யானை எழுதிய சாசனம்.

யானையின் பிடியில் உடல் முறிந்து.

யானைகள் எப்போதும் பிரமிப்புத் தருபவை. சாந்தமும் மூர்க்கமும் ஒருங்கே கொண்ட இயற்கையின் படைப்பு அவை. பண்டைய போர்க்களங்களில் அதன் ஆவேசம், மனிதனுக்காக மனிதனால் உருவேற்றப்படும் அதன் போர்வெறி, போர்க்களத்தில் வீறுகொண்டெழும் அதன் பேராற்றல், அதனை எதிர்த்துக் களமாடும் மனிதத் தறுகண், இவையெல்லாம் எப்படி இருந்திருக்கும் என்று பலமுறை கற்பனை செய்திருக்கிறேன்.

தஞ்சைப் பெருவுடையார் கோயிலின் ( பெரிய கோயில் )  வலதுபுற வாயிலின் படிக்கட்டின் மருங்கில், போர்க்களத்தில் யானை ஒன்று ஒருவனைத் தனது துதிக்கையால் பிடிக்க, அவனது முதுகெலும்பு முறிந்து இரண்டாய் ஒடிந்து தொங்கும் சிற்பம் நினைவிருக்கிறது.

ஓரிரு வருடங்களுக்கு முன் தொலைக்காட்சியில் செய்திக்கிடையே, பாகனைக் கொன்று, உடலை ஒடித்துத் துதிக்கையில் தூக்கியோடும் யானை ஒன்றைக் கண்ட போது, அந்தச் சிற்பம் உயிர் பெற்றது போலத் தோன்றியது. அதுபோன்ற காட்சியை நேரில் பார்க்காமல் ஒரு சிற்பி அத்தனைத் தத்ரூபமாக அந்தச் சிற்பத்தை வடிவமைத்திருக்க முடியாது.

தமிழர் வகுத்த போருக்குரிய திணைகளில் தும்பைத் திணை என்று ஒரு திணை இருக்கிறது. அது வேறொன்றுமில்லை; நேருக்கு நேர் நின்று இருபடைகளும்  போர் செய்வது.

அதில் நான்குவகைப் படைகளும் பயன்படுத்தப்பட்டிருக்கின்றன.

இந்தத் தும்பைத் திணைக்குரிய உட்பிரிவுகளுள் ( துறை ) யானை மறம் என்பதும் ஒன்று. தங்கள் படையில் உள்ள யானைகளின் வீரத்தைக் குறிப்பிடுவது அந்தப்பிரிவு.

இத்துறையில், பாண்டியனின்  யானைப் படையின் வீரன் ஒருவன், தன் பகைவர்களிடம் தங்கள் யானைகளின் வீரத்தைக் கூறுவதாக அமைந்த முத்தொள்ளாயிரப்பாடல் ஒன்றில் பகைப்புலத்தை அழித்து யானை எழுதும் சாசனம் ஒன்று குறிப்பிடப்பட்டிருக்கிறது.

மருப்பூசி யாக மறங்கனல்வேல் மன்னர்

உருத்தகு மார்போலை யாக – ‘திருத்தக்க

வையகம் எல்லாம் எமது’ என்(று)’ எழுதுமே

மொய்யிலைவேல் மாறன் களிறு

( மருப்பு – தந்தம், ஊசி – எழுதுகோல், மறங்கனல்வேல் – வீரம் கழலும் வேல், உருத் தகு மார்பு – அச்சமூட்டக்கூடிய மார்பு )

“ வலிமைமிக்க எங்கள் பாண்டினின் யானைகள் தம் தந்தங்களை எழுதுகோலாகவும், வீரத்துடன் போர்புரியும் பகை அரசர்களின் மார்பை ஓலையாகவும் கொண்டு, ‘ மேன்மை மிக்க இந்த உலகனைத்தும் எங்களுடையதே ’ என்று எழுதும் “

தந்தங்கள் எழுதுகோலாகவும், மார்பு எழுத்தோலையாகவும், எழுதுதல் கொன்றழித்தலாகவும்  உருவகிக்கப்படும்போது இந்த வெண்பா கவிதையின் தரத்தை அடைந்துவிடுகிறது.

தன் கட்டுக்குள் யானையை வைத்திருக்கும் பாகனைப்போல வெண்பாவினுள் கவித்துவத்தைக் கட்டி வீர நடையிடும் இந்தக் கவிதையைப் படித்த நாட்களில் உள்ளுக்குள் ஆராதிக்கத் தோன்றியது.

ஏனெனில் எனக்குத் தெரிந்து மிகப்பல வெண்பாக்களிலும், மரபுப் பாடல்களிலும் யானையால் இடைமுறிக்கப்பட்டுக் கவிதை கதறிக்கொண்டிருக்கும்.

பட உதவி - நன்றி. https://encrypted-tbn1.gstatic.com/images