மதி வென்ற கதிர்!

முடிந்த கதைகளைத் தொடங்கெனவே – தினம்

     மூர்க்கமாய்த் தாக்குமென் மனவிலங்கைக்

கடிந்(து) அடக்கவோர் வழியிலையே! – ஐயோ

     கடித்துக் குதறினும் பொறுப்பதன்றி!

விடிந்தன இரவுகள்! வெளிச்ச மில்லை!! – மதி

     வென்றிடத் தண்கதிர் விரும்பவில்லை!

இடிந்ததிர் பூமியின் கூக்குரலில் – சின்ன

     இதயத்தின் கதறல்கள் கேட்பதில்லை!

அழுவதை என்மனம் விரும்பவில்லை! – துயர்

     அடக்கிடக் கவி‘உண்டு கவலையில்லை!

விழுவதும் எழுவதும் என்னியல்பே! – அன்றி

     வீரமும் உன்னிடம் வென்றதில்லை!

ஒழிவதை ஒளிவதை நீவிரும்ப – உனை

     ஒட்டிட ஒன்றிட நான்விரும்ப,

கழிவது காலமே! காதலில்லை!! – உன்

     கற்பனை நதிகடல் சேர்வதில்லை!

கண்ணெதிரே நீ தோன்றுவதும் – பின்னர்க்

     காதினில் மந்திரம் ஓதுவதும்,

புன்னகைத்து மெல்ல உன்னகத்தே – கொண்டு

     புதிரெலாம் புரிந்திடக் கூடுவதும்,

என்கனவோ? அது என்கனவே!!- எனில்

     என்றுமவ் வுறக்கமே போதுமது

இன்பமடி! பேரின்பமடி! – எங்கும்

     இத்துணை இன்பமொன் றில்லையடி!

நீரூற்ற நீயற்ற வேளையிலும் – நெஞ்சு

     நூறாயிரம் கள்ளிப் பூவளிக்கும்!

வேருற்ற வேதனை காட்டிடாமல் – நீ

     வெறுப்பினும் உன்னையே காதலிக்கும்!

யார்குற்றம்? என்குற்றம் ஆகிடட்டும்! – நான்

     ஆயுளெலாம் உந்தன் கைதியாவேன்!

தேர்வெழுதி இங்குக் காத்திருந்தேன்! – எனை

     திருத்தவும் விரும்பாதேன் ஒதுக்குகிறாய்?

                                     ( தொடரும்........) 

(வீழ்ந்து விட்டேன்!  மற்றும்  உயிர் திரும்பும்!   ஆகிய இரு பதிவுகளின் தொடர்ச்சி     )