சமணம் (4) – கடவுளின் துகள்.

உயிர்கள் எப்படி உருவாயின? உலகத்தைப் படைத்தவர் யார்.. என்றெல்லாம் கேட்கப்படும் கேள்விகளுக்குக் கடவுள் என்று ஒருவன் இருக்கிறான். அவன் நம்மையும் இந்த உலகத்தையும் படைத்தான் என்று சொல்வது  எவ்வளவு எளிதானது...!

இந்த உலகம் எப்படித் தோன்றியது?

கடவுள் படைத்தார்.

உயிர்கள் எப்படித் தோன்றின?

கடவுள் படைத்தார்.

நான் பாதிரியார்களால் நடத்தப்படும் பள்ளி ஒன்றில் படித்தவன். அங்கிருந்த பாதிரியார் ஒருவரிடம் எனது ஒன்பதாம் வகுப்பில் இந்தக் கேள்வியைக் கேட்டேன்.

கடவுளைப் படைத்தவர் யார்?

‘இப்படி எல்லாம் உன்னைக் கேட்கும்படித் தூண்டுவது பிசாசு’ என்று கூறிய அவர் தன் கையில் இருந்த பேனாவை எனக்குக் காட்டி, “இந்தப் பேனா,  இதன் உலோக முனை அதன் அடிக்கட்டை, மை, இதெல்லாம் தானாக வந்து சேர்ந்து பேனாவாக உருவாயிற்று என்றால் நீ நம்புவாயா?” எனக்கேட்டார். இந்தக் கேள்விக்கு முதலில் பதில்சொல்லட்டும். அடுத்து பிசாசைப் படைத்தவர் யார் எனக்கேட்போம் என்று எண்ணிக் கொண்டே,

“ அதெப்படி? நான் நம்பமாட்டேன் ” என்றேன்.

அப்படி இந்தச் சாதாரண பேனாவையே உருவாக்க ஒருவர் வேண்டியிருக்கும் போது இப்படி அதிபுத்திசாலித்தனமாக கேட்பதாக நினைத்துக் கேட்கிறாயே உன்னைப் படைத்த ஒருவன் இருக்கவேண்டாமா” என்றார்.

“என்னைப் படைத்தவர் எங்க அப்பா! பேனாவையே உருவாக்கும் அளவிற்குப் புத்திசாலிகளைப் படைத்த கடவுளைப் படைத்தவர் யார் ?” என்றேன்.

மறுநாள், என் தந்தையார் பள்ளிக்கு வரவழைக்கப்பட்டு, “உங்க பையனோட சேர்க்கை சரியில்லை. கவனமாக இருங்கள்!” என்று எச்சரிக்கை செய்து அனுப்பப்பட்டார்.

அப்பாவுக்கு “அவன் யாரோடயாவது சேர்றானா?” என்பதுதான் முதலில் ஆச்சரியமாகப்போய் இருக்க வேண்டும். “என்னடா தேவையில்லாத கேள்வியெல்லாம் சாமியார்கிட்ட கேட்டுகிட்டு....” என்று சொல்லிச் சுருக்கமாக முடித்துக் கொண்டார்.

சொல்லப்போனால் இந்தக் கேள்வி அதிபுத்திசாலித்தனமான கேள்வியொன்றும் இல்லை.

உலகத் தோற்றம், உயிரின் தோற்றம், கடவுளின் தோற்றம் இவை குறித்தெல்லாம் கேட்பது என்பது சிந்திக்கத் தெரிந்த எந்த மனிதனும் தனக்குள்ளாகவேனும் ஒருமுறையாவது மெல்ல கேட்டிருக்க வேண்டிய அடிப்படைக் கேள்விதான்.

இதற்கான தீர்வுகளை அவரவர்கள் அவரவர்க்குரிய விதத்தில் கண்டிருக்கலாம்.

கடவுள் இல்லை என்பவன், அதுவும் அந்தக் காலத்தில் இந்த மாதிரியான கேள்விகளுக்குப் பதில் சொல்வது சாதாரண காரியமல்ல.

அவன்,  பகுத்தறிவின் பாதைகளை அகலத் திறந்து இவை அனைத்தையும் கேள்விக்குள்ளாக்க வேண்டும்.

இப்படிக் கேட்கப்படும் ஒவ்வொரு கேள்விக்கும் பதிலுக்கான தேடலைத் தொடங்கவேண்டும்.

இருண்மையில் ஒளிபாய்ச்ச வேண்டும்.

புதிர்களின் சிக்கலை அவிழ்க்கவேண்டும்.

முக்கியமான தர்க நியாயங்களால் அவர்கள் காட்டுகின்ற தீர்வு மறுக்கப்படாததாக தன் தரப்பை நிலைநிறுத்த  வேண்டும்.

கடவுளை ஏற்காத இச்சமயங்களின் உலகத் தோற்ற ஒடுக்கம் பற்றிய ஆராய்ச்சி நான் அறிய நேர்ந்த காலத்தில் எனக்கு மிக வியப்பூட்டியது. அதுவரை நான் அறிந்திருந்த உலகம் கடவுளின் உள்ளங்கையிலிருந்து உருவாக்கப்பட்டதாய் இருந்தது.

இவற்றிற்குப் பின் எழுந்த செல்வாக்குற்ற, வைதிக சமயங்கள் கூட இவற்றின் பல கருத்துகளை மறுக்க முடியாமல் ஏற்றுக்கொள்ளவும், சற்று மாறுதல் செய்து தம் கொள்கைகளுக்கு முலாம் பூசவும் இவர்களின் ஆராய்ச்சி பயன்பட்டிருக்கிறது என்பது இனிய நகைமுரண்.

பொதுவாகக் கடவுளை நம்புபவர்களால் கடவுள் மறுப்பாளர்களைக் குறித்து முன்வைக்கப்படும் ஒரு கருத்து உண்டு.

‘கடவுளை நம்பாவிட்டால்  அவன் அயோக்கியனாக, எதற்கும் பயப்படாமல் எதைப் பற்றியும் கவலைப்படாதவனாக, மனித குலத்திற்கே அழிவு சக்தியாக மாறிவிடுவானே!’ என்பதே அது.

வரலாற்றைப் பார்க்கப்போனால், கடவுளைக் கற்பித்த சமயங்கள் தம் கடவுளை இவ்வுலகில் நிலைநிறுத்தப் பலிவாங்கிய உயிர்களின் எண்ணிக்கையே மிக அதிகம்.

எனவே இறைமறுப்பு என்னும் கொள்கையுடைமை என்பது உலகை அநீதிக்கும் பாவ வழிக்கும் படுகொலைகளுக்கும் இட்டுச் செல்லும் என்னும் கற்பிதம் அபத்தமானது. கடவுளை மறுத்தாலும் மற்ற சமயங்களைப் போன்றே உயிர்களிடத்து அன்பையும், அறத்தையும் வலியுறுத்தியே இவையும் அமைகின்றன..

சமணம் பற்றிய சென்ற பதிவில் ஒருபொருளின் அடிப்படைத்துகள் அணு என்னும்  அவர்தம் கொள்கை பற்றிப் பார்த்திருந்தோம்.

அணுக்கள் குறித்த சமணர்களின் மேலும் சில கருத்துக்களாவன,

அணு என்பது பகுதிகளாகப் பிரிக்கப்பட முடியாது.

அதற்கு மேலென்றோ கீழென்றொ நடுவென்றோ எந்தப் பரிமாணமும் இல்லை.

ஆகவே அதற்கு வடிவமும் இல்லை.

எனவே அது சாதாரணக் கண்களின் காட்சிக்குப் புலனாவதில்லை. ( பிறகெப்படி சமணர் அதைப் பார்த்தனராம்..? அதைப் பார்க்கும் கண்களும் இருந்தன. அவை பரிபூரண ஞானம் எய்தியவரின் கண்கள். அவர்கள் உரைத்தனவே இதுபோன்ற கொள்கைகளும்  என்பர் சமணர்.)

வடிவம் இல்லாத அந்த ஒன்றுதான் எல்லா வடிவங்களும் தோன்றக் காரணமாக அமைகிறது.

எது மேலும் பிரிவு படாததோ அது அழிவில்லாதது.

எனவே அணுவிற்கு அழிவில்லை.

எதை அழிக்க முடியாதோ அது என்றும் இருப்பதாகும்.

எனவே அணு என்றும் இருக்கிறது.

அழிக்க முடியாத ஒன்றை யாரும் உருவாக்கவும் முடியாது.

எனவே அணு உருவாகக் கடவுளின் துணை வேண்டியதில்லை.

உலகத்தின் தோற்றத்திற்குக் காரணமாகத் தெய்வ நம்பிக்கை உள்ளவர்கள் கடவுள்தான் உலகைப் படைத்தார் என, சமணர் அது அணு என்னும் துகளினால் உருவாகிறது என்கின்றர்.

உலகை அதில் உள்ள எந்தப்  பொருளையும்  பகுத்துப் பகுத்து நாம் உள்ளே செல்லுவோமானால் இறுதியாக மேலும் பகுக்க முடியாமல் எஞ்சுவதுதான் இந்த அணு.

இறுதியாக மிஞ்சும் அந்த அணுவில் மற்ற அணுக்கள் சேர்வதன் மூலமாகவே ஒரு பொருளின் தோற்றம் நிகழ்கிறது.

காணப்படுவன மட்டும் அல்ல.

நம் எண்ணம், பேச்சு, போன்றவையும் அணுக்களால் ஆனவையே என்கின்றனர் சமணர்.

இவ்வணுக்களுக்குத் தமக்கெனத் தனித்தன்மையோ  குணமோ ஒன்றுமில்லை.

அது சேரும் விகிதங்களைப் பொறுத்தே அதன் தன்மையும் குணமும் அமைகின்றது.

சரி.. இப்படி ஒரு சடப்பொருளை ( அசீவனை ) ஒரு அணு மற்ற அணுக்களைத் தன்னோடு சேர்த்துக் கொள்வதன் மூலம் மட்டுமே உருவாக்கிவிட முடியுமா என்றால் அப்படி அணுவால்  மட்டும் தனித்து ஒரு பொருளை உருவாக்கிட முடியாது என்கிறது சமணம்.

அப்படி ஒரு பொருள் உருவாகிட அணுவுடன், ஆகாயமும் காலமும் சேர வேண்டும்.

ஆகாயமும் காலமும் நாம் இதுவரை பார்த்த அணுக்களால் உருவாக்கப்பட்டவை அல்ல.

அதே நேரம் இவையும் அணுக்களைப் போலவே என்றும் இருப்பதும், அழிக்கமுடியாததும் ஆக இருப்பவை.

இவை அழிக்கமுடியாத பொருளாக இருப்பதால் அணுவைப் போன்றே இவற்றை ஒருவர் தோற்றுவிக்கவும் அவசியம் இல்லாமற் போகிறது.

சரி! நாம் இதுவரை பார்த்ததில் இருந்து இந்த உலகில் காணப்படும் பொருள்களின் தோற்றத்திற்கு,

அணுக்களும்,

ஆகாயமும்,

காலமும்  

என இம்மூன்று மட்டும் இருந்தால் போதுமா என்று கேட்டால், இல்லை போதாது என்கின்றனர் சமணர்.

வேறென்னவெல்லாம்  வேண்டுமாம்..?

தொடர்வோம்.

பட உதவி - https://encrypted-tbn3.gstatic.com/images