கோபிநாத்தின் நீயா நானாவும் தினமணியும் - இரு அபத்தக் கருத்துகள்.

தமிழைக் காக்க மல்லுக்கட்டுவதாய்ச் சொல்லும்  பலரும் மிகச் சாதாரணமாகத் தமிழ் குறித்த தவறான தகவல்களைப் போகிற போக்கில் பகிர்ந்து போவதைக் கண்டிருக்கிறேன். பதிவெழுதுவதற்கு முன்பெல்லாம் மெல்லச் சிரித்துப் போய்விடுதலே அதைக் காணும்போதும் கேட்கும்  போதும் என் பதிலாக இருக்கும். எண்ணங்களிலும் எழுத்துகளிலும் உள்ள உண்மையைப் பார்க்காமல் எழுதுகின்றவர்கள் யார் சொல்கிறவர் யார் எனப் பார்க்கும் நிலைமை மாறுகின்ற வரை சிறிதளவு பிரபலமான ஒருவரால் கூடப் படிக்கும் அல்லது கேட்கும் பல்லாயிரக்கணக்கான தமிழ்மக்களை முட்டாளாக்கிவிட முடிகிறது.

சமீபத்தில் இரண்டு பிழையான கருத்துகள் வெகுஜன ஊடகத்தில் பதிவு செய்யப்பட்டன.

பதிவர்கள் யாராவது இது பற்றி எழுதுவார்களா என்று பார்த்தேன். எழுதவில்லை.

சரி நாமாவது சொல்லிவைப்போம் என்பதற்காகத்தான் இந்தப் பதிவு.

இதையும் அப்படியே யாரும் நம்பி விட வேண்டாம். நான் தரும் ஆதாரங்கள் சரியா என்பதைப் பார்த்த பின் முடிவெடுத்துக் கொள்ளுங்கள். அது உங்கள் உரிமை.

சென்ற சித்திரைத் திருநாளை ஒட்டி திரு. கோபிநாத் அவர்கள் நடத்திய “நீயா நானா” நிகழ்ச்சி நவீன கவிதை குறித்து விவாதித்தது. வழக்கத்திற்கு மாறாக ஏதோ நமக்குப் பயன்படுமே என அதனைக் கவனிக்க நேர்ந்தது.

அதில் ஒருகட்டத்தில் நவீன கவிஞர்களிடம் உங்கள் மனம் கவர்ந்த காதல் கவிதைகளைக் கூறுமாறு திரு.கோபிநாத் கேட்டார்.

ஒரு நவீன கவிஞர் தனக்குப் பிடித்ததாகக் கூறிய காதல் பாடல்.

“ உன்கண்ணில் நீர்வழிந்தால் - என்னெஞ்சில்

     உதிரம் கொட்டு தடீ ”

என்பது. 

இது பாரதியார் பாடல். அது சரிதான்.

சரி யாராவது ஏதாவது மறுப்பார்களா என்று பார்த்தேன்.

இல்லை.

இதில் என்ன தவறு என்கிறீர்களா?

இந்தப் பாடல் கண்ணன் பாட்டு என்கிற தலைப்பில் அமைந்த பாரதியின் கவிதைத்தொகுதியில் இருந்து எடுக்கப்பட்டது.

சரி அதற்கென்ன..?

அதில் பாரதியார் கண்ணனைத் தோழனாய், தாயாய், தந்தையாய், காதலனாய், காதலியாய், சேவகனாய் எனப் பல பாத்திரங்களாகப் பாவித்துப் பாடியிருப்பார்.

அதனால் என்ன..?

இந்தப்பாடலின் முழுமையான வடிவம்..

“சின்னஞ் சிறுகிளியே, -- கண்ணம்மா!

    செல்வக் களஞ்சியமே!

என்னைக் கலிதீர்த்தே -- உலகில்

    ஏற்றம் புரியவந்தாய்!

பிள்ளைக் கனியமுதே, -- கண்ணம்மா!

    பேசும்பொற் சித்திரமே!

அள்ளி யணைத்திடவே -- என் முன்னே

    ஆடிவருந் தேனே!

ஓடி வருகையிலே, -- கண்ணம்மா!

    உள்ளங் குளிரு தடீ;

ஆடித்திரிதல் கண்டால் -- உன்னைப்போய்

    ஆவி தழுவு தடீ.

உச்சி தனை முகந்தால் -- கருவம்

    ஓங்கி வளரு தடீ;

மெச்சி யுனையூரார் -- புகழ்ந்தால்

    மேனி சிலிர்க்கு தடீ.

கன்னத்தில் முத்தமிட்டால் -- உள்ளந்தான்

    கள்வெறி கொள்ளு தடீ;

உன்னைத் தழுவிடிலோ, -- கண்ணம்மா!

    உன்மத்த மாகு தடீ.

சற்றுன் முகஞ் சிவந்தால் -- மனது

    சஞ்சல மாகு தடீ;

நெற்றி சுருங்கக் கண்டால் -- எனக்கு

    நெஞ்சம் பதைக்கு தடீ

உன்கண்ணில் நீர்வழிந்தால் -- என்னெஞ்சில்

   உதிரங் கொட்டு தடீ;

என்கண்ணில் பாவையன்றோ? -- கண்ணம்மா!

    என்னுயிர் நின்ன தன்றோ?

சொல்லு மழலையிலே, -- கண்ணம்மா!

    துன்பங்கள் தீர்த்திடு வாய்;

முல்லைச் சிரிப்பாலே -- எனது

    மூர்க்கந் தவிர்த்திடுவாய்.

இன்பக் கதைக ளெல்லாம் -- உன்னைப்போல்

    ஏடுகள் சொல்வ துண்டோ?

அன்பு தருவதிலே -- உனைநேர்

    ஆகுமொர் தெய்வ முண்டோ?

மார்பில் அணிவதற்கே -- உன்னைப்போல்

    வைர மணிக ளுண்டோ?

சீர்பெற்று வாழ்வதற்கே -- உன்னைப்போல்

    செல்வம் பிறிது முண்டோ?”

சரி அப்பனே இதெல்லாம் எமக்கும் தெரியும்!

இதற்கும் அவருக்குப் பிடித்த காதல் பாடல் என்று இதன் வரிகளைக் குறிப்பிட்டதற்கும் என்ன சம்பந்தம்? இதில் என்ன தவறு இருக்கிறது என்கிறீர்களா..?

தவறு, பாசத்திற்கும் காதலுக்கும் வித்தியாசம் இல்லாமையால் நேர்ந்தது.

இவை பாரதி கண்ணனைத் தன் பெண்குழந்தையாகப் பாவித்து, “கண்ணன் என் குழந்தை” என்கிற தலைப்பில் பாடிய வரிகள்.

இது பற்றி, மணவை ஜேம்ஸ் அவர்களிடம் பேசிக்கொண்டிருக்கும்போது  சொன்னார்,

‘இது வியட்நாம் வீடு படத்தில் சிவாஜி கணேசன் தன் மனைவியைக் குறித்துப் பாடுவதாக அமைந்தது என்பதால் அக்கவிஞர் அப்படிக் குறிப்பிட்டு இருக்கலாம்’ என்று.

ஒரு வேளை அந்தக் கவிஞர் அந்தப் பாதிப்பில் சொல்லி இருக்கலாம்.

ஆனால் அங்கிருந்த பெருங்கவிஞர் குழாத்தில் ஒருவர் கூடவா இது குழந்தையைப் பாடிய பாட்டு, காதல் பாடல் இல்லை என்பதை அறியாமல் இருந்தனர். கவிதை எழுதுகின்றவர்களுக்காவது இந்தக் கவிதையின் பாடுபொருள் என்ன என்பது தெரியவேண்டாமா? அதிலும் பாரதியின் பாடல்??

ஓஒ... இது நவீன கவிதை அல்லவா..!!!

அடுத்து ,

19-05-2015 ஆம் நாளிட்ட தினமணியின் தமிழ்மணி இணைப்பு.

தமிழுக்காக இது போன்ற இணைப்புகள் வருவது பாராட்டப்பட வேண்டியதுதான்.

அதில் தொடர்ந்து பலகாலமாகப் புலவர். ச.மு. விமலானந்தன் என்பார் தமிழ் சார்ந்த கட்டுரைகளை எழுதி வருகிறார்.

கட்டுரையைக் காண இங்கே சொடுக்குக.

அவர் எழுதியிருக்கும் நன்னூல் கருத்தே சரி! எனும் தலைப்பில் அமைந்த கட்டுரையின் ஒரு பகுதி இது..

“சென்ற வாரம் நெல்லை சு. பாண்டியன், உயிரெழுத்துகள் 12உம், மெய்யெழுத்துகள் 18உம், ஆய்த எழுத்து (ஃ) 1 உம் சேர்ந்து தமிழ் எழுத்துகள் மொத்தம் 31தான் என்று தவறாகக் குறிப்பிட்டுள்ளார். உயிரெழுத்து 12உம், மெய்யெழுத்து  18உம் ஆக 30உம்  தமிழின் "முதலெழுத்துகள்' ஆகும். ஆய்தம் (ஃ) பத்து வகை சார்பெழுத்துகளுள் ஒன்றாகும். இவ்வாறு தமிழ் எழுத்துகளை முதலெழுத்து, சார்பெழுத்து என இருவகையாகப் பிரித்தனர்.

""பவணந்தி முனிவர் எழுதிய நன்னூலில் தமிழ் எழுத்துகள் 247 என்று குறிப்பிட்டுள்ளது தவறான கருத்தாகும்'' என்று அவர் சரியான கருத்தைத் தவறான கருத்து என்று தவறாகக் குறிப்பிட்டுள்ளார்.

உயிரெழுத்துகள் "அ' முதல் "ஒள' வரை 12

மெய்யெழுத்துகள் "க்' முதல் "ன்' வரை 18

உயிர்மெய்யெழுத்துகள் (18 x 12) 216

ஆய்த எழுத்து (ஃ). 1

ஆகமொத்தம் 247 தமிழ் எழுத்துகள் என்பது சரியான கருத்து. இது முதல் வகுப்புப் பாடநூலில் 44, 45 ஆம் பக்கங்களில் உள்ள, முதல் வகுப்பு மாணவனுக்கே தெரிந்த உண்மை. இப்பாடநூல் தமிழ்நாடு பாடநூல் மற்றும் கல்வியியல் பணிகள் கழகம் வெளியிட்டதாகும். நன்னூல் படித்து முதுகலைத் தமிழாசிரியரான சு. பாண்டியன் தமிழ் எழுத்துகள் 247 என்ற சரியான கருத்தை தவறு என்று சொல்வது வியப்பையும், வருத்தத்தையும் அளிக்கிறது………………

உயிர்மெய்யெழுத்துகளைக் கணக்கில் கொள்ளாத சு. பாண்டியன் தம் கடிதத்தில் அந்த எழுத்துகளைப் பயன்படுத்தியுள்ளார். "க' முதலான உயிர்மெய்யெழுத்துகளை அவர் குறிப்பிட "க், அ' என்றா எழுதியுள்ளார்? இதிலிருந்தே அவர் தமிழ் எழுத்துகளைக் கணக்கிட்டது தவறு என்று தெரிகிறதல்லவா?

தஞ்சைத் தமிழ்ப் பல்கலைக்கழகம் உள்ளிட்ட தமிழ்ப் பல்கலைக்கழகங்களும், அவற்றின் கீழ் இயங்கும் தமிழ்க் கல்லூரிகளும் புலவர், பி.லிட்., பி.ஏ. (தமிழ்) ஆகிய வகுப்புகளுக்கு நன்னூல் பாடநூலாக வைக்கப்பட்டுள்ளது. பவணந்தி முனிவர், பல்கலைக்கழக, தமிழ்க் கல்லூரிகளின் பேராசிரியர்கள், தமிழ்நாடு பாடநூல் மற்றும் கல்வியியல் கழகத்தினர் கருத்தை ஏற்பதா? சு. பாண்டியன் கருத்தை ஏற்பதா? வாசகர்களே முடிவு செய்து கொள்வார்கள்.”

இங்குத் தமிழாசிரியர் பாண்டியன் அவர்கள் கூறுவது,

தமிழ் எழுத்துகள் 247 என்று நன்னூலில் கூறியிருப்பது தவறு.

தமிழ் எழுத்துகள் 31 என்பதே சரி என்பது.

காண இங்கே சொடுக்குக

அதற்குப் பதில் சொல்லித்தான் புலவர். ச.மு. விமலானந்தம் அவர்கள் மேற்காட்டியபடி, நன்னூல் கூறியுள்ள எழுத்துகள் 247 என்பதை ஏற்க வேண்டும். அது சரிதான் என்று வாதிக்கிறார். ஒன்றாம் வகுப்பு நூலை எல்லாம் மேற்கோள் காட்டித் தம் முடிவை நிலைநிறுத்துகிறார்.

நமது முந்தைய பதிவில் நன்னூல் கூறும் எழுத்துகள் 399 என்று கூறிவிட்டோமே இது என்னடா நமக்கு வந்த சோதனை என்று நம் அரைகுறை நன்னூல் அறிவைச் சரிபார்த்ததில்,

“உயிர்மெய் யிரட்டுநூற் றெட்டுய ராய்தம்

எட்டுயி ரளபெழு மூன்றொற் றளபெடை

ஆறே ழஃகு மிம்முப் பானேழ்

உகர மாறா றைகான் மூன்றே

ஒளகா னொன்றே மஃகான் மூன்றே

ஆய்த மிரண்டொடு சார்பெழுத் துறுவிரி

ஒன்றொழி முந்நூற் றெழுபா னென்ப.”

என்பது நன்னூல் இந்த எழுத்தெண்ணிக்கையைப்  பற்றிக் கூறும் சூத்திரம்.

உயிர்மெய் - 216

முற்று ஆய்தம்- 8

உயிர் அளபெடை -21

ஒற்று அளபெடை -42

குற்றியலிகரம் - 37

குற்றியலுகரம் – 36

ஐகாரக்குறுக்கம் – 3

ஔகாரக்குறுக்கம் – 1

மகரக்குறுக்கம் - 3

ஆய்தக்குறுக்கம் – 2

என்று சார்பெழுத்துகளின் தொகை 369 என நன்னூல் இச்சூத்திரத்தில் வகைப்படுத்திக் காட்டுகிறது.

இவற்றோடு உயிர் எழுத்துப் பன்னிரண்டும், மெய்யெழுத்துப் பதினெட்டும் ஆக முப்பது  எழுத்துகளும் சேர, நன்னூல் சொல்வதன் படிப் பார்த்தால் தமிழ் எழுத்துகளின் தொகை 399.

இவர்கள் இருவரும் எந்நூலைச் சான்றாகக் கொண்டு சொல்கிறார்கள் என்று தெரியவில்லை.

ஆனால் இவர்கள் இருவரும் சொல்வது போல் இப்படிக் குறிப்பிடும் நூல் நன்னூல் இல்லை.

அய்யா அறிஞர் பெருமக்களே..! நீங்கள் இருவர் கூறுவதுமே தவறான கருத்தல்லவா?

சரி சரி இதெல்லாம் பற்றி உனக்கு என்னப்பா கவலை என்கிறீர்களா…..?

இது எம் மொழியாயிற்றே..!

எவ்வளவோ நல்ல விடயங்கள் இவற்றில் இருக்க இச்சிறுபிழைக்காக ஒரு பதிவா என்கிறீர்களா?

ஆங்கிலத்தில் பிறதுறையில் இத்தகு பிழையென்றால் சும்மா இருப்பார்களா?!

சொல்வதைச் சொல்லி வைப்போம்.

ஏற்போர் ஏற்கட்டும்.  

படங்கள்- நன்றி https://encrypted-tbn2.gstatic.com/