கொலை தூண்டும் கற்கள்!

ஒருவரைக் கொல்லவோ அல்லது தன்னுயிரைப் போக்கிக்கொள்ளவோ சாதாரண நிலையில் மனிதன் விரும்புவதில்லை. ஆனால் சில சூழ்நிலைகளில் இச்செயல்களை மனிதன் மேற்கொள்ள நேர்கிறது.

அந்தச் சூழலே அவனது கொலை அல்லது தற்கொலையைப் போற்றும்படியோ தூற்றும்படியோ செய்துவிடுகிறது.

போர்க்களத்தில் பிறரைக் கொலை செய்வதோ, அல்லது பலரை அழிக்கத் தன்னுயிரை மாய்த்துக்கொள்ளவதோ என்றும் போற்றுதற்குரியதாகவே கருதப்படுகிறது.

அக்காலத்தில், இவ்வாறு வீரமரணம் அடையும் வீரர்களுக்கு, அவர்களது பெயரையும் புகழையும் பதித்து நடுகற்கள் அமைக்கப்பட்டிருந்தன.

இந்த நடுகற்கள், இறந்தவனை நினைவு கூர, அவனுக்கு வழிபாடு செய்ய மட்டுமாய் எழுப்பப்பட்டவை அல்ல.

அவை, அன்று காண்போரை உளவியல் அடிப்படையில் போர்க்களத்தில் உயிர் எடுக்கவும் கொடுக்கவும் தூண்டும் வகையில் அமைக்கப்பட்டிருந்தவை. இன்னொருபுறம் அவற்றைக் காணும் எதிரிகளை, உயிர் பொருட்படுத்தா வீரம் கொண்டவர்கள் இம்மக்கள் என அச்சுறுத்தக் கூடியவை.

இதனைக்காட்டும் போர்க்களக்காட்சியின்  நுட்பமான பதிவு நம்மிடம் உள்ளது.

போர் நடைபெற்றுக் கொண்டிருக்கிறது.

தம்மின வீரர்கள் இறக்க இறக்க, அந்நாட்டில் உள்ள ஏனைய இளைஞர்கள் போர்க்களம் நோக்கிப் புறப்பட்டுக் கொண்டிருக்கிறார்கள்.

செல்லும் வழியெங்கிலும் போரில் இறந்த வீரர்களின் நடுகற்கள்.

களம்நோக்கி, வேகமாகச் செல்லும் இளைஞனின் கண்ணில் ஒரு காட்சி தெரிகிறது.

போர்க்களத்தில் இருந்து  தள்ளாடியபடி வீரன்  ஒருவன் திரும்பி வருகிறான்.

அவன் உடலெங்கும் போரில் பட்ட காயங்கள்.

இரத்தம் குளித்த உடல்.

அவன் உடல் கீழே விழாமல் இருக்க ஈட்டியை ஊன்றுகோலாகப் பிடித்திருக்கிறான்.

அந்த ஈட்டியோ பகைவர் பலரது உடலைக் குத்திக் கிழித்ததால் கூர் மழுங்கிக் கிடக்கிறது.

மெல்ல வந்தவன் அங்கிருக்கும் ஒரு நடுகல்லைப் பார்க்கிறான்.

அது போர்க்களத்தில் வீரமரணம் எய்திய ஒரு வளரிளம் சிறுவனின் நடுகல்.

நடுகல்லில் அவன் பெயர் இருக்கிறது.

எதிரிகளின் யானைப்படையின் முன்,  பயந்தோடாமல், அதனை எதிர்த்துத் தன்னந்தனியே போரிட்டுப் போர்க்களத்தில் இறந்த அச்சிறுவனின் ஆற்றல் அதில் பொறிக்கப்பட்டிருக்கிறது.

காயம்பட்ட வீரன், அந்நடுகல்லின் முன் முழங்காலிட்டு அமர்கிறான்.

ஈட்டியை ஒருபுறம் சார்த்தி வைக்கிறான்.

அரசுகள் தம்முள் பகைத்து நடத்தும் இப்போரில் யானையைப் படையைக் கண்டு சற்றும் அஞ்சாது தனியொருவனாய் அதைத் தடுக்கும் முயற்சியில் ஈடுபட்ட அந்தச் சிறுவனின் வீரம் அவன் கண்முன் தோன்றுகிறது.

பகைவர்களே கண்டு வியக்கும் அளவிற்கு வீரம் காட்டி, மரணம் எய்தி இச்சிறுவன் பெற்ற பேற்றினைத் தன்னால் பெறமுடியவில்லையே என்கிற ஆற்றாமை அவனுள் ஓடுகிறது.

போரில் உயிர்துறக்காமல் காயங்களோடு திரும்பிய தன்னுடலைக் கண்டு நாணுகிறான்.

மெல்ல அவன்கை, தனது உடைவாளுக்குச் செல்கிறது. போரில் தன்னுடலில் ஏற்பட்ட காயத்தில் தன் வாளைச் செலுத்தித் தன் உடலைக் கிழித்து அந்நடுகல்லின் முன் வீழ்ந்து மடிகிறான்.

அச்சிறுவன் சென்ற இடத்திற்குத் தானும் செல்கிறோம் என்னும் மகிழ்ச்சி அவனுடைய முகத்தில் தெரிகிறது.

ஒருவன் கொல்லப்பட்டதற்காக வைக்கப்பட்ட கல், ஒருவனைத் தன்னுயிர் துறக்கச் செய்தது.

இதனைக் கண்ணுற்றபடி சாரைசாரையாய்ப் போர்க்களத்திற்குச் செல்லும் வீரர்களிடம்,

“மன்னா உலகத்து மன்னுதல் குறித்தோர்

தம்புகழ் நிறீஇத் தாம்மாய்ந் தனரே ” ( புறம்-165 )

( நிலையில்லாத உலகத்தில் இறவாது நிலைபெற வேண்டுமானால் தன் புகழ் நிலைபெறும் பொருட்டுத் தம் உயிர் கொடுக்கச் சற்றும் அஞ்சார். )

என்னும் செய்தியை அந்நடுகல் சொல்லி அனுப்பியபடி இருக்கிறது.

தொல்காப்பியப் பொருளதிகாரத்தில்,காஞ்சித்திணையில் துறைகளுள் ஒன்றான, 'புண்கிழித்து முடியும் மறம்' என்ற துறைக்கு மேற்கோளாக நச்சினார்க்கினியார் காட்டும் பாடல் இந்தக் காட்சியைச் சித்தரிக்கிறது.

"பொருது வடுப்பட்ட யாக்கை நாணிக்

கொன்று முகம்தேய்ந்த எஃகந் தாங்கிச்

சென்று களம்புக்க தானை தன்னொடு

முன்மலைந்து மடிந்த ஓடா விடலை

நடுகல் நெடுநிலை நோக்கி யாங்குத்தன்

புண்வாய் கிழித்தனன் புகழோன் அந்நிலைச்

சென்றுழிச் செல்க மாதோ வெண்குடை

அரசுமலைந்து தாங்கிய களிறுபடி பறந்தலை

முரண்கெழு தெவ்வர் காண

இவன்போ லிந்நிலை பெறுகயா னெனவே."

( தொல். பொருள். 79. நச். மேற்கோள் )

                          

( ‘நடுகற்கள் வெறும் நினைவுச் சின்னங்கள் மட்டும் அல்ல!’ என்பது குறித்த நண்பருடனான விவாதத்தின் எழுத்துப்பதிவு. )

தொடர்வோம்..

படஉதவி. - நன்றி https://encrypted-tbn1.gstatic.com/images