எங்கள் நீதி இப்படித்தான் சொல்கிறது கனம் நீதிபதி அவர்களே!

சட்டங்கள், வளைக்கும் வலிமை உள்ளவன் வளைக்கவும், நீதிமன்றங்கள் பணபலத்தின், அதிகாரத்தின், குவிமையத்தில் மண்டியிடவும் செய்கின்ற இந்தப் புன்மைச் சூழலில், எது அறம், எது வழக்கு, எது தண்டனை எனப் பழந்தமிழில் ஏதேனும் இருக்கிறதா என அறியும் ஆர்வம் இயல்பானதுதான்.

அப்படி ஒரு உரை நூலில் இருந்து எடுக்கப்பட்டதன் சாரம் தான் இப்பதிவு.

முதலில் அந்த உரைநூல் என்ன சொல்கிறது என்று பார்த்துவிடுவோம்.

எது அறம்?

சட்ட நூல்களில் செய் என்பதைச் செய்வதும் செய்யாதே என்பதைச் செய்யாமல் இருப்பதும் தான் அறம்.

அதில் ஏதாவது வகைகள் இருக்கின்றனவா?

இருக்கின்றன.

அறம் மூன்று வகை.

1.   ஒழுக்கம்

2.   வழக்கு

3.   தண்டம்

 ஒவ்வொருவரும் அவரவருடைய கடமைகளில் இருந்து தவறாமல்  செய்து வருவது ஒழுக்கம்.

வழக்கு என்பது, பொதுவாக ஒருபொருளை என்னுடையது என்று ஒருவனும், இல்லை இல்லை அது  என்னுடையதுதான் என்று இன்னொருவனும் தம்முள் மாறுபடத் தோன்றுவது.

அது, பதினெட்டு வகையாக அமையும்.

1)   கடன் வாங்குதல்.

2)   அடைக்கலமாகப் பொருளை வைத்திருத்தல்.

3)   கூடிப் பொருள் சேர்த்தல்.

4)   கொடுத்ததைத் திரும்பக்  கொடுக்காமல் இருத்தல்.

5)   வேலை செய்வதற்கு ஒத்துக் கொண்டு பின் செய்யாமல் விடுதல்.

6)   செய்த வேலைக்குக் கூலி கொடாமை.

7)   தனக்குச் சொந்தமில்லாத பொருளை விற்றல்.

8)   விற்ற பொருளை வாங்கியவனிடம் கொடாமை

9) விலைபேசி வாங்குவதாகக் கூறிய பொருளை விலை கொடுத்து வாங்காமல் இருத்தல்.

10)  விதியை மீறிப் பொதுவான கட்டுப்பாட்டைக் கடத்தல்.

11)  நிலத்தைப் பற்றிய வழக்கு.

12)  ஆணுக்கும் பெண்ணுக்கும் கூறப்பட்டுள்ள நெறிகளை மீறுதல்.

13)  பங்காளிகளுக்கு உரிய பாகமாகிய தாய பாகம்.

14) கொடிய செயல்கள்.

15) நாவடக்கம் இல்லாமல் இழி மொழி கூறும் சொற்கொடுமை.

16)  தண்டித்த காலத்துக் கொடுமையாக தண்டித்தல்.

17)  சூதாடல்.

18) ஒழித்துக் கட்டி விடுதல்.

தண்டம் என்பது தண்டனை.

அது மேலே சொன்ன ஒழுக்கத்திலும் வழக்கிலும் தவறு இழைத்தவர்களை அவர்கள் சரியான நெறியில் இருக்கும் பொருட்டுச் செய்த தவறுக்குத் தக்கவாறு தண்டனை அளித்தல்.

இதுவரை நீங்கள் பார்த்தது,  திருக்குறளில் அறத்துப்பால் என்பதில் அறம் என்பதற்குப் பரிமேலழகர் சொன்னதில் நான் தணிக்கை செய்து சற்றுத் திருத்திய நவீன வடிவம்.

தணிக்கை செய்யப்படாத அவர் உரை இதோ,

“அறமாவது மனு முதலிய நூல்களில் விதித்தன செய்தலும், விலக்கியன ஒழிதலுமாம். அஃது ஒழுக்கம், வழக்கு, தண்டம் என மூவகைப்படும்.

அவற்றுள் ஒழுக்கமாவது அந்தணர் முதலிய வருணத்தார் தத்தமக்கு விதிக்கப்பட்ட பிரமசரிய முதலிய நிலைகளினின்று அவ்வவற்றிற்கு ஓதிய அறங்களின் வழுவாது ஒழுகுதல்.

வழக்காவது ஒருபொருளைத் தனித்தனியே எனது எனது என்றிருப்பார் அதுகாரணமாகத் தம்முள் மாறுபட்டு அப்பொருள்மேற் செல்வது. அது கடன்கோடன் முதற் பதினெட்டுப் பதத்ததாம்.

தண்டமாவது அவ்வொழுக்கநெறியினும் வழக்குநெறியினும் வழீஇயினாரை அந்நெறி நிறுத்துதற் பொருட்டு ஒப்பநாடி அதற்குத்தக ஒறுத்தல்.”

 நான் தணிக்கை செய்து சற்றுத் திருத்தியது, மனு சொன்னது என்பதையும்,  வருணத்தாருக்கு விதிக்கப்பட்ட ஒழுக்கங்களின் படி நடக்க வேண்டும் என்பதையும் தான். இந்த வழக்குப் பதினெட்டு என்பதும் கூட மனுதர்ம சாத்திரத்தில் சொல்லப்பட்டதே. இந்தத் தணிக்கையின் மூலம் இங்குப் பரிமேலழகரைக் காப்பாற்ற வேண்டும் என்பது எனது நோக்கமன்று.

அவர் வாழ்ந்த சமூகத்தில் அறம் என்பது மனு முதலியன விதித்தன செய்தலும் விலக்கியன ஒழித்தலும்தான். ஒழுக்கமானது அன்றைய சமூகப்படிநிலைகளில் அந்தணரும் பிற வருணத்தாரும் அவரவர்க்குக் கற்பிக்கப்பட்ட நெறிகளில் நிற்பதுதான். அதைத்தான் அவர் சொல்கிறார். இதற்காக நாம் பரிமேலழகரைப் பழிக்க வேண்டியதில்லை. அவர் அன்றைய சமூகச் சூழலில் இப்படித்தான் உரை எழுத முடியும். நாம் நினைக்க வேண்டியது அவர் ஒரு உரையாசிரியர். புரட்சிக்காரர் அல்லர் என்பதே!

ஆனால் எனக்குள்ள வருத்தம், திருவள்ளுவரை ஆழப் படித்தவர் மனு முதலிய நூல்களில் தேடுவதைவிட, அறம் என்பதற்கு வள்ளுவர் ஏதேனும் வரையறை சொல்லியுள்ளாரா எனப் பார்த்திருக்கலாம்.

வள்ளுவர் சொல்கிறார்,

அறம் என்பது என்ன தெரியுமா..?

பேச்சிலும் நடையுடை பாவனைகளிலும் உன்னைப் பெரிய நீதிமான் என்று வெளியே பேசிக்கொள்வதும் காண்பித்துக் கொள்வதும் அல்ல அறம்.

அறம் என்பது மனதினால் ஒருவன் சுத்தமாக இருத்தல்.

அதுதான் அறம். அவ்வளவுதான் அறம். இதற்கு மேல் வேறொன்றும் இல்லை.

மனத்துக்கண் மாசிலன் ஆதல் அனைத்தறன்

ஆகுல நீர பிற.

என்னும் குறளின் மூன்றே சீர்களில் அறத்திற்கான உலகளாவிய வரையறையைக் கொடுத்து விட்டான் வள்ளுவன்.

 கொஞ்சம் வள்ளுவரையும் பார்த்திருக்கலாமே பரிமேலழகரே!

படம் - நன்றி https://encrypted-tbn1.gstatic.com/images