எழுத்துகளுக்குக் கொம்பிருந்த காலம்;உங்கள் தமிழைத் தெரிந்து கொள்ளுங்கள் -(4)

உங்கள் தமிழைத் தெரிந்து கொள்ளுங்கள் என்னும் இந்தத் தொடரால், எனக்கு உள்ள நன்மை பின்னூட்டங்களின் வழியாகப் பலவற்றைக் கற்றுக் கொள்வதும், அதிலிருந்து அடுத்த பதிவிற்கான செய்திகள் கிடைத்துவிடுவதும் தான் .

எனவே உங்கள் ஒவ்வொருவரின் வருகையைப் போன்றே பின்னூட்டத்தையும் கேள்விகளையும் விரும்புகிறேன்.

இப்பொழுது நம்மிடையே இருக்கின்ற எழுத்தின் வடிவங்கள் காலந்தோறும் சிறு சிறு மாற்றங்களைப் பெற்று இன்று நாம் பயன்படுத்தும் இந்த நிலைமையை அடைந்திருக்கின்றன.

எழுத்தில் திடீரென நிகழ்ந்த ஒரு மாற்றத்தை அறிந்த, திகைத்த, பின் பழகிய தலைமுறை இன்றும் நம்மோடு இருக்கிறது. சென்ற பதிவிற்கான பின்னூட்டங்களில் இது பற்றிக் குறிப்பிட்டவர்களுக்கு நன்றி.

என்ன எழுத்துகள் எப்படி மாறின எனத் தெரியாதவர்களுக்காக இவ்வட்டவணை.

நான் உட்பட மிகப் பலரும் இம்மாற்றம் நிலைபெற்ற காலத்தைச் சேர்ந்தவர்கள். அதனால் ஒரு பழைய தமிழ் நூலை நீங்கள் படிக்க முற்பட்டால் எழுத்தளவிலான சில தடுமாற்றங்களை நீங்கள் எதிர்கொள்ள நேரும்.

சென்ற நூற்றாண்டில் தமிழ் அச்சு ஊடகத்திற்குத் தகுந்த வரிவடிவில் சிற்சில மாற்றங்களைப் பெற்றது. அம்மாற்றங்களைத் தேவை கருதித் துணிச்சலாய்  முன்னெடுத்தவர் தந்தை பெரியார் ஆவார்.

அவர் செய்த வடிவ மாற்றங்களில்  ஐகாரம் சேரும் எழுத்துகளான ணை, லை, ளை, னை ஆகிய எழுத்துகளின் மேல் இருந்த யானையின் துதிக்கையைப் போன்ற கொம்பினை நீக்கியதும் ஒன்று.சரி இந்த யானையின் துதிக்கை கை, ஙை, சை போன்ற எழுத்துகளில் வராமல் இக்குறிப்பிட்ட எழுத்துகளில் மட்டும் ஏன் வருகிறது?

இதற்கு ஊகத்தின் அடிப்படையில் பதில் தேடுவதற்காகத்தான் இந்தப் பதிவு!

இந்தத் துதிக்கை வரும் எல்லா எழுத்துகளையும் கவனித்துப் பார்த்தால் அவை சின்ன சுழியில் தொடங்கி இருப்பது தெரியவரும்.

நான் சொல்வது சரியா?

இப்பொழுது ஐ என்னும் எழுத்து மெய்யுடன் சேரும் போது நாம் பயன்படுத்தும் ன வடிவிலான  அந்தத் துணை எழுத்தை,( லை, ளை, னை..) இது போன்ற சிறிய சுழிப்பு வரும் இடங்களில் துதிக்கையாகப் பயன்படுத்தும் போது துணையெழுத்தையும் முதன்மை எழுத்தையும் தனித்தனியாக எழுதாமல் சேர்த்து எழுதுதல் விரைவின் காரணமாக நேர்ந்திருக்க வேண்டும்.

ன எனும் எழுத்தை அது போன்ற துணை எழுத்துக் குறி சேர்த்து எழுதும் போது அது ண எனும் எழுத்தாகப் பிழையாகப் புரிந்து கொள்ளப்படுவதைத் தவிர்க்க அந்தத் துணை எழுத்தின் சுழியினை சற்று மேலே ஏற்றி எழுதியிருப்பார்கள். பின் அதைப்  பொதுமைப்படுத்தி யானையின் துதிக்கை போன்ற கொம்பினை இந்தச் சுழி வரும் மற்ற இடங்களுக்கும் விரிவுபடுத்தி இருக்க வேண்டும்.

 எழுதும் சுலபத்திற்காகவும் விரைவிற்காகவும் இவ்வெழுத்துகளில் துதிக்கை சேர்க்கப்பட்ட  ணை, லை, ளை, னை போன்ற எழுத்துகள் பொதுமையும் பரவலும் பெற்று ஏற்கப்பட்டு நிலைபெற்றிருக்க வேண்டும்.

இவை வேறெந்த எழுத்தாகவும் கருதப்பட்டுக் குழப்பம் ஏற்படுத்தாமையும் இவை பொதுவாக ஏற்கப்பட்டமைக்குக் காரணம்.

சரி அப்படி என்றால் ஞ மற்றும் வ ஆகிய எழுத்துகளும் சுழிகளைப் பெறுகின்றனவே..! அவை ஏன் இந்தக் கொம்பினைப் பெறவில்லை?.

கொஞ்சம் மண்டையை உடைத்துக் கொண்டிருங்கள்.

தமிழ் எழுத்தின் வளர்ச்சிப் படிநிலை என்பது நம் இலக்கண ஆதாரங்களை நோக்கச் சுவையானது.

பதிவினை நீட்டிவிடக் கூடாது  என்பதால் சென்ற பதிவின் பின்னூட்டத்திற்குத் தொடர்புடைய ஓரிரண்டு தகவல்கள் மட்டும்.

எழுத்தின் மேல் புள்ளி வைப்பதால் தமிழ் எழுத்து மரபின் படி அந்த  எழுத்து ஒலிக்கும் அளவைக் குறைக்க முடியும்.

க – ஒரு அலகு உள்ளது என்றால் ( ஒரு மாத்திரை )

க் – என்பதற்கு அரை  அலகுதான்.( அரை மாத்திரை )

எ என்பது பழங்காலத்தில் ஏ என்பதற்குப் பதிலாகப் பயன்பட்டது.

என் என்று  எழுதினால் அந்தக் காலத்தில் உள்ளவர்கள் இதை ஏன் என்றுதான் படிப்பார்கள்.

அப்பொழுது எனக்கு என்று எழுத வேண்டுமானால்..?

அதை எ்னக்கு் என்றுதான் எழுத வேண்டும்.

எ்னக்கு் என்பதில் எ என்பதன் மேல் புள்ளி சரி. அது இன்று நாம் பயன்படுத்தும் எ.

அது எதுக்கு கு் மேல் புள்ளி என்றால் அந்த கு என்பது உ என்கிற எழுத்து போல ஒலிப்பதில்லை. அதனால் அந்த எழுத்திற்கு ஒரு மாத்திரையை விட அளவு குறைவு. அதைக் காட்டுவதற்காகத்தான் கு என்பதன் மேலும் புள்ளி வைத்திருக்கிறார்கள். ( குற்றியலுகரம் )

அவ்வளவுதான்.

எ = ஏ

எ் = எ

இதைப் போலத்தான்,

ஒ  = ஓ

ஒ் = ஒ

என்பதும்.

இன்னும் சொல்ல வேண்டும் என்றால் அந்தக் காலத்தில் துணைக்கால் என்று சொல்கிறோமே ா என்னும் அடையாளம். இதற்கே புள்ளிதான்.

தா என்றால் பழந்தமிழில் த என்பதற்குப் பக்கத்தில் புள்ளிவைத்து         ( த. ) என்று எழுதுவதுதான்.

உங்கள் சந்தேகம் தீர்ந்ததா?

ஆனால், என் சந்தேகம் தீரவில்லை.

ஓலைச்சுவடிகளிலும், பெரும்பாலான கல்வெட்டுகளிலும் இப்படிப் புள்ளி இட்டு எழுதப் படுவதில்லை.

அப்படி இருக்க இப்படிப் புள்ளி  இட்டு எழுது  என்று  சொன்னால், எங்கே புள்ளி இட்டு  எழுதுவதற்காக இந்த இலக்கணம் சொல்லப்பட்டிருக்கும்….?

இந்த சந்தேகத்தை யாராவது தீர்த்து வைக்க மாட்டீர்களா?

வாருங்கள் நம் தமிழை நாம் தெரிந்து கொள்வோம்!

உங்கள் தமிழைத் தெரிந்து கொள்ளுங்கள் (1), (2), (3), என்னும் முந்தைய பதிவுகளின் தொடர்ச்சி.

• 
  

படங்கள் - நன்றி http://3.bp.blogspot.com

                     https://encrypted-tbn2.gstatic.com