீயோ வளநாடும் உனதோ

உன்னைஅறிந் தோதமிழை ஓதினேன்? ) -என்னை

விரைந்தேற்றுக் கொள்ளாத வேந்துமுண்டோ? உண்டோ

குரங்கேற்றுக் கொள்ளாத கொம்பு?

திருவேங்கடத்தான் மேல் பெரிதும் காதலுற்ற புலவர் இராமச்சந்திர கவிராயர்.

திருவேங்கடத்தானின் அன்பிற்கும் நுண்ணறிவிற்கும் புனைவொன்றின் வாயிலாக அவர் சொல்லும் பாடல் கவிராயரின் சொல்லாட்சித்திறனுக்குச் சான்றாகத் தமிழில் நிற்கிறது

கவிராயர் வறுமையில் மிக வாடியவர் என்பது அவருடைய பல பாடல்களைப் படிப்போருக்குப் புலனாகும். தகுதியறியாமல் புறக்கணிக்கப்படும் போது கடைசியில் கடவுளைத்தானே நம்ப வேண்டியிருக்கிறது.

இராமச்சந்திர கவிராயரும் விதிவிலக்கல்லர். திருவேங்கட நாதனை மனம் மொழி மெய்களால் சிந்தை செய்திருப்பார் போல. தொல்லை தாங்க முடியாத திருவேங்கடநாதன் இரக்கப்பட்டு இறங்கிவந்து இராமச்சந்திரக் கவிராயரைப் பேச விடாமல் கேள்விகளை வரிசையாக அடுக்குகிறான்.

எப்போதும் வேண்டும் வேண்டும் என்று கேட்டுக்கொண்டிருக்கிறாயே அப்பனே! உனக்கு என்ன வேண்டும். அப்படி உன்னிடத்தில் என்ன இல்லை என்று இந்தப் புலம்பு புலம்புகிறாய்?

( இரவலனே உன்னிடம் இல்லாதது என்ன ?  )

உன்னுடய நெஞ்சம் எப்போதும் இப்படி இருப்பதற்குக் காரணம்தான் என்ன? ( இதயம் என்ன? )

உன்னைச் சுற்றி எவ்வளவு இன்பம் நிறைந்திருக்கிறது..

உன்னைச் சுற்றிப் பரவியிருக்கும் அந்த ஆனந்தத்தை என்றாவது கண்டறிந்திருக்கிறாயா? அது சரி உன்னைச் சுற்றி என்ன இருக்கிறது என்றாவது உனக்குத் தெரியுமா ? ( பரவுந வெது? )

எத்தனை கோடி இன்பம் வைத்தேன் இந்த உலகில் ...! எதையும் அனுபவிக்காமல் உன் வாழ்க்கை இப்படிச் சுவையற்றுப் போயிற்று என நீ சொல்லித்திரிய என்ன காரணம்? (சுவையற்றது என்ன?)

நீ என்னை நோக்கி ஏன் புலம்பிக் கொண்டிருக்கிறாய்?

உனக்கு வேண்டியது என்னவென்றாவது சொல்லித் தொலை?  ( சொல் பான்மை என்ன?  தர உரை செய்! )

கடவுளைப் பார்த்த கணத்தில் இராமச்சந்திர கவிராயருக்கு ஒன்றும் புரியவில்லை . அதிலும் பதில் சொல்ல விடாமல் இத்தனை கேள்விகளைக் கேட்டால் அவர் என்ன செய்வார் பாவம்!

“என்னால் ஒன்றும் கூற முடியாமல் செயலற்றுப் போய் நின்றேன் ( அதற்கு ஒன்றும் சான்றிலன் நான் )

என் வாயிலிருந்து வந்த வார்த்தை “ திருவேங்கடநாதா “ என்பது.“

என்கிறார். ஆனாலும் திருவேங்கடநாதன் என்ன சாதாரணமானவனா?

அவன் தமிழறிந்த கடவுளாயிற்றே!

அவன் கேட்ட கேள்விகள் எல்லாவற்றிற்கும் ஒரே வார்த்தையில் நான் சொன்ன பதிலைக் கேட்டு இன்னும் இங்கிருப்பது ஆபத்து எனப் புரிந்து கொண்டு பொன்னும் பொருளும் என் குறை தீரக் கொடுத்துப் புறப்பட்டு விட்டான் என்கிறார்!

முதலில் பாடலைப் பார்த்து விடுவோம்!

இரவல னேயுனக் கில்லாத தென்ன?

                 இதயம் என்ன?

பரவுந வெது? சுவை யற்ற தென்ன? சொல்

          பான்மை என்ன?

தரவுரை செய்தி டென்றான்  அதற்கு ஒன்றும்

                   சான்றிலன் யான்

வர ‘திரு வேங்கடநாதா’ என்றேன் பொன்

                  வழங்கினானே!

சரி இறைவன் அறிந்த தமிழை நாமும் சற்று அறிவோம்.

இறைவன் கவிராயரிடம் முதலில் கேட்ட கேள்வி,

இல்லை என்று கேட்டு வந்திருப்பவனே உன்னிடம் இல்லாதது என்ன?

கவிராயர் ; என்னிடம் இல்லாதது திரு . ( செல்வம் )

இறைவன் ; உன்னுடய நெஞ்சம் எப்போதும் இப்படி இருப்பதற்குக் காரணம்தான் என்ன? ( இதயம் என்ன? )

கவிராயர் ; அதுதான் எப்போதும் ஏழ்மையால் வெந்து கொண்டு இருக்கிறதே!

வேம் – ( வேகும் )

இறைவன் ;  உன்னைச் சுற்றி இருப்பது என்னவென்றாவது உனக்குத் தெரியுமா?

            ( பரவுநவெது)

 கவிராயர் ;  என்னைச் சுற்றி என்ன இருக்கிறது? கடம்தான் ( கடன் )

 இறைவன் ; உன் வாழ்க்கை இப்படி உப்புசப்பில்லாமல் போக என்ன காரணம் ? ( சுவையற்றது என்ன )

கவிராயர் ; அதை எல்லாம் அறிய சாப்பாடு வேண்டும் அய்யனே!

கல்லையும் மண்ணையும் தின்னுமாறு படைத்திருந்தால் அதையாவது தின்று தொலைத்திருப்பேன்! இந்த பாழாய்ப் போன நாக்கும் அதற்குத் தெரியும் சுவையும் தான் என் வாழ்க்கை சுவையற்றுப் போகக் காரணம்!  ஆகச் சுவையற்றிடக் காரணம்  நா (நாக்கு)

இறைவன் ;  உனக்கு என்ன வேண்டும்?

கவிராயர் ; எனக்கு என்ன வேண்டும் என்பது எல்லாம் வல்ல பரம்பொருளான உனக்குத் தெரியாதா? எனக்கு வேண்டுவதை நீயே தா ! ( அளி )

இப்போது கேள்விக்கான பதிலாக கொடுக்கப்பட்டவற்றைச் சேர்த்துப் பாருங்கள். 
(திரு + வேம் + கடம் + நா + தா =  திருவேங்கடநாதா  )

இறைவனின் அனைத்துக் கேள்விகளுக்கும் தமிழால் ஒரு சொல்லில் பதில் சொல்ல முடிந்திருக்கிறது.

இது கற்பனைதான் என்றாலும் அதுவும் இனிக்கின்றதல்லவா?

புலவர்களைச் “சொல்லேர் உழவர்கள்“ என்று தமிழ் சொல்வதில் நிறைய உண்மை இருக்கிறது.

தொடர்வோம்!

 துன்பக் கேணி என்னும் பதிவின் தொடர்ச்சி