ஒரு கொடூர மரணம்!

கொன்ற ஒருவரின் சடலத்தை எவ்வளவு சிதைக்க முடியும்? அப்படிச் சிதைக்க வேண்டுமானால் அவர்மேல் எவ்வளவு வெறி இருக்கும்?

மாணவர்களிடம் பழங்காலப் போர்க்களங்கள் பற்றிப் பேச நேர்கின்ற போது வழக்கமாகக் கேட்கும் கேள்வி ஒன்றுண்டு.

பழங்காலப் படைகளில் ஆற்றல் வாய்ந்த படை எது?

யானை, குதிரை,  என மாணவர் கூறியிருக்கின்றனரேயன்றி ஒருபொழுதும் சரியான விடையைக் கூறியதில்லை.

பழங்காலப் போர்க்களங்களில் ஆற்றல் மிக்க படையாக விளங்கியது விற்படை.

சேரர் அதன் ஆற்றல் கருதித்தான் தமது இலச்சினையாக வில்லைக் கொண்டனர்.

இன்றைய நவீனத் துப்பாக்கிகள் செய்கின்ற வேலையை அன்றைய விற்படை செய்தது.

அது எதிரிகளை நெருங்காமலேயே தொலைவில் இருந்து அவர்களை அழித்தல்.

பேராற்றலுடன் பொருதுகின்றவர்களைத் தனித்துக் குறிபார்த்து வீழ்த்துதல்.

யானைப்படையைத் திசைதிருப்புதல்.

தேர்ப்படையின் சாரதிகளை வீழ்த்திப் படையை முடக்குதல்.

அந்தக்காலப் போர்ப்படைக்குச் சில நெறிகள் இருந்தன.

இருதரப்பில் போரிடுகின்றவர்களுக்கும் நன்மை பயக்குமாறு வகுக்கப்பட்ட நெறிகள் அவை.

அவற்றுளொன்று, மாலையில் போர்நிறுத்தம் மேற்கொள்வது.

அந்நேரத்தில் காயம்பட்ட வீரர்களைக் கவனிக்க முடியும்.

போர்க்களம் அண்மையில் இருந்தால், மாலையில் போர்க்களத்திற்கு வரும் மக்கள் தங்கள் உறவுகள் எவரேனும் களத்தில் வீழ்ந்து கிடக்கின்றனரா எனப் பார்த்து அவர்களுக்கு உரிய சடங்குகள் செய்ய உடலை எடுத்துச் செல்ல முடியும்.

அப்படி அக்காலத்தில் போர் ஒன்று நடைபெற்றது.

மாலை ஆயிற்று.

ஒற்றை மகனைப் பெற்ற கிழவி ஒருத்தி களத்தில் வீழ்ந்த தன் மகனின் உடலைத்தேடி ஓடிவருகிறாள்.

செல்லும் வழியெல்லாம், ஒவ்வொரு வீரனும் அவள் மகன் வீரத்தைப் புகழ்ந்து கொண்டே செல்கிறான்.

அன்றைய நாள் அவனது நாள்!

அவன் அன்று, எதிரிகள் தரப்பில் கடுஞ்சேதத்தை ஏற்படுத்திவிட்டான்.

அவனை ஒருவராலும் நெருங்கமுடியவில்லை.

இறுதியில், பகைவரின் விற்படை அவனைக் குறிவைத்துத் திருப்பப்பட்டது.

கிழவி, வீழ்ந்து கிடக்கும் வீரச் சடலங்களிடைத் தன் மகன் உடலைத் தேடுகிறாள்.

அங்குப் பணியில் இருக்கும் வீரன், இதோ உன் மகன் என வீழ்ந்து கிடக்கும் உடலொன்றைக்  காட்டுகிறான்.

அவன் முகம் பார்க்க முற்பட்ட அந்தக் கிழவி திடுக்கிடுகிறாள்.

இதுவா என் மகன்?

இவன் என் மகன் என நான் எதனைக் கொண்டு உறுதிப்படுத்துவேன்?

கண்கள் அம்புகளால் மூழ்கி இருக்கின்றன.

தலையில் அவனை அடையாளப்படுத்தும் தனித்துவமான மாலையும் அவன் தலையில் தைத்த அம்பினால், சிதைந்து எங்கோ போய்விட்டன.

வாயோ, விரைந்து பாய்ந்த கூரிய அம்புகளால், சதை சிதைந்து பெயர்ந்து வரும் படி அம்புகள் நிறைந்து காணப்படுகிறது.

மார்பு இருக்க வேண்டிய இடத்திலோ, அம்புகள் பலவும் நுழைந்து நுழைந்து வெளியேறிப் பெருந்துளை  மட்டுமே உள்ளது.

தொடையோ அம்புகள் தைத்துத் தைத்துத் தன் நிறம் மாறிக் காட்சியளிக்கிறது.

கழற்சிக்காயின் மலர் உதிர்ந்ததுபோலச் சடமெனக் கிடக்கும் மகன், என் மகன்தான் என நான் எவ்வாறு இனங்காண்பேன்?

இந்தப் பாடலை ஒருமுறை படித்துப் பாருங்கள்!

எற்கண்டு அறிகோ எற்கண்டு அறிகோ

என்மகன் ஆதல் எற்கண்டு அறிகோ

கண்ணே கணைமூழ்கினவே! தலையின்

வண்ண மாலையும் வாளிவிடக் குறைந்தன!

வாயே, பொங்குநுனைப் பகழி மூழ்கலிற் புலாவழி (புலா்வழி)

தாவ நாழிகை அம்பு செறித் தற்றே!

நெஞ்சே வெஞ்சரம் கடந்தன! குறங்கே

நிறங்கரந்து பல்சரம் நிரைத்தன! அதனால்

அவிழ்ப்பூ அப்பணை கிடந்தோன்

கமழ்ப்பூங் கழற்றீங் காய்போன் றனனே! 

( தொல் பொருள் நச். மேற்கோள் 79)

அம்புகள் தைத்து இறந்து கிடக்கும் வீரனின் எவ்வளவு கொடுமையான சித்திரம்?

அவன்மேல் எவ்வளவு வெறிகொண்டிருந்தால், அவன் உடல் இவ்வளவு சிதையும் அளவிற்குப் பகைவர் அவன் இறந்த பிறகும் அம்புகளால் அவனுடலைத் தைத்திருப்பர்?

அந்த அளவிற்குப் எப்படிப்பட்ட சேதம் எதிரிகளுக்கு அவனால் ஏற்பட்டிருக்கும்?

தான் பெற்று வளர்த்துப் பேணிய மகவு, அம்புக் குவியல்களுக்கு நடுவே உருத்தெரியாதவாறு சிதைக்கப்பட்டுக் கிடப்பதைக் காணும் ஒரு தாயின் மனநிலை என்னவாய் இருக்கும்?

அம்பு என்னும் சொல்லுக்கு இணையாக, இப்பாடல் கணை, வாளி, பகழி, சரம் என எத்தனைச் சொற்களைத் தருகிறது.

முடிவாக,

அம்பு தைத்த வீரனின் உடலுக்கு ஒப்பிடப்பட்ட கழற்சிக்காயின் சித்திரம். 

கழற்சிக்காய்

படித்தபோது என்னை இதுபோல் திடுக்கிடவைத்த உவமை வேறில்லை.

அடுத்து 200  ஆவது பதிவு.....!!!!

தொடர்வோம்….!

படஉதவி - நன்றி https://encrypted-tbn3.gstatic.com/images