அறிவைப் பெருக்கும் வழிகள் ஆறு.

பண்டைய நூல்களை வாசிக்கும்போது சில சொற்களுக்குப் பொருள் காண்பதோ கண்டவர் வாய்க் கேட்டறிவதோ மிகக் கடினமாக உள்ளது. உரை எழுதியவன் போகிற போக்கில் அருத்தாபத்தி என்பான்... அனுமானப் பிரமாணம் என்பான். அன்றைய காலத்தில் அது புரிந்திருக்கும். ஆனால் இன்று.........?!

என் புரிதலுக்காக இவற்றைச் சற்று ஆராய்ந்து பார்த்தபோது இவை மனிதனின் அறிவைப் பெருக்கும் வாயில்கள் எனப்பட்டதும் இவற்றின் மூலமாகத்தான் அவன் அறிவைப் பெறுகிறான் என்பதும் தெரியவந்தது. தமிழில் அவை அளவைகள் எனப்படுகின்றன. அளவைகள் என்றால்........... அறிவை அளக்கும் அளவைகள். அறிவை அளந்து நாம் பெற்றுக் கொள்ள உதவும் அளவைகள்.

இவை மூன்று பெரும் பிரிவுகளாக வகைப்படுத்தப் படுகின்றன.

சிங்கம் எப்படி இருக்கும் என்று கேட்பவனை அது இருக்கும் இடத்திற்கு கூட்டிச் சென்று “ இதோ பார் சிங்கம் ” என்று காட்டுவது காட்சி அளவை எனப்படுகிறது. பெரும்பாலும் நம்முடைய அறிவு இந்த அளவையைக் கொண்டுதான் வளரத் தொடங்குகிறது. கண் முதலிய ஐம்பொறிகளால் அடையும் அறிவு இது.

மண்வாசனை வீசுவதைக் கொண்டு எங்கேயோ மழை பெய்து கொண்டிருக்கிறது என்று சொல்கிறோம். அங்கே மழை பெய்து கொண்டிருக்கிறதா என்று நாம் பார்க்கவில்லை. ஆனால் மழை துளித்துளியாகக் காய்ந்த  மண்ணில் விழுந்தால் எழும் மணத்தை நாம் அறிந்திருக்கிறோம். அதை நம் மூளை பதிந்து வைத்திருக்கிறது. காற்றில் அந்த வாசனை வரும் போது மழை பெய்கிறதா என வெளியே பார்க்கிறோம். மேக மூட்டமாகத்தான் இருக்கிறது . ஆனால் நாம் இருக்கும் இடத்தில் மழை பெய்யவில்லை. இந்த வாசனை மழை மண்ணில் படும்போதுதான் தோன்றும். மழை இங்கே பெய்யவில்லை. ஆனால் வாசனை அடிக்கிறது. அப்படியானால்  அது எங்கேயோ பெய்து கொண்டிருக்கிறது என்ற முடிவுக்கு வருகிறோம். இதுவே கருதல் அளவை.

அணுவைப் பிளக்கும் போதும், சேர்க்கும் போதும் அளவுகடந்த சக்தி வெளிப்படுவதாக அறிவியல் கூறுகிறது. அறிவியல் அறிஞர்கள் இதைக் கூறுகிறார்கள். அதை நான் கண்டதில்லை. ஆனால் அவர்கள் சொல்வது உண்மையாக இருக்கும் என்று நம்புகிறேன். இது எனது காட்சிக்கோ கருதலுக்கோ அப்பாற்பட்டது. நான் ஏன் நம்புகிறேன் என்றால் அறிஞர்கள் சொல்கிறார்கள். அதனால் அதில் உண்மை இருக்கும் ( பொய்யாய்க் கூட இருக்கலாம். ) எல்லா விடயங்களையும், காட்சி கொண்டோ என் புலனறிவிற்கு உட்பட்ட கருத்து கொண்டோ அறிய முடியாதபோது, அப்படி அறிந்தவர்கள் கூறும் கூற்றை ஏற்கத்தான் வேண்டி இருக்கிறது. அப்படி நாம் ஏற்றுக் கொள்ளும் அறிவிற்குப் பெயர் உரை அளவை.

வடமொழியில் இவை

பிரத்தியட்சப் பிரமாணம் (காட்சி அளவை)

அநுமானப் பிரமாணம் (கருதல் அளவை)

ஆப்த வாக்கியப் பிரமாணம். (உரை அளவை) எனப்படுகின்றன. 

இங்குக் கொண்டுவந்து ஏன் வடமொழி வழக்கைச் சேர்க்கிறான் என்று நீங்கள் நினைத்தால் இப்படியே இதைத் தமிழில் பயன்படுத்துகிறார்கள் என்பதற்காகத்தான்.

சொல்லாராய்ச்சிக்குப் போனால்,

பிரமா என்னும் வட சொல் அறிவு எனப் பொருள் படுவதாகும்.

எதன் வழியாக அறிவு பெறப்படுகிறதோ அதுவே பிரமாணம் எனப்படுகிறது.

நீங்கள் சற்றுச் சிந்தித்துப் பார்த்தால் நமது அறிவினை இம்மூன்றின் அடிப்படையில்தான் நாம் பெற்றுக் கொண்டிருப்போம்  வளர்த்துக் கொண்டிருக்கிறோம் என்பது தெரியவரும்.

இவையன்றி இன்னும் மூன்று அளவைகளும் நம் மரபில் கையாளப் பட்டுள்ளன.

இருக்கின்ற ஒன்றை அல்லது தெரிந்த ஒன்றைக் கொண்டு தெரியாத ஒன்றை அல்லது இல்லாத ஒன்றை விளக்குவது. இது உவமையளவை.

“ஆப்போலும் ஆமா” எனும் எடுத்துக்காட்டு தொல்காப்பிய உரையில் உள்ளது.

காட்டுப்பசு எப்படி இருக்கும் என்று என்றறியாத ஒருவனிடம் அது வீட்டுப் பசுவினைப் போல இருக்கும் என்று சொல்வது உவமையளவை. (உவமானப் பிரமாணம்).

 நல்லகுணம் இல்லாதவன் என்று சொல்வதன் வழியாக அவன் தீயவன் என்று  நாம் அறிவது போலச் சொன்னதைக் கொண்டு சொல்லாததை உணரச் செய்வது பொருள் அளவை. ( அருத்தா பத்தி ) 

தண்ணீர்த் தொட்டியில் தண்ணீர் இருக்கிறதா என்று பார்க்கச் சொல்கிறோம். பார்க்கின்றவனுக்குத் தண்ணீர் இருந்தால் இருக்கிறது என்று தெரிவது போலவே  தண்ணீர் இல்லாவிட்டால் இல்லை என்பதும் தெரியும்தானே? அவன் பார்த்தபோது தொட்டியில் தண்ணீர் இல்லை.. ஆனால் ஒன்றை அறிந்தவன் தன் அறிவு மூலம் அது இருக்கிறதா இல்லையா என்று பார்த்து இருக்கும் ஒன்றிலிருந்து இல்லாத ஒன்றைத்  தெரிந்து கொள்வது இன்மை அளவை. வடமொழியில் இதனை அனுபலப்திப் பிரமாணம் என்கிறார்கள்..

இன்மையும் உவமையும் காட்சி அளவையிலும் பொருள் அளவை கருதல் அளவையிலும் அடங்கும்.

உரைகளின் இடையே தமிழிலும் வடமொழியிலும் வழங்கப்பெறும் இச்சொல்லாட்சிகளைப் புரிந்து கொள்ளச் சரியான விளக்கங்கள் இல்லை. பண்டைய தத்துவமரபு மொழியோடு  நடத்திய ஊடாட்டத்தின் விளைவாகவே இச்சொல்லாட்சிகள் இலக்கணத்தில் புகுந்துள்ளன. அன்றியும் இலக்கண உரையாசிரியர்களின் சமயப் பற்றும் இந்த ஆட்சியைத் தம் உரைகளில் கலக்கக் காரணமாய் இருக்கலாம்.

மொத்தத்தில் அறிவைப் பெறும் வாயில்கள் இவை என்கிறது நம் தத்துவ மரபு.

ஒருவேளை நீங்கள் பழைய உரைகளின் பக்கம் போவதாய் இருந்தால் இந்தச் சொற்கள் வரும் இடங்களில் பொருளைத் தெளிவாகப் புரிந்து கொள்ள இந்த இடுகை துணைசெய்யும்.

படம் - நன்றி https://encrypted-tbn1.gstatic.com/