உயிர் அகல்

வெள்ளம் பெருகிவர வீழ்மரமாய் உன்கரையில்

உள்ளம் நடுங்க உடல்தரித்தேன்! – கொள்ளும்

மனமுண்டேல் கொள்வாய்! தினமுண்டு போகும்

அனல்கொண்டு சாகும் அகம்!

உன்னை அடைகாத்(து) உயிர்க்கும் கவிதைகளோ

என்னை இரையாய் எடுக்கிறதே! –  தின்றாலும்

கூட்டிற்குள் உன்னைக் குடிவைப்பேன்! நீகாணா

ஏட்டிற்குள் ஏங்கும் எழுத்து!        

தூங்கும் இருள்சுமந்து தோள்கள் வலியெடுக்க

நீங்கும் உறக்கத்தில் நீவிழிக்க – ஏங்கக்

கருமை ஒளிப்பூவின் கண்திறக்கும் காலம்

அருமை உயிரங் ககல்!

கொல்லும் சிறுபார்வை! கொஞ்சும் கிளிப்பேச்சு!

கல்லும் கரைக்கின்ற கற்பனைகள்! – சொல்லும்

சிறுசெய்தி கூடச் செதுக்காத இந்தக்

குறும்பாடல் எல்லாம் குறை!

காய்ந்த மணல்பெருக்கில் கட்டவிழ்ந்த ஓடங்கள்

சாய்ந்து சவமாகும் சங்கடங்கள்! – ஓய்ந்த

மரமெல்லாம் சொல்லும் மலர்பூத்த நாளின்

உரங்கொண்ட உண்மைக்(!) கதை(?)

                                       

.......................தொடரும்...

 படஉதவி - நன்றி- background-pictures.picphotos.net