சமணம் – 7. தெய்வமாவது எப்படி?

மிக நீண்ட இடைவெளிக்குப் பின் சமணம் பற்றிய இத்தொடர் இடுகை அதன் நிறைவுப் பகுதிக்கு வருகிறது.

இத்தொடரின் சென்ற பகுதி கடவுளை மறுக்கும் பிரிவினரான சமணர் யாரை வழிபடுகின்றனர் என்ற கேள்வியுடன் முடிவடைந்திருந்தது. அதற்குச் சமணம் கூறும் பதில்  “மனிதன் என்பவனே தெய்வமாகலாம்” என்பதுதான். 

அதற்கு அவன் குறிப்பிட்ட இனத்தில், குறிப்பிட்ட சாதியில், குறிப்பிட்ட மதத்தில் பிறந்திருக்க வேண்டிய அவசியம் இல்லை. யாராலும் தெய்வமாக முடியும்.

உயிர் தோன்றுவதுடன் அதற்குரிய செயல்களும் (வினையும்) தோன்றுகின்றன. இந்தச் செயல்களை ஆன்மீக மொழியில் கன்மம் என்கின்றனர்.

சமணம், உயிர் தோன்றியதில் இருந்து அதன்மீது இந்தக் கன்மம் ஓயாது   செயல்பட்டுக்கொண்டிருக்கிறது என்பதில் நம்பிக்கை வைக்கிறது.

உலகை, உயிர்களை இறைவன் படைத்தான் என்பதைச் சமணம் ஏற்காததால், உயிர் இறைவனிடம் சேர்தல் என்பதும் சமணத்தில் இல்லை. 

எனவே அவ்வுயிர் இந்தக் கன்மத்தில் இருந்து விடுதலை பெற்றுப் பேறடைகிறது. அளப்பரிய சக்திகளைப் பெறுகிறது அவ்வளவே!

அத்தகைய பேறினை அடைவதற்கு இருவழிகளைச் சமணம் கூறுகிறது. அவை,

1. புதிய வினைகள் ஏற்படாமல் நிறுத்துதல்.

2. ஏற்கனவே தம்வினைகளால் நேர்ந்தவற்றை ஆற்றுதல்.

இவை முறையே சம்வரம், நிர்ச்சரம் எனப்படுகின்றன.

இவ்விருவழிகளை அடைய மூன்று கருவிகள் துணைபுரியும் என அது கூறுகிறது. அவை,

1. நற்காட்சி ( சம்யக் தரிசனம் )

2. நல்லறிவு ( சம்யக் ஞானம் )

3. நல்லொழுக்கம் ( சம்யக் சாரித்திரம் )

என்பன.

பள்ளிகளில் திரிரத்தினங்கள் என நாம் படித்தது இம்மூன்றினைத்தான்.

இம்மூன்றனுள் மிகமுக்கியமானதாக நல்லொழுக்கம் என்பது வலியுறுத்தப்படுகிறது. தமிழில் அதிகமான நீதி நூல்கள் சமணர்களால் எழுதப்பட்டுள்ளது ஏன் என்பது புரிகிறதா?

இம்மூன்றினையும் பின்பற்றும் உயிர் வினைகளில் இருந்து நீங்கும்.

அசீவத்தொடர்புகளில் இருந்து விடுபட்டு வீடுபேறடையும்.

அவ்வுயிர்,

1. அளவற்ற அறிவு

2. அளவற்ற இன்பம்

3. அளவற்ற காட்சி

4. அளவற்ற வலிமை

5. உறவின்மை

6. பெயரின்மை

7. வாழ்நாளின்மை

8. அழிவின்மை

ஆகிய எண்குணங்களை அடையும்.

மனித நிலையில் இருந்து, இத்தன்மைக்கு உயர்ந்த உயிரைத்தான் சமணர்கள் தெய்வமாக்கி வழிபடுகிறார்கள்.

“கோளில் பொறியின் குணமிலவே எண்குணத்தான்

தாளை வணங்காத் தலை.”

என வள்ளுவர் கூறும் கடவுள் நினைவிற்கு வருகிறாரா?

சமணம் பற்றி இதுவரை நாம் பார்த்த ஏழு தலைப்புகளிலும் நாம் கண்டது அச்சமயம் பற்றிய மிகச்சுருக்கமான விளக்கமே!

அவற்றைப் பார்க்க விரும்புவோர்க்காக,

1. “உயிரின் எடை” என்ற சமணம் பற்றி முதல் பதிவில், சமணர்கள் உலகத்தை எப்படி இரண்டு கூறுகளாகப் பகுத்துக் காண்கிறார்கள், பிறவிகளுக்கான காரணம் என்ன, உயிருக்கு எடையும் அளவும் உண்டு என்பது பற்றிய சமணக் கொள்கைகளை விளக்கப்பட்டது.

2.  “கல்லுக்கும் மண்ணுக்கும் உயிர் உண்டு“ என்ற சமணம் பற்றிய இரண்டாவது பதிவு, உயிருக்கு அளவு உண்டு; ஒவ்வொரு உயிரும் வெவ்வேறுபட்ட அளவினை உடையது; தான் எடுக்கும் உடலின் அளவிற்கு ஏற்ப உயிரானது பெரிதாகவோ சிறிதாகவோ ஆகக்கூடியது; கல்லிலும் மண்ணிலும் உயிர் இருப்பதாகச் சமணர் எப்படிக் கொள்கின்றனர்; சேதனம், அசேதனம், புற்கலம், ஸகந்தம், மகாஸகந்தம், ஆகிய சொற்களைச் சமணம் கையாளும் பொருண்மை ஆகியவற்றை விளக்குவதாக அமைந்தது.

3.“ இந்தஉலகம் எப்படித் தோன்றியது? எப்படி அழியும்? ”  என்ற சமணம் குறித்த மூன்றாவது பதிவானது, உலகத்தின் தோற்றம் முடிவு பற்றிய சமணரின் நிலைப்பாட்டை விளக்குவதுடன், சமணரின் அணுக்கொள்கை பற்றித் தெளிவு படுத்துகிறது. எந்த ஒருபொருளும் இன்னொரு பொருளாக மாற்றம் பெறுமே ஒழிய ஒருபோதும் அதனை முற்றிலும் அழிக்க முடியாது என்கிற சமணர் கூறுவது விளக்கப்பட்டது.

4.“ கடவுளின்துகள் “ என்ற தலைப்பில் அமைந்த சமணர் பற்றிய நான்காம் பதிவில், அணுபற்றிய சமணர் கொள்கைகள் மேலும் விளக்கப்பட்டன. ஒரு பொருள் அணுவின் சேர்க்கையால் மட்டுமே உருவாகி விடுவதில்லை என்பதும் அதனோடு காலமும் ஆகாயமும் சேர வேண்டும் என்பதும் பொருளின் தோற்றம் குறித்த சமணர் கருத்தென்பது காட்டப்பட்டது.

5. “ தொடக்கம் இல்லை. முடிவு உண்டு. எப்படி? “  என்ற சமணம் பற்றிய ஐந்தாவது பதிவில் அணு, காலம் , ஆகாயம் இவற்றோடு தர்மம் அதர்மம் என்னும் இரு கூறுகளும் ஒன்றன் தோற்றத்திற்கு அவசியம் என்பதும், தர்மம் அதர்மம் என்பது இன்று நாம் வழங்கும் சொற்கள், நீதி, அநீதி என்ற பொருளில் சமணத்தில் வழங்கப்படவில்லை என்பதும் சமணம் கொள்ளும் இச்சொற்களின் மிக நுட்பமான பொருள் குறித்தும் விளக்கப்பட்டது.

6. “சமணம் – 6; குளிரும் சூரியனும் கொதிக்கும் வெண்ணிலாவும்“ என்ற ஆறாவது பதிவில், ஒருபொருள் அதன் இயல்புகளோடு மட்டுமன்றி அதன் எதிர்மறை இயல்புகளாலும் பார்க்கப்படவேண்டும் என்ற சமணரின் அநேகாந்தவாதக் கருத்து விளக்கப்பட்டது.

சமணம் பற்றிய இத்தொடர் இத்துடன் முடிவடைகிறது.

அடுத்து நாம் காணப்போகும் தொல்சமயம் காலத்தால் சமணத்திற்கும் முற்பட்டது.

தமிழ் தந்த பெருங்கொடையென நாம் உலகெங்கும் முழங்கும் வரிகளுக்கு அடித்தளமாவது.

அது,

ஆசீவகம்.

தொடர்வோம்!

பட உதவி - நன்றி https://encrypted-tbn3.gstatic.com/images