சமணம் – 6; குளிரும் சூரியனும் கொதிக்கும் வெண்ணிலாவும்!

சமணம் பற்றிய தொடர்பதிவின் ஐந்தாம் பகுதியை எழுதி ஐந்து மாதத்திற்குப் பிறகு இதன் தொடச்சியை எழுதுவதால் ஒரு பருந்துப்பார்வையில் இதற்கு முன் சமணம் பற்றிய இடுகைகளில் கூறப்பட்ட செய்திகளைத் தொகுத்துப் பார்த்துவிடலாம்.

இத்தொடர்பதிவைத் தொடர்கின்றவர்களுக்கு நினைவு படுத்திக் கொள்ள உதவும் என்பதற்காகவும் புதிதாக வருகின்றவர்கள் இதன் தொடக்கம் முதல் வாசிப்பது புரிதலுக்குத் துணையாகும் என்பதற்காகவும் பழைய பதிவுகளின் சாரத்தைச் சுருங்கச் சொல்கிறேன். இது கூறியது கூறலன்று. அறியாதிருப்பின், மறந்திருப்பின், ஒரு பார்வை பார்த்து வந்துவிடுங்கள். ஐந்துமே சிறுசிறு பதிவுகள்தான். நினைவிருப்பவர்கள், இதைக் கடந்து நேரடியாகக் கீழே தலைப்பிற்குள் நுழைந்துவிடலாம்.

1. “உயிரின் எடை” என்ற சமணம் பற்றி முதல் பதிவில், சமணர்கள் உலகத்தை எப்படி இரண்டு கூறுகளாகப் பகுத்துக் காண்கிறார்கள், பிறவிகளுக்கான காரணம் என்ன, உயிருக்கு எடையும் அளவும் உண்டு என்பது பற்றிய சமணக் கொள்கைகளைப் பார்த்தோம்.

2.  “கல்லுக்கும் மண்ணுக்கும் உயிர் உண்டு“ என்ற சமணம் பற்றிய இரண்டாவது பதிவு, உயிருக்கு அளவு உண்டு; ஒவ்வொரு உயிரும் வெவ்வேறுபட்ட அளவினை உடையது; தான் எடுக்கும் உடலின் அளவிற்கு ஏற்ப உயிரானது பெரிதாகவோ சிறிதாகவோ ஆகக்கூடியது; கல்லிலும் மண்ணிலும் உயிர் இருப்பதாகச் சமணர் எப்படிக் கொள்கின்றனர்; சேதனம், அசேதனம், புற்கலம், ஸகந்தம், மகாஸகந்தம், ஆகிய சொற்களைச் சமணம் கையாளும் பொருண்மை ஆகியவற்றை விளக்குவதாக அமைந்தது.

3.“ இந்தஉலகம் எப்படித் தோன்றியது? எப்படி அழியும்? ”  என்ற சமணம் குறித்த மூன்றாவது பதிவானது, உலகத்தின் தோற்றம் முடிவு பற்றிய சமணரின் நிலைப்பாட்டை விளக்குவதுடன், சமணரின் அணுக்கொள்கை பற்றித் தெளிவு படுத்துகிறது. எந்த ஒருபொருளும் இன்னொரு பொருளாக மாற்றம் பெறுமே ஒழிய ஒருபோதும் அதனை முற்றிலும் அழிக்க முடியாது என்கிற சமணர் கூறுவது விளக்கப்பட்டது.

ஒரு பதிவிற்கான உங்கள் ஒவ்வொருவரின் பின்னூட்டங்களையும் எப்போதுமே விரும்புகிறேன் எனினும்  குறிப்பாக “இந்த உலகம் எப்படித் தோன்றியது? எப்படி அழியும்? ”  என்ற இப்பதிவில் மதிப்பிற்குரிய திரு. நீலன் அவர்களின் பின்னூட்டங்களை மிக முக்கியத்துவம் வாய்ந்ததாகக் கருதுகிறேன்.

4.“ கடவுளின்துகள் “ என்ற தலைப்பில் அமைந்த சமணர் பற்றிய நான்காம் பதிவில், அணுபற்றிய சமணர் கொள்கைகள் மேலும் விளக்கப்பட்டன. ஒரு பொருள் அணுவின் சேர்க்கையால் மட்டுமே உருவாகி விடுவதில்லை என்பதும் அதனோடு காலமும் ஆகாயமும் சேர வேண்டும் என்பதும் பொருளின் தோற்றம் குறித்த சமணர் கருத்தென்பது காட்டப்பட்டது.

5. “ தொடக்கம் இல்லை. முடிவு உண்டு. எப்படி? “  என்ற சமணம் பற்றிய ஐந்தாவது பதிவில் அணு, காலம் , ஆகாயம் இவற்றோடு தர்மம் அதர்மம் என்னும் இரு கூறுகளும் ஒன்றன் தோற்றத்திற்கு அவசியம் என்பதும், தர்மம் அதர்மம் என்பது இன்று நாம் வழங்கும் சொற்கள், நீதி, அநீதி என்ற பொருளில் சமணத்தில் வழங்கப்படவில்லை என்பதும் சமணம் கொள்ளும் இச்சொற்களின் மிக நுட்பமான பொருள் குறித்தும் விளக்கப்பட்டது.

இனி ஆறாவதாக அமையும் இப்பதிவின் தலைப்பிற்கு வருவோம்.

இப்பதிவின் தலைப்பு சமணரின் முக்கியமான தத்துவத்தை அடியொற்றியது.

எந்த ஒரு பொருளை நாம் அதன் பிரதான தன்மையினைக் கொண்டே அறிகிறோம்.

அன்றாட வாழ்வில் நாம் காணும் ஒவ்வொன்றையும் நம்மால் வேறுபடுத்தி அறிய முடிகிறது.

கடைவீதியில் ஒருவரைப் பார்க்கிறோம். நமது நண்பரைப் போலவே தோன்றுகிறார்.

அருகில் சென்று பார்த்ததும் தெரிகிறது..     ‘இது நம் நண்பர் இல்லை. அவர் உயரமாகச் கருப்பாக அல்லவா இருப்பார்?’

இங்கே நம் நண்பரைத் தீர்மானிப்பது, அவர்  உயரமாகச் கருப்பாக இருக்கிறார் என்ற அவரது நாம் அறிந்த இயல்பு மட்டுமன்று;  அவர் குட்டையாகக் சிவப்பாக இல்லை என்பதும்தான்.

தீ சுடும் என்பது அதன் தன்மை என்றால், தீயில் குளிர்ச்சி இல்லை என்பதும் கூட அதன் தன்மைதான்.

பொதுவாக நாம் ஒன்றை அதனிடம் உள்ள தன்மைகளைக் கொண்டு மட்டுமே பார்க்கிறோம். ஆனால் அதனிடம் இல்லாத பல்வேறு தன்மைகளையும் சேர்த்துக் காண்பதே அப்பொருளை முழுமையாகக் காண்பதாகும் என்ற கொள்கையை   உடையவர்கள் சமணர்கள்.

ஒரு பொருளைப்பற்றிய நம் பார்வை முழுமையானதாக இருக்க வேண்டுமானால், அதனைத் தனித்தும் , வெவ்வேறு கோணங்களிலும், பிறவற்றோடு ஒப்பிட்டும் காணவேண்டும்.

சூரியன் தகிக்கிறது என்பதும் நிலவொளி குளிர்கிறது என்பதும் நாம் குறிப்பிடும் அப்பொருட்களின் தன்மைகள் என்றாலும், சூரியன் குளிரவில்லை என்பதும் நிலவொளி தகிக்கவில்லை என்பதையும் இவற்றின் தன்மைகளாகக் கூற முடியும். இன்னும் பல்வேறு வாய்ப்புகளிலும் வாய்ப்பின்மைகளிலும் இவற்றின் தன்மையை ஆராய முடியும். அப்படி அனைத்துத் தன்மைகளையும் ஆராய்ந்து அறிவதே அதன் மெய்ப்பொருள் காண்பதாக அமையும்.

சமணரின் இந்தத் தத்துவவாதம், அநேகாந்த வாதம் எனப்படுகிறது. ஒரு பொருளின் தன்மைக்குப் பல்வேறு முடிவுகளை (அநேக அந்தங்களை) அளிக்கும் வாதமே அநேகாந்த வாதம்.

இத்தத்துவத்தின் வலிமையால் சமணர் அநேகாந்தவாதிகள் என்றும்  அழைக்கப்படுவோராயினர்.

கடவுள் இல்லை என்ற கொள்கையுடைய சமணர்கள் பின் யாரை வழிபடுவார்கள்?

அவர்கள் யார் என்பது பற்றி அடுத்த பதிவில் பார்க்கலாம்.

(சமணம் பற்றிய இத்தொடர் அடுத்த இடுகையோடு நிறைவுறும்.)

பட உதவி - நன்றி https://encrypted-tbn3.gstatic.com/images.