காமத்தின் பத்துப் படிநிலைகள் - இது சங்க காலம்.

அவனுக்கு ‘முருகன்‘ என்பது பெயர் என்னும் பதிவின் தொடர்ச்சி

 மலை நிறையும் குளிர்.

கணப்பாய் மாறிய உடல்.

கவலைகள் அற்று அதுவரை உறங்கிய அவளது உறக்கம் முதல் முறையாகத் தொலைவது அப்பொழுதுதான்.

இன்னொருபுறம்,

அவளது முகத்தை நினைவிற்குக் கொண்டுவர முயல்கிறான் அவன்.

மீண்டும் மீண்டும் நினைத்துப் பார்க்கிறான்.

அவனுக்கு முதலில் தோன்றுவது அவளது அந்தப் பார்வைதான்.

முதற்பார்வையில் அந்தக் கண்கள் அவனோடு புரிந்த போர்.

அவனை வீழத்திய அந்தக் கணம்.

அவன் வீழ்ந்த அக்கணத்தில் அவள் உதட்டில் எழுந்த செருக்குடைய சிறு புன்னகை.

அதன்முன் எல்லாம் இழந்து  தோற்ற தன்னை அவள் ஏற்க வேண்டி இரந்து நிற்கும் அவனது நிலை.

மெல்லக் கவனிக்கிறான்.

இப்போது அவளது கண்களில் ஒரு சினேக பாவம் தெரிகிறது.

ஓஒ..! அந்தக் கண்கள் போர் செய்வன அல்ல.

அவை அருள் மழை பொழிந்து தன்னை ஆதரிப்பவை. தன் மிச்ச வாழ்வின் புதுநீர்ப் பெருக்கு .

அவள் மெல்லச் சிரிக்கிறாள். அவளது கூரிய பற்கள் தோன்றி மறைகின்றன.

இதுவா தன்னைச் சாய்த்துவிட்டோம் என்ற கர்வத்தில் எழுந்தக்  கேலிக்குறுநகை…..? 

இலலை இல்லை.

சாய்ந்த அவன் என்றும் வாழத் தேவையான அமிழ்தம் ஊறுகின்ற சிவந்த இதழ்கள் அல்லவா அங்கிருப்பன..?

அவளது நினைவு இன்னும் கூர்மையடைகிறது.

அவன் அறையெங்கும் பரவுகிறது அவளது வாசனை…..!

அது எங்கிருந்து வருகிறது?

ஆற்றின் நீர் பாய்ந்து போன தடத்தில் வெண்மணல் கருப்பாய் மாறித் தெரிவது போன்ற அவளது  கூந்தல்.

அவன் அறையில் பரவுகின்ற அந்த மணம் சந்தனத்தாலும் அகிலாலும் புகையூட்டப்பட்ட கருமணற் பரப்புப் போன்ற அவளது கூந்தலில் இருந்துதான் வருகிறது.

அவன் மனம் அவனோடு பேசுகிறது.

“கவலைப்படாதே! இன்மைகளில் இருந்து நான் அவளை உனக்கு உருவாக்கித் தருகிறேன்.“

பாடல் இதுதான்.

    “  உள்ளிக் காண்பென் போல்வென் முள்எயிற்று

     அமிழ்தம் ஊறுமஞ் செவ்வாய்க் கமழ்அகில்

     ஆரம் நாறும் அறல்போல் கூந்தல்

     பேர்அமர் மழைக்கண் கொடிச்சி

     மூரல் முறுவலொடு மதைஇய நோக்கே ".           ( குறுந் 286 )

இப்பாடலைப் பொருள் கொள்ள இப்படி மாற்றி அமைத்துக் கொண்டேன்.

( இப்படி எல்லாம் நீ நினைச்சமாதிரி அமைத்துக் கொள்ள முடியுமா..? முடியும். இலக்கணங்கள் இதனை ‘மாட்டு‘ என்கின்றன.  )

( பேர் அமர் கண் கொடிச்சி மூரல் முறுவலொடு மதைஇய நோக்கே போல்வல்! உள்ளிக் காண்பேன். மழைக்கண், அமிழ்தம் ஊறும் செவ்வாய். அகில் ஆரம் நாறும் அறல்போல் கூந்தல். )

இனிச் சொற்களின் பொருள்.

பேர் அமர் கண் என்பதற்குப் பெரிய போர் புரியும் கண்கள் என்பது பொருள்.

யாருடன் போர் புரிந்தன அவை ? அப்பார்வைக்காய்த்  தன்னையும் இழக்கத் தயாராய் இருக்கும் அவனுடன்!

கொடிச்சி – குறிஞ்சி நிலப்பெண்.

மூரல் முறுவல் – மெல்லிய புன்னகை

மதைஇய நோக்கு – ( அவனை வீழ்த்திய ) செருக்கினை உடைய பார்வை.

போல்வல் – உடையவளாகத் தோன்றுகிறாளே..?

உள்ளிக் காண்பேன் - ஆழமாக நினைத்துப் பார்க்கிறேன்.

மழைக்கண் – இரக்கம் சுரக்கும் கண்.

கூர் எயிற்று – கூரிய பற்களை உடைய

அமிழ்தம் ஊறும் அம் செவ் வாய் – அமிழ்தம் ஊறக்கூடிய அழகிய சிவந்த வாய்.

அகில் – அகில் என்னும் நறுமணப்பொருள்.

ஆரம் – சந்தனம்
நாறும் - நறுமணம் வீசும்

அறல் – ஆறு அறுத்துச் செல்வதால் உண்டாகும் வெண்மணலிற் கருமை கலந்த மணற் பரப்பு.

அவள்தான் தனக்கானவள்.  அவளை மீண்டும் காணும்வரைக் கழியும் காலங்களில் ஒவ்வொரு  நொடியும் அவளை அவன் தனக்குள் நிரப்பிக் கொள்கிறான்.

தனது இன்னொரு பகுதி அவள்.

அவனுக்கெனக் குறியிடப்பட்ட இன்னொரு ஆன்மா!

உடல் மெலிகிறது.

தான் கொண்ட வேட்கையைச் சொல்ல வேண்டும் என்கிற எண்ணம் மிகுகிறது. கண்ணில் படுவோரிடம் எல்லாம் அவளைக் குறித்து விசாரிக்க வேண்டும் . எல்லோரும் அவளைப் பற்றியே பேச வேண்டும் என்ற மனம் விரும்புகிறது.

அவள் யார்?

இத்தனைநாள் எங்கிருந்தாள்?

எங்கு எதைப்பார்த்தாலும் அது அவளின் நினைவுகளையே தூண்டுவதாக அந்நினைவு அமைகிறது.

தான் செய்ய வேண்டிய வேலைகள் அத்தனையையும் மறந்து அவள் நினைவொன்றையே கொண்டலையச் செய்யும் மனப்பித்து.

எல்லாம் மறந்த மயக்க நிலையை மனம் அடைகிறது.

அவளுக்காக இந்த உயிரை இழக்கலாம். அவளுக்காகத் தன்னுயிரையும் தரத் தான் இருக்கிறேன் என்பதை  அவள் அறிந்து கொண்டால் போதும் என்ற எண்ணம் மேலிடுகிறது.

இன்னொருபுறம் அவனைக் கண்ட அவளுக்கும் இதே நிலைதான்.

இயற்கைப் புணர்ச்சியின் உச்சகட்டம் இது.

இயற்கைப் புணர்ச்சி என்பது இரு நிலைகளில் அமைகிறது.

1)   மனதால் ஒன்றாகும் நிலை ( உள்ளப்புணர்ச்சி)

2)   உடலால் ஒன்றாகும் நிலை ( மெய்யுறு புணர்ச்சி)

களவில் நிகழும் செயல்பாடுகளுள் முதலாவது இந்த இயற்கைப் புணர்ச்சிதான்.

இந்தக் காமத்தின் படிநிலையை இலக்கணம் இப்படிப் பத்தாகக் காண்கிறது.

1)   காட்சி ( காணுதல் )

2)   வேட்கை ( விரும்புதல் )

3)   உள்ளுதல் ( நினைத்தல் )

4)   மெலிதல் ( நினைப்பதை அடைய முடியாமையால் இளைத்தல் )

5)   ஆக்கஞ்செப்பல் ( விருப்பத்தைப் பிறரிடம் கூறுதல் )

6) நாணுவரை இறத்தல் ( பிறர் தன்னை என்ன நினைப்பார்களோ என்கிற சமூகப் பிரக்ஞையை இழத்தல் )

7) நோக்குவ எல்லாம் அவையே போறல். ( பார்ப்பவை எல்லாம் அவள்/ அவன் தொடர்புடையதாகவே தோன்றுதல் )

8)   மறத்தல் ( வேறு நினைவுகளை மறத்தல் )

9)   மயக்கம் ( தன் நினைவை இழந்து அவள்/ அவன் நினைவாதல் )

10) சாக்காடு ( இறத்தல் )

தொல்காப்பியம் இவற்றுள் ஒன்பது நிலைகளையே சொல்கிறது. பின் வந்த அகப்பொருள் நூல்களே இவற்றைப் பத்தாய்க் காண்கின்றன.

 பத்து அவத்தைகள் என இவை குறிப்பிடப்படுகின்றன.

தலைவனுக்குத் தலைவிக்கு என இதில் சில படிநிலைகள் உள்ளன.

காதலின் ஒவ்வொரு  நிலையையும்  எப்படி வெளிப்படுத்துவது என்றெல்லாம் இலக்கணங்கள் விளக்குகின்றன. அவற்றை அவ்வப்போது பார்ப்போம்.

இப்பொழுது,

இந்த உறவு வேறு யாரும் அறியாமல் தலைவனுக்கும் தலைவிக்கும் மட்டுமே நிகழும் என்றாலும்  இதை இன்னும் இரண்டு பேர் அறிந்திருக்கச் சங்க மரபு அனுமதிக்கிறது..

அவர்கள், 

தலைவியின் தோழியும் ( பாங்கி என்றும் இவள் அழைக்கப்படுகிறாள்.)

தலைவனின் தோழனும் ( பாங்கன் என்றும் இவன் அழைக்கப்படுகிறான். )

தோழியும் பாங்கனும் தலைவன் தலைவிக்கு இடையே நடக்கும் களவைத் தாங்களாகவே அறிவதும் உண்டு.

தலைவனும் தலைவியும் அவர்களது உதவி வேண்டி அவர்களாகவே கூறுவதன் மூலம் அறிவதும் உண்டு.

இறுதியாய்,

காதலின் இந்தப் பத்து நிலைகளில் எவை எவை இன்றைய வாழ்விற்கும் பொருந்துகின்றன..?!

பின்குறிப்பு-

சங்ககாலத் தமிழில் காமம், காதல், கேண்மை, நட்பு என்பன ஒரே பொருள் உடைய சொற்கள்தாம். :)

பட உதவி - நன்றி தினமணி.