‘ங்‘ சொல்வது என்ன?

ஐந்தாம் வகுப்புப் படிக்கும் போது ஆசிரியப் பயிற்சி மாணவிகள் எங்கள் வகுப்பிற்குப் பாடம் நடத்த வந்திருந்தார்கள். மூன்று விஷயங்களால் அவர்கள் வருகை எங்களுக்குச் சுவாரசியமாய் இருக்கும். 

ஒன்று பார்த்துச் சலித்த முகத்திற்குப் பதில் ஒரு புதுமுகம்.

இரண்டாவது நாங்கள் என்ன கேட்டாலும் என்ன செய்தாலும் அவர்கள் எங்களை அடிக்கவோ திட்டவோ மாட்டார்கள்.

முக்கியமானது, பாடம் நடத்தும்போது இடையிடையே, நிறையப் படங்கள், மாதிரிகள் எனக் காட்டுவார்கள். பாடத்தைவிட அதைப்பார்ப்பது மிகச் சுவாரசியமாய் இருக்கும்.

சுருட்டப்பட்ட சார்ட்டுகளில் என்ன இருக்கிறது என்பதும், மூடிவைக்கப்பட்ட பைகளில் இருந்து என்ன எடுத்துக் காட்டப்போகிறார்கள் என்பதும்தான் பாடத்தை விட எங்களுக்கு பேரார்வமாய் இருப்பவை.

அவர்களை நாங்கள் டீச்சர் என்று அழைக்க வேண்டியதில்லை. “அக்கா“ தான்.

அன்று மெர்சி அக்கா வந்திருந்தார்கள். வழக்கம் போலச் சுருட்டப்பட்ட சார்ட்டுகளும் கூடவே ஒரு பெரிய பையும்.

என்ன பாடம் நடத்தினார் என்பது நினைவில்லை. ஆனால் பையிலிருந்து அவர்கள் என்ன எடுத்துக் காட்டப்போகிறார்கள், எப்போது எடுத்துக் காட்டப்போகிறார்கள் என்பதில்தான் எங்கள் கவனம் குவிந்திருந்தது.

அன்று அக்கா, எடுத்துக் காட்டிய சார்ட்டில் கூடப் படங்கள் ஏதும் இல்லை. பெரிய எழுத்து விக்கிரமாதித்தியன் கதைபடிப்பதைப் போல பெரிய எழுத்துகள்தான்.

பையிலிருந்து எதை எடுக்கப்போகிறார் எப்போது எடுக்கப் போகிறார் என்று எதிர்பார்த்த எங்களுக்கு அன்று ஏமாற்றம் தான். அவர் பையைத் திறக்கவே     இல்லை. எனக்கோ ஆர்வம் தாங்கவில்லை.

 “ அக்கா, பைக்குள்ள இருக்கத காட்டவே இல்லையே“

“ அது உங்ககிளாஸ்க்கு இல்ல “

“ எங்க கிளாஸ்க்கு இல்லைன்னா என்ன ..? எங்களுக்குக் காட்டுங்களேன்! “

சிரித்துக் கொண்டே அக்கா பையிலிருந்து எடுத்தது, ஒரு பலகையில் நெருக்கமாக வரிசையாக ஆணி அடிக்கப்பட்ட ஒரு பொருளை.

அதன் ஓர் ஆணியில் “ங“ வடிவத்தில் தொடங்கிச் சுற்றப்பட்டிருந்த சிகப்பு நூற்கண்டு

“அக்கா  இது எதுக்குக்கா?“

“அது சின்ன கிளாஸ்க்கு!“

“இதை வைச்சு என்ன சொல்லிக் குடுப்பிங்க?“

“ ஆத்திசூடி!“

“ இதில் என்னக்கா “ங“ ன்னு இருக்கு..?“

“அதான், ‘ஙப் போல் வளை‘“

நானும் படித்திருக்கிறேன். ஆனால் என்ன படித்தேன் என்பது தெரியவில்லை.

“அப்படின்னா.. என்னக்கா அர்த்தம் ?“

“நம்முடைய வாழ்க்கையில், பல தொல்லைகள், எதிர்ப்புகள் எல்லாம் வரும். அப்ப நெளிவு சுளிவோட நடந்துக்கனுமின்னு ஔவையார் சொல்றாங்க…!

‘ங‘ வப்பாத்தியா? எப்படி வளைஞ்சு நெளிஞ்சி  இருக்கு ?

அது மாதிரி நாமும் நெளிவு சுளிவோட நடந்துக்கணுமின்னு ஔவைப் பாட்டி சொல்றாங்க..”

“ ‘ஞ‘ வும் வளைஞ்சுதானே இருக்கு அக்கா ?“ என்றான் விமல்.

இப்படித்தான் நாம் மனதில் கேட்க வேண்டும் என்று நினைக்கும் கேள்விகளை வேறுயாராவது கேட்டுவிடுகிறார்கள். நாம நினைச்சத இவன் எப்படிடா கேட்கிறான் என்று வியந்து அமைதியாகிவிடுவோம் பலமுறை.

நான் அக்காவின்  முகத்தினை ஆவலோடு பார்த்துக்கொண்டே இருந்தேன்.

அக்கா இந்தக் கேள்வியை எதிர்பார்க்கவில்லை என்று தோன்றியது.

கொஞ்ச நேரம் கழித்துச் சொன்னார்,

“ உண்மைதான், ஆனா ‘ஞ‘ வைவிட ‘ங‘ தான் ரொம்ப வளைஞ்சிருக்கு..“

இல்லையே ‘ஞ‘ தானே ரொம்ப வளைஞ்சிருக்கு என்று என் மனதில் சட்டெனத் தோன்றியதால், அன்று அக்கா சொன்ன பதிலில் திருப்தி இருக்கவில்லை எனக்கு.

மனதின் ஒரு ஓரத்தில் ங வும் ஞ வும் முட்டி மோதிக் கொண்டு கிடந்தன.

இராஜேந்திர குமாரின் நாவல்களில் ‘ஙே‘ என விழித்தானைக் கண்ட போதும் ‘ஙப்போல் வளை‘ உட்கிடந்து நெளியத்தான் செய்தது.

பின் வாசிப்பில், உண்மையில் ங எவ்வளவு வளைத்து நெளிக்கப்பட்டது என்று தெரிந்தபோது சிரிப்புத்தான் வந்தது.

மெய்யின் வரிசையில், இருக்கும், ‘ங்‘ எனும் எழுத்தைத் தவிர, அதன் உயிர்மெய் வடிவங்கள் பெற்று வரும் சொல்  பெரும்பாலும் தமிழில் இல்லை.

ங, ஙா, ஙி, ஙீ,…….

இந்த வரிசையில் இடம் பெற்ற எந்த எழுத்துகளைக் கொண்ட தமிழ்ச்சொல் ஒன்றையேனும் நீங்கள் பார்த்திருக்கிறீர்களா? 

( அங்ஙனம், இங்ஙனம், என்னும் சொற்களில் ங எனும் எழுத்து வருகிறதே என்கிறீர்களா..? அது ஙனமா..கனமா என்ற விவாதமும் நடந்து வருகிறது என்பதால் அதை இங்கு எடுத்துக் கொள்ளவில்லை )

ஆனால் இந்த ‘ங்‘ எனும் எழுத்தை விட்டுத் தமிழின் இயக்கத்தைக் கற்பனை செய்ய முடியவில்லை. அவ்வளவு முக்கியமான எழுத்துத்தான் இது.

கொஞ்சம் யோசித்துப் பாருங்கள், இந்த ஒரு மெய்யெழுத்து மட்டுமே பயன்படுகிறது. ஆனால் இதை விட்டுவிட முடியாததால், எந்தப்பயன்பாடும் இல்லாத, இதன் உயிர்மெய் வரிசையையும், ( ங, ஙா, ஙி, ஙீ,……. ) சேர்த்து, இந்த ஓர் எழுத்திற்காகத்  தமிழ் தனது எழுத்து வரிசையில் வைத்திருக்கிறது.

அப்படியானால் “ங் போல் வளை என்றுதானே சொல்லி இருக்க வேண்டும்? ஙப்போல் வளை என்றது ஏன் என்கிறீர்களா?

முதல்காரணம்,

 பழைய வாசிப்பில், ஙப்போல் இன்றிருப்பதை, ங் போல் என்றும் படிக்கலாம். புள்ளி இருக்காது.

இரண்டாவது காரணம், தமிழ் மரபில் மெய்யெழுத்துகள், சொல்லுக்கு முதலில் வராது.

மூன்றாவது காரணம், அவ்வையார், உயிர்மெய்வரிசையில் ஆத்திச்சூடியை அமைக்கும் போது, ங எனும் எழுத்தில் தொடங்கும் சொல்லைக் காணாமல், அவ்வெழுத்தையே பயன்படுத்தி விட்டது.

திருக்குறளில் சுற்றந்தழால், என்றொரு அதிகாரம் உள்ளது. அதன் பொருள், ஒருவன் தன்னுடைய சுற்றத்தை நீங்காமல் தன்னோடு வைத்துப் பாதுகாத்துக் கொள்ளுதல்.

இதைத்தானே “ங்“ செய்து கொண்டிருக்கிறது?

“ஙப்போல் வளை“

ங எனும் ஓரெழுத்து தனது பயன்பாட்டினால், தன்னைச் சார்ந்த உயிர் மெய்களையும் தன்னுடன் வைத்துக் காப்பது போல, ஒருவன் தன்னுடைய சுற்றத்தை அணைத்துக் காக்க வேண்டும்.

தமிழ்மணத்தின் குறியீடு கூட இது கருதித்தான்  அமைந்திருக்கும் எனத் தோன்றுகிறதுதானே?!

இன்று மாணவர்கள் “உனக்கு க ங ச ங தெரியுமா என்று கேட்கும் போது, ங கொஞ்சம் கொஞ்சமாய் ஞ வையும் வளைத்துவிட்டது போலத் தோன்றுகிறது.

படஉதவி - எழுத்து.காம்